Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Χειροκρότημα με μόνο 2% λιπαρά.

@ - Όταν ο τα αλαλάζοντα πλήθη αποθεώνουν τον νάρκισσο πολιτικό κάτω από το μπαλκόνι, τότε "μιλάει ο Λαός".

(ο "σοφός λαός" ή ο "κυρίαρχος λαός" ή ο "αφέντης λαός", διαλέγετε και παίρνετε, ανάλογα με τα γούστα σας, ανάλογα δηλαδή με το ποιό επίθετο σας κάνει να φαίνεστε πιό κομψοί, ακκιζόμενοι μπροστά στον παραμορφωτικό καθρέφτη της υποτιθέμενης αντιπροσωπευτικής μας δημοκρατίας, όπως ακριβώς στον γνωστό Αισώπειο μύθο με τον κόρακα και την αλεπού).

- 'Οταν τα πλήθη, (τα ίδια πλήθη ή άλλα πλήθη ελάχιστη σημασία έχει-πάντα τα πλήθη είναι πλήθη), πετούν γιαούρτια στον κάθε πολιτικό, τότε είναι "τραμπούκοι", "προβοκάτορες", "ανεγκέφαλοι", "εχθροί του Κοινοβουλευτισμού" (ή και κατ' επέκταση και της ίδιας μας της δημοκρατίας) και σε κάθε περίπτωση σίγουρα ενεργούν με οργανωμένο σχέδιο και κατ' εντολήν των "πολιτικών μας αντιπάλων". (και πιό συγκεκριμένα του ΣΥΡΙΖΑ που μας είναι και πιό πρόχειρος).

- Στην πρώτη περίπτωση, ο πολιτικός ενδύεται την πορφύρα του Ηγεμόνος.

- Στην δεύτερη, αποδύεται της (σε άλλη περίπτωση βολικής του) πορφύρας και ως άλλος Δικαιόπολις, φοράει κάποιο "κουρέλι-κουρελάκι" διακονεμένο από τον Ευριπιδάκη και απολογείται μασκαρεμένος σε ζητιάνο ώστε "να τον λυπηθεί ο Χορός" και να μην τον λυντσάρουν οι εξαγριωμένοι καρβουνιάρηδες από το Μενίδι.

Και τότε, δεν είναι πιά ο κεχαριτωμένος και ιλλουμινάτος Ηγεμών, αλλά "ταπεινός εκπρόσωπος του λαού", "κομμάτι του ίδιου του λαού και σάρξ εκ της σαρκός του" αφού στο κάτω-κάτω "ο ίδιος ο Λαός του έδωσε στις εκλογές την εντολή".

Ο πολιτικατζής μας όμως είναι και δόλιος αλλά και πρόστυχος αφού ξέρει καλά πως, τόσο η "αποθέωση" όσο και το "γιαούρτωμα", δεν είναι τελικά παρά η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος αφού σε καμμία περίπτωση κανένα από τα δύο δεν θα μπορούσε να αποτελεί πράξη ενός συνειδητοποιημένου και σκεπτόμενου Πολίτη, ενός δηλαδή Πολίτη που δεν αναζητά "χαρισματικούς" και κάθε λογής "σωτήρες" γιά να τους αναθέσει την τύχη του, κρατώντας γιά τον ίδιο, άλλοτε τον ρόλο του ανεγκέφαλου χειροκροτητή που και άλλοτε εκείνον του εξοργισμένου περιθωριακού.

Οι πολιτικοί μας λοιπόν που σήμερα μυξοκλαίνε μπροστά στις κάμερες ενώ προσπαθούν να καθαρίσουν τις αγελαδίτσες από τα αρμάνι τους, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να δρέπουν τους καρπούς ενός πολιτισμού τον οποίο οι ίδιοι έσπειραν.

Αν υπάρχει λοιπόν πραγματικά ένας λόγος γιά τον οποίο ένα γιαούρτωμα θα το θεωρούσα χαριτωμένο, αυτός θα ήταν πρωτίστως η εξοργιστική υποκρισία τους αλλά και αυτή η προκλητική τους δεξιότητα να μεταμορφώνονται οβιδιακά, πότε σε ηγεμόνες και πότε σε κουρελήδες, ανάλογα πάντα με το θυμικό μιάς οποιασδήποτε μη σκεπτόμενης μάζας. (ακόμη και αν αυτή τελεί "εν δικαίω").

Γι' αυτό λοιπόν καλοί μου (συμ)πολίτες, γιαουρτώστε τους ! Ή ...χειροκροτήστε τους ! Έτσι κι αλλιώς ...το ίδιο κάνει.

4 σχόλια:

  1. Είσαι προβοκάτορας βρε!

    http://do-it-like-pasxos.blogspot.com/2011/07/blog-post.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μεγάλες αλήθειες που προκαλούν θλίψη..
    (Η οργή έχει αρχίσει και εξαντλείται σιγά σιγά..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...διακρίνω μια "γκρίζα" προτίμηση στην ΦΑΓΕ και στο ζωάκι της...;
    Ε, μην υποτιμούμε την "τσαντίλα" καμάρι μου, δρα σε μεγαλύτερη επιφάνεια, απλώνει καλύτερα, πιο σφιχτό υλικό και εν τέλει, επιλέγοντάς το, ενισχύουμε την αγροτική οικονομία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ξεκινώντας ανάποδα θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς άνετα πως το κείμενο είναι κωδικοποιημένη μαύρη διαφήμιση συστεγασμένων εργοστασίων καναπέως ως το μόνο αξιόπιστο εξάρτημα περίσκεψης αλλά και απολογισμού πεπραγμένων. Όταν για παράδειγμα βλέπεις ποδόσφαιρο με ανοιγμένες μισοάδειες μπύρες σε σειρά σταυρών ταφώνων βιασύνης ανανεωμένου ρυθμικά άγχους και αδρεναλίνης χειρονομείς, φωνάζεις, επευφημείς, βρίζεις χειροκροτείς και μουντζώνεις σε ρυθμό εξαέρωσης και στο τέλος τι μένει; Το αποτέλεσμα και μόνο το αποτέλεσμα έξω από όλα τα ψυχοκινητικά σύνδρομα του χώρου.. άρα η βυθισμένη επί του καναπέως απορρόφησης κραδασμών σκεπτόμενη αφασία της ανάλυσης με την πρόσθετη ηρεμία κάθαρσης συνηγορούσης δεν γράφει καλύτερα ; χώρια που δεν εκτίθεσαι και στην αλαλάζουσα ομήγυρη συντοπιτών πλην αναρχοαναλυτών τού πεζοδρομίου που άμα σε κόψουν ανάποδα και διαφωνήσουν συμφωνώντας ίσως δεν θα σου δίνουν απόδειξη με το έτσι θέλω και πώς θα πιάσεις το αφορολόγητο όριο ; Πως ;

    Άρα, αντί για άχρηστα ηχητικά κλαπ κλαπ, πάρτα άρρωστε, γιαουρτάκια και τέτοια εξωραϊστικά ο βαθυστόχαστος καναπές φαντάζει σοσιαλιστικό όραμα κοινωνικής ωρίμανσης. Αυτό λέει ο ποιητής, αυτό λέει το πρωθύστερο εκδηλωμένο θυμικό, αυτό θα ξεπηδήσει ως εικόνα καναπέως και από το κείμενο άμα το αποκωδικοποιήσεις δηλαδή αντικαταστήσεις κάθε λέξη με χρώμα και πατήσεις έντερ ή ρωτήσεις τον υπουργό οικονομικών

    ΑπάντησηΔιαγραφή