Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Ένα είν΄ το κώμα !


@  Όποιος έχει έρθει έστω και σε ελάχιστη επαφή με τον τραγέλαφο που ονομάζεται ιστορία της νεώτερης Ελλάδας, (της αληθινής μας ιστορίας-όχι αυτής που επί δεκαετίες ολόκληρες μαγειρεύεται από ελεεινές "επιτροπές" εργοληπτών με ...αναθέσεις του υπουργείου παιδείας (πέστε το καλύτερα εθνικής αποβλάκωσης και μαζικής παραγωγής ηλιθίων και αγραμμάτων), δεν εκπλήσσεται διόλου από τη στάση-απάντηση και του ΚΚΕ αλλά και του Κουβέλη, μπροστά στο (έστω και την  ύστατη στιγμή) κάλεσμα του ΣΥΡΡΙΖΑ (διά στόματος Τσίπρα) για ένα ενιαίο μέτωπο της Αριστεράς μπροστά στις διαφαινόμενες εκλογές.

Ένα κάλεσμα το οποίο, (τουλάχιστον γιά όποιον δεν διακατέχεται από τις αρετές της απόλυτης βλακείας ή της ακραίας ιδιοτέλειας), δεν μπορεί παρά να αναγνωρίζεται εδώ και χρόνια ως το πρώτο αίτημα της "Πόλεως", το αίτημα με την ύψιστη προτεραιότητα. Και ασχέτως αν, λόγω των εκάστοτε συγκυριών, ως διατύπωση μπορεί να εμφανίζει ποικιλομορφία ως προς την "ένταση" αναζητώντας "ευήκοα ώτα", δεν παύει ποτέ να είναι παρούσα από το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Και όχι απλά από το μεγαλύτερο αλλά και από το πλέον ανιδιοτελές κομμάτι της, από εκείνο δηλαδή που με τον ένα ή άλλο τρόπο "επέλεξε" να μην εμπλακεί ούτε σε κομματικούς μηχανισμούς και λογικές ούτε και σε άθλια πελατειακά νταλαβέρια, είτε γιατί αρνήθηκε να ανταλλάξει πρόστυχα το προσωπικό του όραμα με κάποια αμφίβολου τύπου "ευζωία", είτε γιατί απλούστερα θέλησε να διαφυλάξει την εξ ίσου απλή (κι ανόθευτη από κομματικές σκοπιμότητες) λογική του.

Κυρίως λοιπόν αυτό το κομμάτι της κοινωνίας είναι που αναζητά το ενιαίο ενός αριστερού μετώπου αλλά, (και αυτό είναι εντυπωσιακό), όχι μόνο αυτό. Την αναζητά και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της το οποίο επί χρόνια, εκβιαζόμενο με την ίδια του την ζωή ως καθημερινότητα, δέχτηκε να εκχωρήσει την ίδια του την αξιοπρέπεια, αντί μιας θέσης εργασίας (ή και αργομισθίας) ή μιας άλλης οποιασδήποτε "διευκόλυνσης", δεχόμενος ως κανονικότατος βλαξ να πληρώσει ένα βαρύ αντίτιμο γιά ό,τι ως πολίτης (τις περισσότερες φορές) ούτως ή άλλως θα ...εδικαιούτο εκ της ιδιότητός του και μόνο και φυσικά "δωρεάν". (επαναλαμβάνω, τις περισσότερες φορές και όχι πάντα) και σήμερα, ακόμη και αυτός ο ανήθικος βλαξ συνειδητοποιεί πως οι λογικές αυτές το μόνο που κατάφεραν να κάνουν είναι, να του βγάλουν το ποντίκι από την πόρτα του σπιτιού του για να του βάλουν την ύαινα από το παράθυρο.

Και κάπου εδώ αναρωτιέσαι, είναι δυνατόν, μπροστά σε μία τέτοια οικονομική εθνική καταστροφή και κυρίως σε μια τόσο βαθιά κοινωνική ρηγμάτωση, μπροστά σε μια εθνική κατάθλιψη, κόμματα τα οποία υποτίθεται πως λειτουργούν για τα συμφέροντα του "λαού", να γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το υπέρτατό του αίτημα, επικαλούμενα ιδεολογικές διαφορές οι οποίες φτάνουν (τελικά) να ανάγονται στην σφαίρα του φαντασιακού ?

Η απάντηση είναι απλή : Nαι λοιπόν, είναι δυνατόν. Και είναι δυνατόν αφού στην πραγματικότητα το ΚΚΕ δεν έπαψε ποτέ να είναι παρά ένας χριστιανορθόδοξης δομής και λογικής κομματικός μηχανισμός, ένα μαγαζάκι που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι να παράγει "μάρτυρες" ώστε ο κομματικός γκισσές να μην μένει ποτέ χωρίς πραμάτεια, μια πραμάτεια μικρή βέβαια που δεν θα του επιτρέψει ποτέ μεν να γίνει σούπερ-μάρκετ ωστόσο όμως μια πραμάτεια "σίγουρη" αφού δεν θα αφήσει και ποτέ το συρτάρι της ταμειακής μηχανής του χωρίς σεφτέ. Και το τμήμα marketing του ΚΚΕ γνωρίζει πολύ καλά, πως σε μια ενδεχόμενη προσχώρησή του σε ένα σχήμα όπως αυτό ενός ενιαίου αριστερού μετώπου, δεν θα υπήρχε καμία περίπτωση "επιστροφής" του στην σημερινή του μορφή, μια μορφή η οποία για να "ενδιαφέρει" πλέον κάποιον, πρέπει να είναι ή αφελής ή ιδιοτελής.

Το ...think-tank του ΚΚΕ γνωρίζει πολύ καλά πως μια τέτοια κίνηση στην ουσία θα αποδυναμώσει μέσα του όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά στοιχεία που κρατούν το ...brand στην μετώπη του μαγαζιού του σε πείσμα των ...πάντων (πλην Λακεδαιμονίων), αφού μπροστά στην δυναμική που θα αναπτυχθεί από μία τέτοια κίνηση δεν θα μείνει το παραμικρό περιθώριο για οποιαδήποτε επιστροφή του ΚΚΕ σε προτεραία κατάσταση. (και κανενός άλλου κόμματος που θα συμμετάσχει).

Και δεν τους ενδιέφερε καν το γεγονός πως το "άθροισμα" ενός τέτοιου ενιαίου αριστερού μετώπου, δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση το άθροισμα των επί μέρους εκλογικών ποσοστών του καθενός κόμματος ξεχωριστά αλλά πολύ μεγαλύτερο, αφού η ίδια η συστράτευσή τους θα δημιουργούσε αμέσως και αυτόματα την δική της δυναμική η οποία θα προσετίθετο και θα έδινε στο ενιαίο αριστερό μέτωπο μια τελείως άλλη δύναμη εκπροσώπησης, με ό,τι αυτό φυσικά θα σήμαινε για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. (και όχι μόνο για την ελληνική).

Δεν μένει πλέον και η παραμικρή αμφιβολία για το ότι το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται στην πραγματικότητα για το λαϊκό κίνημα αλλά εδώ και πάρα πολλά χρόνια, μόνο για την διατήρηση των σφραγίδων του που εξασφαλίζουν στο γωνιακό μαγαζάκι του τα προς το "ζειν" πράγμα που το ίδιο το κόμμα θεωρεί τελικά πολύ πιο σημαντικό και σε κάθε περίπτωση πολύ σημαντικότερο από κάθε πράξη που θα έδινε προοπτική ουσιαστικής παρέμβασης της αριστερής σκέψης και δράσης στην πραγματική κοινωνία και όπως αυτή σήμερα προβάλλει και όχι σε κάποια φαντασιακή της (σχεδόν θρησκευτικού τύπου) εκδοχή.

Για το κόμμα του κ. Κουβέλη το οποίο κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος, το όποιο διαφορετικόν της αιτιολόγησης, δεν κάνει τα πράγματα διαφορετικά. Το μόνο που απομένει για "μας" είναι πως, και για τον κ. Κουβέλη αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο να παραμερίσει τις όποιες (αιτιολογημένες ή μη) διαφοροποιήσεις του με τα υπόλοιπα κόμματα (βλ.κομμάτια-θραύσματα) της Αριστεράς, προφανώς οι προσωπικές του σκέψεις βαραίνουν περισσότερο από κάθε μορφής λαϊκή εντολή ακόμη και αν αυτή δείχνει σχετικά ανεπεξέργαστη αλλά δεν γνωρίζω πόσο θα μας χρησιμεύσει αυτό το "προτσές" όταν ως κοινωνία θα είμαστε πλέον και επισήμως νεκροί.

Μόνη σου λοιπόν κοινωνία (για άλλη μια φορά) καλείσαι να πορευτείς και να αγωνιστείς, με κόμματα σε βαθύ κώμα και σε ακόμη βαθύτερη ηθική σήψη, με κόμματα που δεν μπορούν να διεκδικήσουν τον ρόλο ούτε καν του ουραγού και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσεις αυτό τόσο το καλύτερο.

Μόνη σου λοιπόν κοινωνία, (για άλλη μια φορά) θα βγάλεις το φίδι από την τρύπα, "οι παλιοί σου φίλοι για πάντα φύγαν" και θα τους ξαναδείς μονάχα όταν θάρθει η ώρα (για άλλη μια φορά) να διαγκωνιστούν και να στριμωχτούν τσάτρα-πάτρα δίπλα σου για την αναμνηστική φωτογραφία του θριάμβου, όταν (για άλλη μια φορά) θα προσπαθήσουν να προσεταιριστούν τους ανιδιοτελείς και ίσως και αφελείς αγώνες σου, χυδαίες ύαινες που με περίσσιο θράσος κλέβουν την λεία του λιονταριού.

Και μην σου κάνει εντύπωση και αν ακόμη, αυτοί που σήμερα σου γυρνούν πρόστυχα την πλάτη, σου κολλήσουν και τη ρετσινιά του ήρωα ενώ εσύ έκανες ό,τι έκανες γιατί απλά δεν σου άφησαν περιθώρια για ό,τιδήποτε άλλο ...μικρότερο.

Μέχρι όμως να φτάσεις στο σημείο αυτό, (μη βιάζεσαι, μπορεί να πάρει καιρό κάτι τέτοιο-ο Μπελογιάννης και ο Πλουμπίδης "περίμεναν" 20 χρόνια), θα θεωρείσαι και θα αντιμετωπίζεσαι ως ένας "αποπροσανατολισμένος και μη συνειδητοποιημένος ανένταχτος αλήτης" αν όχι και "προδότης" δηλαδή αφού δεν θα έχεις την εντολή του κόμματος για να αγωνίζεσαι. Και δεν θα θεωρείσαι έτσι από αυτούς που σε πολεμούν, αυτοί κατά βάθος και σε σέβονται και σε τρέμουν - μη βλέπεις που μπορεί και να σε χαρακτηρίζουν γαλλιστί ως "μαλάκα" και πού και πού σου ανοίγουν και το κεφάλι με κανένα εθνοσωτήριον γκλομπ. Πρωτίστως θα αντιμετωπίζεσαι έτσι από αυτούς που, σε τούτη τη φάση και όπως όλα δείχνουν, όχι μόνο δεν έχουν την ηθική αλλά και πολιτική επάρκεια για να σε οδηγήσουν αλλά ούτε καν και τη δύναμη να σε ακολουθήσουν. (ίσως και να μην τους συμφέρει βρε αδερφέ, να μη τους εξυπηρετεί το τάιμινγκ- για μπίζνες μιλάμε εδώ, δεν παίζουμε...)


ΥΓ : Δεν είμαι "αναρχικός" με το ανάλογο dressing code, (μαντήλια, σακκίδια και για αξεσουάρ βόμβες μολότωφ-χάινεκεν), μάλλον είμαι ένα μεσόκοπο "ήσυχο καθημερινό ανθρωπάκι" κάτι σαν τον φοβισμένο υπαλληλάκο στους Μήτσους του Λαζόπουλου. Και αυτό ίσως κάνει τα πράγματα για σας ακόμη "χειρότερα". Αλλά να τρέμετε αυτά τα "ήσυχα καθημερινά ανθρωπάκια". Γιατί αυτά τα "ανθρωπάκια" ίσως μπορούν ακόμη να φρονούν και μάλιστα ελεύθερα. Και δεν υπάρχει τίποτε που πρέπει να φοβάστε περισσότερο από την ελεύθερη φρόνηση, ειδικά όταν αυτή μπορεί να είναι και συλλογική. Και τότε δεν σας σώζει τίποτα.

(Άει ...χαθείτε ...μυρμηγκάκια !)

4 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χωρίς λόγια....


    http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6604998&publDate=20%2F12%2F2011

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γειά σου Κακέ Λύκε,
    μια χαρά τα λές.
    Η κοινωνία όμως δεν είναι και δεν θάναι μόνη-άν δε θέλει. Θα είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.Εγώ βρήκα τη δική μου απάντηση: Ε.Π.Α.Μ. Και ξερό ψωμί.
    Μαργαρώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαργαρίτα παρακολουθώ με εξαιρετικό ενδιαφέρον το ΕΠΑΜ αλλά δεν θα συμφωνήσω με το "και ξερό ψωμί". Αν είναι να συμπορευτούμε με το ΕΠΑΜ και να πέσουμε πάλι στο "ξερό ψωμί", καλύτερα να ακολουθήσουμε τις πεπατημένες λογικές όπου εκεί το ξερό ψωμί το έχουμε εξασφαλισμένο... (προφανώς αστειεύομαι φυσικά Μαργαρίτα μου...)
    Σε ευχαριστώ γιά το σχόλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή