Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Η Αριστερά ως πολιτική φαντασίωση.

 @ Λοιπόν τώρα που το ξανασκέφτομαι έχει δίκιο τόσο η Αλέκα όσο και ο Κουβέλης.

Δεν είναι δουλειά των αριστερών κομμάτων να εγκαταλείπουν κατά περίπτωση τις στιβαρές ιδεολογίες τους, τις ιδεολογίες δηλαδή που βασίζονται σε μια βαθιά επιστημονική μελέτη των σύγχρονων παγκόσμιων πολιτικών συνιστωσών και να καταφεύγουν σε ευκαιριακούς συνασπισμούς και συμμαχίες (ενίοτε και …ανίερες), μόνο και μόνο επειδή η παρούσα κατάσταση ή μια άμορφη πολιτική (ίσως και απολίτικη) μάζα δείχνει να το προτάσσει.

Δεν είναι δουλειά των αριστερών κομμάτων να εγκαταλείπουν τις θεωρητικές τους στοχεύσεις (ή έστω να κάνουν εκπτώσεις σε αυτές),  προσχωρώντας σε ένα σχήμα όπου αυτές θα κινδυνέψουν με πολτοποίηση από την οποία δεν θα προκύπτει τίποτε λογικό και τίποτε το σοβαρό, μόνο και μόνο για την πιθανότητα ενός ισχυροποιημένου μετεκλογικού ποσοστού της ενιαίας αριστεράς.

Και από την άλλη μεριά, τα σοβαρά αριστερά κόμματα δεν είναι για να συνδράμουν τον κάθε πικραμένο, κατατρεγμένο, άνεργο, απολυμένο, αδικημένο κλπ. Αυτό ίσως να είναι δουλειά της Αρχιεπισκοπής ή άντε της τοπικής ενορίας.

Τα σοβαρά αριστερά κόμματα δεν είναι για να κηρύσσουν την …έναρξη του πολέμου των φτωχών εναντίον των πλουσίων, αυτός κηρύσσεται …και από μόνος του όταν ο προλετάριος βλέπει την κατσαρόλα του κάθε μέρα άδεια. (Η πάλη των τάξεων είναι μια αυτοματοποιημένη διαδικασία δεν χρειάζεται κάποιο σφύριγμα διαιτητή για να αρχίσει ο "αγώνας".).

Ούτε είναι τα σοβαρά αριστερά κόμματα για να …διοργανώνουν πορείες και κινητοποιήσεις, κάτι τέτοιο θα μπορούσε κάλλιστα να το αναλάβει και κάποια ιδιωτική εταιρεία σαν κι αυτές που διοργανώνουν ιατρικά συνέδρια ή εκδρομές στους Αγίους Τόπους.

Τα σοβαρά αριστερά κόμματα δεν είναι επίσης ούτε για να χτυπάνε με επιτηδευμένη "συμπόνοια" στην πλάτη κάθε έναν που, πάντα κατά την ιδιωτικής χρήσεως λογική του, θεωρεί ότι αδικείται κατάφωρα επειδή πχ. του κόβουν το επίδομα ταχείας αφόδευσης ούτε και για να προσφέρουν άκριτα την "στήριξή" τους (?) σε κάθε συντεχνία χωρίς καν δηλαδή να εξετάζουν αν αυτή "αναφέρεται" σε κάποια παράγραφο της σύγχρονης ιδεολογικής τους σκέψης και αν αυτό το "κεκτημένο" δικαίωμα δεν αντιδιαστέλλεται με κάποιο συμφέρον της ευρύτερης κοινωνίας.

Όλα αυτά (κι άλλα τόσα), δεν είναι δουλειά ενός (ή περισσοτέρων) σοβαρών αριστερών κομμάτων. Ή, αν θέλετε και για να είμαστε και ακριβείς, δουλειά των σοβαρών αριστερών κομμάτων είναι και όλα αυτά. Αλλά …όχι κυρίως αυτά.

