Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Πεθαίνοντας ξανά και ξανά...

@ Σαν σήμερα πριν δυό χρόνια,  κάποιος εκπρόσωπος του νόμου δολοφόνησε εν ψυχρώ τον δεκαπεντάχρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο. Πριν από εικοσιπέντε χρόνια, κάποιος άλλος, επίσης εκπρόσωπος του νόμου και κάτω από τίς ίδιες σχεδόν συνθήκες, απένειμε την προσωπική του δικαιοσύνη δολοφονώντας έναν άλλο δεκαπεντάχρονο, τον Μιχάλη Καλτεζά.

Δυό ιστορίες, σχεδόν copy-paste. Καθώς επίσης και δυό θαυμάσιες ευκαιρίες γιά εκμετάλλευση και γιά τους από δω και γιά τους από κεί. 

Από τη μιά "οι αλήτες και τα κωλόπαιδα των Εξαρχείων και οι καημένοι αστυνομικοί που κινδυνεύουν", από την άλλη "οι ήρωες και οι αγωνιστές δεκαπεντάχρονοι και οι μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι". 

Ο Καλτεζάς κι ο Γρηγορόπουλος δεν ήταν ήρωες ούτε και αγωνιστές. Ήταν απλώς δεκαπεντάχρονοι. Και όταν είσαι στα δεκαπέντε,  είσαι κάτι πολύ παραπάνω από όλα αυτά : είσαι έφηβος με όνειρα. 

Ούτε και οι αστυνομικοί που τους δολοφόνησαν ήταν "μπάτσοι και γουρούνια και δολοφόνοι". Ήταν απλώς αστυνομικοί. Και όταν είσαι αστυνομικός στην Ελλάδα, είσαι κάτι παραπάνω από όλα αυτά. Είσαι απλά ένας κοινωνικά αμόρφωτος ένοπλος, ανεκπαίδευτος και με χαμηλό κατά προτίμηση δείκτη νοημοσύνης, μιά κινούμενη βόμβα δηλαδή, που το πότε και σε τίνος χέρια θα εκραγεί, είναι απλά θέμα χρόνου. Με εθνικοχριστιανικές σεξοδιαστροφικού τύπου ιδεοληψίες και και με εξαιρετικά ελαστική ηθική και  διδακτορικό στην οσφυοκαμψία, όλα χρήσιμα γιά να επιβιώσεις ως χαμηλόβαθμος  και να σταδιοδρομήσεις ως υψηλόβαθμος.

Σε πολύ λίγο καιρό, θα χάσουμε κι άλλο δεκαπεντάχρονο. Κι ύστερα κι' άλλο, κι' άλλο, κι' άλλο. Πολλούς δεκαπεντάχρονους. Και δεν χρειάζεται νάναι κάποιος μάντης γιά να το προβλέψει. Αρκεί να αναρωτηθεί γιατί στην πραγματικότητα συμβαίνουν αυτά, και τί είναι αυτό που άλλαξε ώστε να αποτελέσει μιά στοιχειώδη έστω εγγύηση γιά το ότι δεν θα ξανασυμβούν. Και φυσικά δεν αναφέρομαι μόνο στην ουσιαστικά πλήρη ατιμωρησία των φυσικών αυτουργών. 

Στην Ελλάδα υπάρχουν τόσες "επιτροπές σοφών", τόσα "ιδρύματα", τόσα "παρατηρητήρια", τόσες "ανεξάρτητες Αρχές", τόσα "Επιμελητήρια". Και μάλιστα κοστίζουν και στον έλληνα φορολογούμενο ένα σκασμό δισεκατομμύρια κάθε χρόνο. Ποτέ κανένα από αυτά τα εκτροφεία αργόμισθων κοπριτών δεν ενδιαφέρθηκε να μελετήσει κοινωνικά το φαινόμενο, να διερευνήσει τα βαθύτερα των συνθηματολογικών αερολογιών αίτια και να προσπαθήσει να θωρακίσει την κοινωνία από αυτά τα  καρκινώματα που κατατρώγουν τον ήδη ξεσκισμένο κοινωνικό ιστό,  προτείνοντας συγκεκριμένα μακροπρόθεσμα μέτρα τα οποία δεν θα επέτρεπαν σε κανένα κάθε ψυχικά και κοινωνικά διαταραγμένο εθνικοχριστιανοφασίστα όχι να αποφοιτήσει από τις σχολές της Αστυνομίας αλλά ούτε καν να διαβεί το κατώφλι της. 

Αντ' αυτού, θεωρούν πολύ πιό παραγωγικό το να ασχολούνται με την "αναμόρφωση των υπηρεσιών του γραφείου του Πρωθυπουργού", την "αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου γιά την λειτουργία της Κυβέρνησης" και "την εισαγωγή ενός μεταβατικού μοντέλου στην διαδοχή των κυβερνήσεων", (sic και πείτε μου τί καταλαβαίνετε εσείς από όλες αυτές τις παπάρες).

Αντ αυτού, παρακολουθούν (υποτίθεται) την τιμή της μελιτζάνας στις λαϊκές και της αμόλυβδης στα βενζινάδικα, μετρούν τους ημιυπαίθριους και κάνουν άθλιους πολλαπλασιασμούς.

Αντ' αυτού, δεν χάνουν Τατιάνα και Λαμπίρη μπας και ξεφύγει κανένα "μαλάκα" γιά να του βάλουν πρόστιμο μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και συνέρχονται γιά να μελετήσουν γιά το πόσος πρέπει νάναι ο συντελεστής δόμησης γιά ένα κωλοχώρι που δεν μένουν πλέον ούτε γίδια. 

Καλά κι αυτά, δε λέμε, καλά κι αυτά, αλλά, χωρίς δεκαπεντάχρονους, τι νόημα έχει η "αναμόρφωση των υπηρεσιών του γραφείου του Πρωθυπουργού" και ποιός τάχα χέστηκε γι' αυτές ? Και τί νόημα έχει αλήθεια η τιμή της μελιτζάνας σε μιά χώρα που τα δεκαπέντε χρόνια είναι ποινικώς κολάσιμα και μάλιστα με την εσχάτη των ποινών τριτοκοσμικών χωρών ? Τί με νοιάζει εμένα κύριοι αν μελετάτε την "εισαγωγή ενός μεταβατικού μοντέλου στην διαδοχή των κυβερνήσεων" ή αν θα ανέβουν οι αντικειμενικές αξίες της Παλλήνης, όταν δεν έχετε καν βρεί τον λόγο γιά τον οποίο κάποια παιδιά δολοφονούνται και μάλιστα από εκπροσώπους του Κράτους που υποχρέωση έχουν μόνο να τα προστατεύουν (ακόμη και από τον "κακό" εαυτό τους θα πώ εγώ) ?

Οι δεκαπεντάχρονοι δεν δολοφονούνται επειδή κάποιοι αστυνομικοί είναι "μπάτσοι και γουρούνια και δολοφόνοι". Τέτοιες υπεραπλουστεύσεις, δεν είναι μόνο βλακώδεις και λαϊκίστικες αλλά και μοιραίες αφού, μένοντας στην επιφάνεια με ένα στείρο συνθηματικό λόγο με τα ανάθεμα από τη μία μεριά και με τις πομπώδεις κουφιολογίες από την άλλη, (που τελικά μόνο ασέβεια φανερώνουν προς τον νεκρό αφού στην ουσία τον μετατρέπουν σε αντικείμενο χρήσης), το μόνο που καταφέρνουμε είναι να κλείνουμε το επόμενο ραντεβού με την νέα τραγωδία που σύντομα θα έρθει.  

Γιατί όσο η πολιτική ασκείται ερήμην των πολιτών, τόσο περισσότερο το παραγόμενο έργο της δεν θα αφορά την πραγματικότητά και την καθημερινότητά τους. Αυτή θα μένει έρμαιο να τη διαχειρίζεται κάθε λαδιάρης κρατικός υπάλληλος, είτε αυτός είναι υπάλληλος της πολεοδομίας, είτε διευθυντής κλινικής του ΕΣΥ, είτε ένστολο υποπροϊόν-περίττωμα της ανθρώπινης φυλής που εν ψυχρώ πυροβολεί και σκοτώνει δεκαπεντάχρονα παλληκαράκια.

Και δεν θα υπήρχε καλύτερος τρόπος γιά να αποτίσουμε κάποιο φόρο τιμής προς αυτά τα άδικα δολοφονημένα παιδιά αλλά και ουσιαστικότερη συγγνώμη της πολιτείας απέναντί τους έστω και μετά θάνατον, από το να προσπαθήσουμε να καταννοήσουμε σε βάθος τα πραγματικά αίτια τέτοιων εγκληματικών πράξεων των κρατικών λειτουργών, προχωρώντας όχι σε απλές καταγραφές στατιστικού τύπου αλλά σε εμπεριστατωμένες κοινωνιολογικής προσέγγισης μελέτες των οποίων τα συμπεράσματα, αν συνοδεύονταν από γενναίες πολιτικές αποφάσεις, θα μπορούσαν σχεδόν να εξαλείψουν κάθε πιθανότητα γιά μιά επανάληψή τους, που κάθε τόσο συγκλονίζει το πανελλήνιο και φυσικά μας διασύρει και παγκοσμίως φέρνοντάς μας στην κορυφή των καταλόγων των διεφθαρμένων χωρών του κόσμου αλλά και αυτών που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Μήπως όμως κάτι τέτοιο θα απαιτούσε και "ιστορικού" (γιά την Ελλάδα) ανατροπές ή ακόμη-ακόμη και συνταγματικές επαναδιατυπώσεις ? 

Ας περιμένουμε λοιπόν την επόμενη "υπόθεση Καλτεζά" και την επόμενη "υπόθεση" Γρηγορόπουλου. Το πότε, είναι απλώς θέμα λίγου χρόνου. Μέχρι τότε, οι χίλιες δυό "επιτροπές σοφών" ας εξακολουθήσουν να ασχολούνται με την ...αναμόρφωση των υπηρεσιών του γραφείου του Πρωθυπουργού. Και φυσικά και με την τιμή της μελιτζάνας και της αμόλυβδης.



6 σχόλια:

  1. δεν βαρεθηκες τις αληθειες βρε λυκε?
    θα μου πεις προσφερεις σε καποιους που τα εχουν κουλουβαχατα στο μυαλο τους. δεκτον..
    ναι, αλλα θα υπαρξουν και θα υπαρχουν αεναα.. θυματα.
    καλα κανεις και προσπαθεις. δειχνεις το παρον. και δεν εισαι ανθρωπος του καναπε. αυτοι εμφανιζονται καπου καπου χωρις ουσιαστικη προσφορα.
    κι εσυ βεβαια δεν προσφερεις, κανεις δεν μπορει να προσφερει στην λογικη ροη..
    αλλα για μενα, ενα ειναι το σιγουρο. καθεσαι σε σκληρο σκαμπο. τουλαχιστον..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ θα ήθελα να έχεις άδικο σε όλα όσα γράφεις φίλε μου. Δυστυχώς για μένα, για σένα, για τα δεκαπεντάχρονα, για την κοινωνία ολόκληρη, έχεις δίκιο. Απόλυτο δίκιο. Κάποιοι θα βγουν πάλι να πουν ότι λέμε παπαρολογίες. Ότι όλα όσα λέμε τα λέμε εκ του ασφαλούς. Από τη βολή του καναπέ μας. Άλλοι πάλι θα πουν πως είτε τα λέμε είτε όχι, κανενός το αυτί δεν θα ιδρώσει.
    Και λοιπόν; θα πω εγώ. Εσάς τι σας πειράζει.
    Εμείς έτσι γουστάρουμε να τα συζητάμε και να τα λέμε σε ένα μπλογκ.
    Εσείς πιστέυετε ότι τίποτε δεν αλλάζει.
    Εμείς πιστεύουμε ότι μέσα από τέτοιες συζητήσεις πολλά και σημαντικά αλλάζουν.
    Και πρώτα από όλα ο ίδιος μας ο εαυτός. Το θεωρείτε ασήμαντο κύριοι;
    Κάντε μας τη χάρη σας παρακαλώ πολύ.
    Καλή σας νύχτα (σκέτο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Η βία είναι η μαμή της Ιστορίας" - Karl Marx.

    Aν δεν χυθεί αίμα, αλλαγή δεν γίνεται.
    Τώρα "χύνεται αίμα" με βίαια αλλαγή εργασιακών και ασφαλιστικών σχέσεων, διάλυσή της παιδείας, του κοινωνικού ιστού, με κατευθυνόμενη πληροφόρηση (btw, συνελήφθη ο δημιουργός του Wikileaks, με "κατηγορίες" βιασμού) και "γκουρμέ" τηλεοπτικές εκπομπές - φάτε μάτια, ψάρια, με δολοφονίες και "δολοφονίες" αθώων κλπ.

    Χύνεται αίμα ... από τη λάθος πλευρά όμως.

    Σηκωθείτε από τους καναπέδες και τα πληκτρολόγιά σας, λοιπόν, γιατί η φύση αντιπαθεί τα κενά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ξερεις τι σκεφτομουν λυκε?
    ποσο αισθανομαστε πραγματικα αυτα που λεμε και ποσο αυτα που λεμε τα αισθανομαστε..
    φαινεται με την πρωτη ματιά οτι λεω το ιδιο.
    δεν ειναι ομως. αν το προσεξουμε ειναι θεμα τι βαζουμε πιο μπροστα. την λογικη μας ή το συναισθημα μας.
    εβγαλα καποιες φωτογραφιες σημερα. χαιρομαι γιατι, οπως παλιοτερα, δεν εχω αναγκη να τις μοιραστω.
    να μου τις τυπωσεις με κλειστα τα μάτια, please..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα μπορούσε ο Αλέξης να ήταν μαθητής μου.
    Θα μπορούσε ο αστυνόμος που τον σκότωσε, να ήταν μαθητής μου και μάλιστα από τους καλούς που κυνήγησε την αστυνομία για να αποκατασταθεί γρήγορα και αναίμακτα επαγγελματικά.
    Πόσο αποτυχημένη νιώθω. Πόσο.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. και τι εγινε τωρα? θα πεθανουμε νωριτερα απο τοτε που θα μας σκοτωσουν? :-D
    γραψε λυκε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή