Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

What's up, Doc ?


@ Σιγά βρε παιδάκι μου, εντάξει είπαμε, "τόπο στα νιάτα" αλλά με αυτό το άγχος σου γιά νέο τάργκετ γκρούπ σε λίγο θα φτάσεις να χτυπάς και τις πόρτες των παιδικών σταθμών. 

@ "Χαρωπά τα δυό μου χέρια τα χτυπώ" δεν σημαίνει χειροκροτώ. 

@ Μπάς και σούλειψε η "μιά ωραία πεταλούδα" ? Κάνε λίγο υπομονή, ο Φλεβάρης όπου νάναι σιμώνει.

@ Ή μήπως νομίζεις πως τα νιάτα που θέλουν να δημιουργήσουν έχουν ανάγκη από κάποιο πράσινο φώς ?

@ (Πολύ δε περισσότερο από κάποιο κόκκινο ?) 

@ Η γνήσια καλλιτεχνική δημιουργία αγαπητέ είναι σαν την πορδή. Όσα "εμπόδια" και αν βρεί, δεν μπορεί να την κρατήσει ο άλλος μέσα του.

@ Θα μου πείς τώρα βέβαια, μάζευε κι ας είν' και ρώγες. 

@ Νάχουμε να βυζαίνουμε.

@ (Επιβεβαίωση).

@ (Και κάποιοι άλλοι, όχι μόνο).

@ Εκτός των άλλων όμως, "τόπο στα νιάτα" δεν σημαίνει πρωτίστως πως "εγώ κάνω στην μπάντα" ?

@ Εκτός αν και κατά το γνωστό ανέκδοτο λέμε και καμμιά μαλακία να περάσει η ώρα.

@ Ή εκτός και αν ψαρεύουμε σε θολά νερά.

@ (Δηλαδή αν λαϊκίζουμε).

@ Τα "νιάτα" καλέ μου δεν μετριώνται με τα χρόνια. 

@ "Γέρασε" ποτέ ο στρατηγός Μακρυγιάννης ? 

@ "Γέρασε" ποτέ ο Θεοδωράκης ? 

@ "Νιάτα" είναι και η κάθε ατάλαντη Καλομοίρα.(όπως επίσης και η κάθε ατάλαντη κακομοίρα που όψιμα γλύφει). Τόπο και στην Καλομοίρα λοιπόν ?

@ (τόπο και στην "κακομοίρα" ?) 

@ Πάντως, αν όντως το εννοείς, περιμένουμε να δούμε "πράξεις". 

@ (Συγκεκριμένες).

@ Και όχι μόνο από σένα. 

@ Κατά τα άλλα μπορείς να συνεχίσεις να αντιδράς με άναρθρο λόγο και να αναζητάς ισοζύγια.

@ Και να υβρίζεις και τους αναγνώστες μιάς στήλης.

@ Άλλωστε και ο Ξέρξης μαστίγωνε τα κύματα.

@ Αλλά είδες τί έπαθε.

@ Πάντα η ιστορία ήταν πολύ καλύτερος σύμβουλος από την υστερία.

@ Και όταν αποφασίζετε να κάνετε "χιούμορ", ρωτάτε και κανένα που ξέρει.

@ (Πολύ "χαριτωμένο" το πέσιμο που κάνατε στον latol).

@ Το χιούμορ και η σάτιρα όμως έχουν κανόνες. Και μάλιστα πολύ αυστηρούς.

@ Δεν έχετε δεί ποτέ κινούμενα σχέδια ? Έχετε δεί ποτέ τον δυνατό να χτυπάει και να νικάει τον αδύναμο ? 

@ Χιούμορ δεν είναι δύο δυνατοί συντονιστές να πλακώνουν ένα αδύναμο μέλος. Αυτό είναι χοντροκοπιά. Και μόνο θλίψη προκαλεί αλλά και συμπόνοια προς τον αδύναμο πάσχοντα.

@ (Ειδικά σε ένα χώρο όπου πλέον περίτρανα έχει αποδειχθεί πως ο κάθε "ισχυρός αξιωματούχος" κάνει ό,τι του γουστάρει εις βάρος των άλλων. Και δεν λογοδοτεί πουθενά και ποτέ). 

@ Το χιούμορ και η σάτιρα λοιπόν, γίνεται μονάχα από τον "αδύναμο" προς τον "δυνατό" και ποτέ αντιστρόφως.

@ Γιατί το χιούμορ και η σάτιρα προϋποθέτουν την ανατροπή του φυσικώς αναμενόμενου.

@ Γιατί το χιούμορ και η σάτιρα απαιτούν όρχεις και ρίσκο.

@ Αλλά τί όρχεις χρειάζονται και ποιό ρίσκο παίρνεις όταν πλακώνεις κάποιον φορώντας τα γαλόνια της όποιας (έστω virtual) εξουσίας σου ? 

@ Άλλο κάνω χιούμορ και άλλο κάνω πλάκα. 

@ Το πρώτο είναι λειτούργημα, το δεύτερο ανοσιούργημα. (αλλά και μαλακία ταυτόχρονα).

@ Υγείαν έχω.

@ Το αυτό επιθυμώ και δι' υμάς !


3 σχόλια:

  1. κοιτα, σε προλαβα με σχολιο λυκε. κατι για μοιρασια.. και οπως υπαρχουν μη προφανεις φωτογραφιες, υπαρχουν και μη προφανη λογια. το αυτο λεω-προλαβαινω και δι ημας-υμας.

    πολυ καλη η σατιρα σου αλλα σου ξαναειπα την διακρινω λιγο μονοπλευρη. βαλε και μενα στην μπουκα καμμια φορα.. :) γιατι δεν υπαρχει πιο πνευματικη υγεια απ το να δεχεσαι την σατιρα. και για να προλαβω.. εστω κι αυτη αν ξεφευγει.
    καταπληκτικο και το βιντεο κλιπ.

    ηθελα να μιλησω για φωτογραφια εκει. αλλα δεν ηθελα να μακρυγορησω. ας μιλησω εδω.

    δεν θα πω για τον κωνστανταρα η τον παπαγιαννοπουλο που ποτε δεν τους θυμαμαι να γερασαν. και τους θεωρω ακρως σοβαρους και που μεσα απο μια χαρουμενη γενικως κατασταση, μας καναν να δακρυσουμε-κλαψουμε. θα μιλησω για τους αριστους ηθοποιους του χολιγουντ που μπαινουν στο πετσι απο τους ρολους τους. μαλιστα.. και βλεπουμε τους ηθοποιους του κουστουριτσα που αναρωτιεμαι βλεποντας τους αν μπορουν να μαθουν δυο λεξεις απο το σεναριο παναθεμα με. και αυτοι εναι εκει γιατι δεν προσποιουνται τον ρολο τους αλλα ''εναι'' ο ρολος τους.

    για φωτογραφια μιλησα. και ηθελα μια απαντηση σ αυτο. τι πιστευεις οτι βλεπεις στην πλειονοτητα των φωτογραφιων? τον φωτογραφο τον ιδιο ή αυτο που θελουν να δουν οι θεατες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν θα σου απαντήσω τί βλέπω, αλλά τί δεν βλέπω:
    Δεν βλέπω λόγο ύπαρξης.

    Κοιτώντας μιά φωτογραφία δεν με ενδιαφέρει να δώ τον φωτογράφο, όπως κοιτώντας μιά γκομενάρα δεν με ενδιαφέρει να δώ τη μάνα της. Θέλω μονάχα να μπορώ να έχω λόγους να μείνω μόνος μαζί της. Στη συντριπτική λοιπόν πλειονότητα των φωτογραφιών, κλείνεις ραντεβού με την γκόμενα και σούρχεται η μάνα της. Και το χειρότερο είναι πως δεν μπορεί και να καταλάβει γιατί δεν θες να την πηδήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. το ιδιο πραγμα λεμε λυκε. αν ρθει η ιδια η γκομενα δεν θα την δεις. θα δεις αυτο που θελεις εσυ.
    βαρεθηκα να βλεπω κακεκτυπους αντιπροσωπους. και σαν αντιπροσωποι ειναι παντα κακεκτυποι. κι ας φαινονται και πιο ''ομορφοι''.

    ΑπάντησηΔιαγραφή