Η δουλειά ενός αληθινού αριστερού κόμματος πρωτίστως είναι να παράγει πρωτότυπη ιδεολογική σκέψη. Σκέψη νέα, που βασίζεται στα πραγματικά δεδομένα που διατρέχουν κάθε εποχή, σκέψη πολιτική που προκύπτει όμως από επιστημονική μελέτη και όχι από φαντασιώσεις, με λίγα λόγια, σκέψη που δεν αναπαράγει ιδεοληψίες αλλά παράγει ιδεολογίες. Και το ερώτημα που τίθεται είναι άμεσο : Ποιά είναι η πρωτότυπη πολιτική ιδεολογία την οποία παρήγαγε ποτέ η ελληνική αριστερά σε απόλυτη αντίθεση με όλα τα ΚΚ της Ευρώπης ?

Και εδώ κάποιος ίσως θα μπορούσε να αντιπαραθέσει πως ούτε η "δεξιά" παρήγαγε ποτέ κάτι αντίστοιχο και θα συμφωνήσω απόλυτα. Η "δεξιά" όμως, (τόσο σε επίπεδο πολιτικών όσο και των ψηφοφόρων της) ουδέποτε ισχυρίστηκε πως ενδιαφέρεται κάτι τέτοιο, οι άνθρωποι που από συστάσεως ελληνικού κράτους για τη μάσα του δημοσίου (δανεικού) χρήματος ενδιαφέρονται και δεν τον κρύβουν κι όλας οι άνθρωποι. Και μπρος στη μάσα και στην κλεψιά και δοσίλογοι γίνονται, και προδότες γίνονται και εύκολα γιά το χρήμα σκοτώνουν και τη μάνα τους την ίδια, (συνήθως όμως προτιμούν να σκοτώνουν τους αντιφρονούντες "εχθρούς της πατρίδος" φωνάζοντας πάντα δυνατά "ζήτω η ελλάς" για να καλύπτεται ίσως ο θόρυβος από τα φράγκα).

Δεν λέει τίποτα λοιπόν το να πεις στον μισθωτό που για μισθό παίρνει ψίχουλα και δεν έχει να φάει πως …παίρνει ψίχουλα και δεν έχει να φάει. Το ξέρει αυτό και μάλιστα πρώτος. Δεν περιμένει ούτε το ΚΚΕ να του το πει ούτε ο ΣΥΡΡΙΖΑ ούτε ο Κουβέλης.

Περιμένει όμως κάτι άλλο, περιμένει πχ. να ακούσει και να κατανοήσει το πώς έφτασε να πεινάει ή πώς έφτασαν τόσα πολλά χρήματα στα χέρια τόσων ολίγων. Αλλά πάντα με σοβαρή επιστημονική τεκμηρίωση και όχι μέσα από τσιτάτα που κι αυτά προέρχονται από μια τσαπατσούλικη (ή …"επιλεκτική) προσέγγιση της μαρξιστικής θεώρησης.

Περιμένει μια ειλικρινή και σοβαρή τοποθέτηση της αριστεράς με επιστημονική προσέγγιση που θα τον βοηθήσει κυρίως να ερμηνεύσει αυτό που σήμερα δεν μπορεί αντιμετωπίζοντάς το ως ένα (μη ερμηνεύσιμο) χάος.

Μα κυρίως, περιμένει να ακούσει γιά το πώς αυτή η αριστερά έχει σχεδιάσει να αναδιαρθρώσει την κοινωνία έτσι ώστε να ανατραπούν εκείνες οι στρεβλώσεις που δημιουργούν αυτές τις τραγικές κι απάνθρωπες ανισότητες.

Και φυσικά, όλα αυτά απαλλαγμένα από γελοίες συναισθηματικές φορτίσεις που στο τέλος οδηγούν στην γνωστή συνθηματολογία των παγιωμένων "πεποιθήσεων" (τύπου "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" κλπ) μετατρέποντας έτσι τον βαρύ οπλισμό ενός "γνωρίζω" στη σφεντόνα ενός "πιστεύω". Γιατί, δουλειά του πολίτη δεν είναι να πιστεύει, αυτή είναι δουλειά του καλού χριστιανού ή του καλού μουσουλμάνου. Δουλειά του πολίτη είναι να γνωρίζει. Και κάθε φορά που το "γνωρίζω" αντικαθίσταται από το "πιστεύω", πάντα μια ιερά πυρά ετοιμάζεται που στο τέλος βάζει φωτιά στα μπατζάκια της ιστορίας αλλά και του κάθε κακομοίρη.

Διότι αν διαφέρει σε κάτι η αριστερή θεώρηση από όλες τις άλλες πολιτικές θεωρήσεις, αυτή συνίσταται στο ότι δεν είναι μια απλή επιλογή αυτού ή του άλλου κομματικού σχήματος αλλά πρώτα και πάνω από όλα θεώρηση ζωής. Και σοβαρή θεώρηση ζωής δίχως επιστημονική γνώση δεν υπάρχει. Να άλλος ένας εξαιρετικά σημαντικός ρόλος τον οποίο "λησμόνησε" η αριστερά στην Ελλάδα, αυτός του εμμέσως παιδευτικού. Μιας παιδείας που θα διαχέεται σε όλη την κοινωνία και όχι μονάχα στους υποψήφιους πελάτες μας ή ακόμη χειρότερα προς τους …ήδη "πελάτες" μας. (Στις πουτάνες σύντροφοι θα μιλήσεις για την αμαρτία όχι στον αρχιεπίσκοπο). Αλλά για να δεχτεί ο άλλος να "παιδευτεί" από σένα, πρέπει πρώτα να τον πείσεις για τις αγνές προθέσεις σου. Και η ιστορία της αριστεράς δυστυχώς δεν είναι σπαρμένη μόνο με καλές προθέσεις.

Έχουν δίκιο λοιπόν όσα κόμματα της αριστεράς αρνούνται την συστράτευση. 'Η μάλλον …θα είχαν δίκιο, αν ως αριστερά κόμματα είχαν όλα ή έστω κάποια από τα χαρακτηριστικά εκείνα τα οποία προαναφέραμε…

Πότε όμως η αριστερά στην Ελλάδα συνειδητοποίησε τον αληθινό της ρόλο ? Μα φυσικά ποτέ ! Και ο λόγος είναι τόσο απλός που θα μπορούσε και να πλήξει κάποιος : H αριστερά (ως κομματική έκφραση διά του ΚΚΕ) στην Ελλάδα δεν γεννήθηκε ούτε μέσα από κάποιους ταξικούς αγώνες ούτε και επειδή …συναντήθηκε με τον μαρξισμό.(αστεία πράγματα…) Απλά ήταν μια ιστορική (και δυστυχώς μόνο τυχαία όπως τελικά όλα δείχνουν) σύμπτωση.

Η αριστερά στην Ελλάδα δεν προέκυψε για να προτείνει αλλά για να …προστατέψει. Ποιους ? Μα κάποιους έλληνες ! Από ποιους ? Μα από κάποιους άλλους έλληνες ! Αρχικά τους πρόσφυγες από τα ντόπια αρπακτικά που τους χρησιμοποίησαν και τους ρούφηξαν το μεδούλι. Κακό θα μου πεις είναι αυτό ? Όχι απλά είναι καλό αλλά και άγιο. Το λάθος όμως της αριστεράς (του ΚΚΕ δηλαδή μιλώντας για τότε), ήταν πως αυτή η στάση του έπρεπε νάναι απλώς μια έκφανσή της ύπαρξής του και όχι η μόνη. Από κει και πέρα, εγκλωβίστηκε μέσα σε αυτό το χριστιανικό μοντέλο και ίσως και επαναπαύτηκε και σε αυτό αφού δεν ήταν ανάγκη να παράξει δική του ιδεολογία προσαρμοσμένη στο πραγματικό συνολικό περιβάλλον της Ελλάδος, βλέπετε, από τη μια ως κόμμα είχε να ασχοληθεί με την υπερπαραγωγή ηρώων και από αυτή την άποψη είχε βρει το μήνα που θρέφει τους έντεκα και από την άλλη, είχε και την πολυτέλεια να μην έχει ανάγκη από καμία δική της ιδεολογική "πατέντα" αφού μπορούσε να εισάγει έτοιμη από την …αλλοδαπή, λειτουργώντας ξεκάθαρα με όρους τοπικής εισαγωγικής εταιρείας που περιμένει το προϊόν από την μαμά εταιρεία για να το πλασάρει στην ντόπια αγορά, χωρίς την ελάχιστη προστιθέμενη (ιδεολογική εν προκειμένω) αξία. Και "τώρα" που το εργοστάσιο έκλεισε μας απέμεινε ο …χριστιανικός ρόλος που είχαμε και παλιά, μάθε τέχνη κι' άστηνε που λένε…

Και μετά από όλα αυτά, έρχονται τα αριστερά κόμματα και αρνούνται την συστράτευσή τους σε ένα ενιαίο αριστερό μέτωπο, επικαλούμενα …ιδεολογικές διαφορές. Να γελάς να κλαίς ή να βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο ?  

Μα σύντροφοι ένθεν κι ένθεν, για να έχεις ιδεολογικές διαφορές, πρέπει πρώτα να έχεις ιδεολογία. Και όπως είδαμε εσείς πραγματική ιδεολογία δεν έχετε, διότι ιστορικά τουλάχιστον ουδέποτε…χρειάστηκε να έχετε. Εκτός και αν έχετε και μας την κρατάτε κρυφή. Το μόνο που ίσως έχετε είναι κάποια ρετάλια ιδεολογημάτων δώθε-κακείθε, πλίνθοι τε και κέραμοι ατάκτως…

Και φυσικά η διαρκής άρνηση των πάντων δεν συνιστά θέση και (επίσης φυσικά), η όποια θέση οφείλει να αφορά στον πραγματικό κόσμο των …τριών διαστάσεων και όχι κάποιο άλλο στον χώρο του φαντασιακού. (Είπαμε, γι' αυτά τα  μεταφυσικά θέματα υπάρχει και η εκκλησία που το ξέρει καλύτερα το πράμα-χιλιάδες χρόνια στο κουρμπέτι…)

Και αν όντως υπάρχουν κάποιες διαφορές, αυτές απέχουν πολύ, από το νάναι ιδεολογικές, άλλωστε συμφωνείτε όλοι με τον Τσιτσάνη πως "της κοινωνίας η διαφορά φέρνει στον κόσμο μεγάλη συμφορά" αλλά εκεί σταματάτε δηλαδή ακριβώς εκεί που θα έπρεπε να "αρχίζατε", οπότε στο βασικό συμφωνούμε όλοι και ας ονομάσουμε αυτούς τους στίχους ως μοναδική πραγματική ιδεολογία σας αφού τίποτε άλλο δεν μας χωρίζει και δόξα τω θεώ φροντίσατε να μην υπάρχει και τίποτα που να μας πηγαίνει παραπέρα.

Αν λοιπόν θέλουμε να μιλήσουμε για διαφορές, ας είμαστε ειλικρινείς και (στην αγνότερη των περιπτώσεων) ας αναφερθούμε σε διαφορές που έχουν να κάνουν τελικά με κοινοβουλευτικού τύπου τακτικισμούς. Ή, αν σας ακούγεται κοσμιότερο, με διαφορές "πολιτικών δράσεων". Το "μέσα ή έξω από την ΕΕ" δεν λέγεται σύντροφοι ιδεολογική διαφορά, πιθανόν να λέγεται διαφορά στην επιλογή του πεδίου μάχης. Το "ναι στο ευρώ ή όχι στο ευρώ" δεν συνιστά σύντροφοι ιδεολογική διαφορά, πιθανόν να λέγεται διαφορά στην επιλογή του ελιγμού. Να μην συνεχίσω σε άλλα.

Σήμερα λοιπόν, αυτό που η κοινωνία εκφράζει ως απόλυτο αίτημα την ενιαία αριστερή συστράτευση, για τους λόγους που προανέφερα, δεν αρμόζει να την ζητάει από αληθινά αριστερά κόμματα. Αλλά πολύ καλά κάνει και την ζητά από εσάς αφού εσείς ούτως ή άλλως ποτέ δεν υπήρξατε αληθινά αριστερά κόμματα. Υπήρξατε αυτό που υπήρξατε και έτσι εκπαιδεύσατε και "εμάς" την αφελή κοινωνία όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο σήμερα συνδιαλέγεται μαζί σας. Υπήρξατε ένα συμπαθές πολιτικό καταφύγιο χωρίς ποτέ να καταφέρετε όμως σε αυτό το καταφύγιο να ανοίξετε μια άλλη ιδεολογική έξοδο κινδύνου, ένα δικό σας τούνελ που να μπορεί σήμερα να μας οδηγήσει με ασφάλεια ξανά στην επιφάνεια ενός κόσμου δικαιότερου στο οποίο μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος με αξιοπρέπεια.

Αυτό τον ιστορικό ρόλο επιλέξατε να διαδραματίσετε από τα κομματικά σας γεννοφάσκια και μέχρι σήμερα, και αυτόν υπηρετείτε με μια θα λέγαμε αξιοσημείωτη "συνέπεια". (ψυχιατρικά βέβαια, μια τέτοιου είδους "συνέπεια" μπορεί κάλλιστα να αντιμετωπιστεί και ως εμμονή ή και ως ψύχωση).

Ως εκ τούτων λοιπόν, δεν έχετε σήμερα ούτε το ηθικό αλλά ούτε και το λογικό "δικαίωμα" να επικαλείστε πως είστε κάτι άλλο από αυτό που μας έχετε πείσει πως είστε εδώ και ένα αιώνα, οπότε και καλείστε να υπηρετήσετε αυτό που πραγματικά είστε, δηλαδή ιεροί διεκπεραιωτές του μηδενός ή για να μην είμαστε και απόλυτοι, ιεροί διεκπεραιωτές του ενός, του ενός τζούφιου λαϊκισμού που μπορεί εμάς να μας έφερε μέχρι και σε νοητικά αδιέξοδα,  εσάς όμως σας εξασφάλισε μια μόνιμη θεσούλα στο δημόσιο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της Ελλάδος. (και γιά όσους αγνούς αγωνιστές έχυσαν το αίμα τους υπό την εξ ίσου ιερή "καθοδήγησή σας", μια θέση στο πάνθεον των ηρώων, που αν ξέρανε πραγματικά την πολιτική ξεφτίλα που θα ακολουθούσε, όχι το αίμα τους δεν θα χαράμιζαν για μας αλλά μάλλον ούτε καν το σάλιο τους). ­­­



4 σχόλια:

  1. Είναι φανερό Κακέ μου Λύκε πως εστιάστηκες -και πολύ σωστά στο πλαίσιο της ανάλυσης που κάνεις- στην συστημική εκδοχή μιάς ανθρώπινης ανάγκης γιά ένα κόσμο καλύτερο, δηλαδή ένα κόσμο που θα ανταποκρίνεται στον άνθρωπο ως νοήμονα ύπαρξη με αισθήματα και όχι ένα κόσμο όπου ο άνθρωπος είναι ένα ακόμη εργαλείο παραγωγής πλούτου, με ότι αυτό συνεπάγεται.
    Αναφέρομαι σε "συστημική εκδοχή" διότι μόνο έτσι μπορώ να ξεχωρίσω την οργανωμένη (αριστερή εν προκειμένω) κομματική δράση, από τον αριστερό που είναι αριστερός μέσα του και θα είναι πάντα, όχι διότι είναι προσδεδεμέμος σε ένα κόμμα που τον τραβάει από το μανίκι αλλά διότι το επιβάλλει η αισθητική του πάνω απ' όλα. Από αυτόν τον αριστερό που ίσως να βρίσκεται μόνο μέσα στο μυαλό μου, περιμένω και ελπίζω.
    Για να προσγειωθώ όμως λιγάκι και να δω τα πράγματα πιό "ρεαλιστικά", είμαι υποχρεωμένος να αναγνωρίσω ότι είναι τραγικό λάθος να βάζω τα πάντα στο ίδιο τσουβάλι. Δεν μπορώ γιά παράδειγμα να καταλάβω πως μπορούν να συνεργαστούν κόμματα της Αριστεράς όταν ένα από αυτά, έστειλε σήμερα δακρύβρεχτο συλλυπητήριο μήνυμα στην Βόρεια Κορέα και πριν λίγο καιρό, "μισοαναγνώρισε" τον Άρη Βελουχιώτη και θεοποίησε οριστικά τον Ζαχαριάδη !
    Θα μου πει ίσως κάποιος : "Τι μας λες τώρα... εδώ μιλάμε γιά τη διάσωση της χώρας" όμως, συγνώμη αλλά δεν θα πάψω να πιστεύω ότι το πρόβλημα μας δεν είναι τόσο οικονομικό, αλλά πρωτίστως αισθητικό και ηθικό. Με αυτή την έννοια, δεν έχω να πω τίποτε με τον "σύντροφο" στο...Κώμα. Έχω να πω όμως πολλά με ανθρώπους που όταν τους μιλάς δεν σκέφτονται την απάντηση-τσιτάτο που θα μου δώσουν αλλά προβληματίζονται μαζί μου, ανεξάρτητα αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ε κι εσυ. το χαλασες στο δευτερο μερος του σχολιου σου.
    περιμενα να προτεινεις μια μεγαλυτερη διασπορα των αριστερων κομματων. να εχει ο καθενας να ψηφιζει απο ενα :-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Chobe δεν εχει σημασια τι ανακοινωνει ενα κομμα.
    σημασια εχει να παρεις καποια τηλεφωνα και να ομαδοποιηθεις σε νεα, μη παραδοσιακα κομματα.
    ειτε εισαι δεξιος, ειτε κεντρωος στις αποψεις σου, ειτε (το καλυτερο) αριστερος.

    πιστευω οτι υπαρχουν καλοι πολιτικοι (και οχι μονο στην βουλη), αλλα εχουν το χαρακτηριστικο του ελληνα, ''οπου δεσω το καραβι μου''. πού ορεξη για ταξιδια..
    οπως στην φωτογραφια δηλαδη :-)

    (ευτυχως για την ελλαδα, δεν ασχοληθηκα με την πολιτικη) :-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απορίες.

    1. Γιατί μια ζωή η γλώσσα της αριστεράς είναι η ίδια? Οι ίδιες λέξεις,εκφράσεις όλα τα πάντα ίδια!

    2. Πως διορίστηκε συνάδελφος το 2004?

    ΥΓ: Ο συνάδελφος γεννήθηκε το 1983, ήταν υποψήφιος βουλευτής του σύριζα και συμμετείχε σε κάτι εξεγέρσεις λέει....τώρα ποιες είναι αυτές οι εξεγέρσεις, δεν κατάλαβα,αλλά για να το λεν αυτοί.....


    Χρόνια Πολλά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή