tag:blogger.com,1999:blog-43132780955514786562024-03-13T14:59:42.018+02:00Ο Κακός ΛύκοςΠαύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.comBlogger72125tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-25935674804998105562012-11-20T15:11:00.001+02:002012-11-21T09:02:17.369+02:00Η Οσία Δεναχίς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
(Aνάγνωσμα ψυχωφελές και διδακτικόν δι' όλην την Ελληνικήν Οικογένειαν !)<br />
<br />
Σήμερον είναι Τρίτη 20 Νοεμβρίου και η Εκκλησία μας τιμά την μνήμην της Οσίας Δεναχίδος! Χρόνια Πολλά λοιπόν εις όλας τας Δεναχίδας της χώρας. (και στις δύο!)<br />
<br />
Η Δεναχίς ήτο μιά περσίδα, (όχι απ' αυτές που κρεμάμε στα παράθυρα-κανονική περσίδα λέμε), η οποία, δεν έχω καταλάβει ακριβώς, ή ήτο παρθένος επειδή ήτο μοναχή ή είπε να γίνει Μοναχή καθώς επί χρόνια προκοπή δεν έβλεπε και παρέμενε (απελπιστικά όμως) παρθένος. <br />
<br />
Τέλος πάντων, ένα βράδυ πούβρεχε, (πούβρεχε μονότονα), καθώς ο Πέρσης βασιλεύς είχε βαρεθεί να βλέπει τις επαναλήψεις από τα φιλαράκια και ήρχισε να τούρχεται μιά βασιλική πλήξις, είπε, δεν βρίσκω καμμιά παρθένα που νάναι μοναχή ώστε και εγώ να περάσω δημιουργικώς τον ελεύθερο χρόνο μου και εκείνη να πάψει να είναι και παρθένα αλλά και μοναχή ? (διότι έτσι ήτο εξαπανέκαθεν ο Πέρσης άναξ, μερακλής και κοινωνικός). Καθώς όμως οι παρατρεχάμενοί του δεν ήταν και μέλη της mensa, (διότι έτσι είθισται να είναι όλοι οι παρατρεχάμενοι στο μάταιο τούτο κόσμο), αντί να του φέρουν μίαν παρθένον που ήτο μοναχή, του έφεραν μία Μοναχή που ήτο παρθένος. (λόγω επαγγέλματος δηλαδή).<br />
<br />
Μόλις την είδε ο Πέρσης βασιλεύς ντυμένη μέσα στα καταχαρούμενα μαύρα και επλακώθη η αγνή μοναρχική ψυχή του εξεμάνη και είπε να αλλάξει κάπως το project. Της βγάζει λοιπόν το ξίφος του και εις μίαν κρίσιν αυτοσχεδιασμού της λέει : "προσκύνα μωρή κάργια τη φωτιά !" (Στο σημείο αυτό οφείλω να σας ενημερώσω ότι από τότε έχει να ξαναεμφανιστεί το συγκεκριμένο βίτσιο και έκτοτε οι βασιλείς ασχολούνται μόνον με αγνές βασιλικές μηχανορραφίες και άδολα βασιλικά πραξικοπήματα). Φωτιές λοιπόν από τη μιά, σπαθιά από την άλλη, μπερδεμένη όμως με όλη αυτή την φανταιζί υπερπαραγωγή, η ταπεινή πλην ηλιθία Δεναχίς το πέρασε γιά τηλεπαιχνίδι και υποβάλλει την μοιραίαν δι' αυτήν ερώτησιν : Μεγαλειότατε Βασιλέα και άνακτα, (ήτο και αγράμματη συν τοις άλλοις), μπορώ να διαλέξω κατηγορία αθλητικά που είναι και το φόρτε μου ?<br />
<br />
Αυτό ήταν φίλοι μου, είδε κι απόειδε ο άναξ καθώς οι πάντες γύρω του είχαν την ευφυία μελλοντικού πρωθυπουργού της Ελλάδος που σήμερον διδάσκει εις το Χάρβαρντ, και κάνει μία φρούπ, (υπάρχει και το σχετικόν wav αρχείον ως ντοκουμέντον), με το ξίφος του εις τον αυχέναν της παρθένου Δεναχίδος και της περνάνε άπαξ και διά παντός εκείνες οι ημικρανίες από τις οποίες χρόνια έπασχε! <br />
<br />
Έκτοτε η Εκκλησία μας κάθε 20 Νοεμβρίου τιμά την μνήμην της, διότι και παρθένος κατάφερε να παραμείνει, και να καταπολεμήσει και τις ημικρανίες της χωρίς την παραμικρήν χημικών φαρμάκων, ο δε Πέρσης βασιλεύς τιμήθηκε με το Βραβείον Νόμπελ διά την συμβολήν του εις την Εναλλακτικήν Ιατρικήν. <br />
<br />
Αυτά είχα να σας πώ καλές μου φίλες και να ξεύρετε πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη βάσανος από την αιώνιον παρθενίαν. Και ειδικά όταν αυτή συνοδεύεται και από ημικρανίες.</div>
</div>
Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-25945417165239272612012-10-16T18:12:00.001+03:002012-10-16T18:36:17.775+03:00Τα 140 γράμματα του Twitter.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
To Twitter αλλάζει τη γλώσσα μας. Άρα και τον τρόπο σκέψης μας. Και, ακόμη πιό ...άρα, και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούμε. Με 140 μόνο επιτρεπόμενους χαρακτήρες ως περιορισμό, φοβάμαι μη μας μείνει κανένα περίεργο κουσούρι κι αρχίσουν να μας συμβαίνουν διάφορα... <br />
<br />
Πχ. πάς σε ένα μπαράκι και βλέπεις μιά (τέλεια βαμένη) ξανθιά να πίνει το ένα ποτό μετά το άλλο και να σε κοιτάει με ένα βλέμα που λέει "είμαι τόσο απελπισμένη που θα πήγαινα ακόμη και μαζί σου μαλάκα". Πάς λοιπόν και της λές εσύ :<br />
<br />
Πςσλνμανσμοθεςνασεκερναποτκιμετναπαμετηνμξρμουστηχασάναφαμκνασπλιντροκμετασπιτιμνακανμκαμκατασσκαμαγοστρμαρνμερχναικαναγμσναγιρτασμγνωριμας<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">?<o:p></o:p></span><br />
<br />
Μετάφραση: Πώς σε λένε μανάρα μου, θες να σε κεράσω κανένα ποτάκι και μετά να πάμε με την αμαξάρα μου στη Χασ(ι)ά να φάμε κανένα σπληνάντερο και μετά αν γουστάρυμε πάμε σπίτι μου να κάνουμε κατάσταση και να ρίξουμε και κανένα γαμήσι να γιορτάσουμε τη γνωριμία μας ?<br />
<br />
Βλέπετε λοιπόν πόσο βαθιές αισθητικές αλλά και γλωσσικές αλλοιώσεις μπορεί να υποστεί ένας λόγος που ασφυκτιά κάτω από τέτοιους βαρβαρικούς περιορισμούς ? Βλέπετε πώς λόγια μιάς τόσο αγνής και ανιδιοτελούς αγάπης μπορούν αίφνης να ηχήσουν ως χυδαιότητες ?<br />
<br />
Δεν φταίω λοιπόν εγώ μανάρι μου που βιάζομαι να σε πάω σπίτι μου να σε γαμήσω, το twitter φταίει που επιτρέπει μέχρι 140 χαρακτήρες. Να τους έκανε τουλάχιστον 1980, να προλάβαινα, πρίν σε ξεβρακώσω να σούλεγα και λίγα πράγματα γιά την οπορτουνιστική ιντελλιγκέντσια του αντεργκράουν και γιά το πώς αυτή επηρρέασε τη θεατρική στρουκτούρα του Μπέρτολ Μπρέχτ...<br />
<br />
Μα με 140 μονάχα χαρακτήρες, ένα γαμήσι μόνο προλαβαίνουμε μωρό μου, κι αυτό χωρίς πολλά spaces ανάμεσα στα αγχωμένα μας βογγητά.</div>
Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-14618336901657930132012-08-10T13:24:00.001+03:002012-08-10T14:39:03.363+03:00Άκου ελληνάκο...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
@ Γέμισε το διαδίκτυο από άναρθρες κραυγές κατά του (φερόμενου ως) βιαστή της
άτυχης δεκαπεντάχρονης.Άντε πάλι τα ανάθεμα να πάνε και νάρχονται, πασπαλισμένα άλλοτε με εθνικιστικές
κορώνες, (ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται) και άλλοτε από σοβαροφανείς μπουρδολογίες επιπέδου "τσ…τσ…τσ…Τσικάγο γίναμε…" </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν θα χάσω τον χρόνο σας και τον δικό μου σε κοινότοπες και εν πολλοίς αυτονόητες
διαπιστώσεις λέγοντας ως κακέκτυπος Αυλωνίτης "ρε πού φτάσαμε... ρε πού φτάσαμε..." μα μόνο γιά να εκφράσω την απέχθειά μου γιά το ότι οι ίδιες κότες που δεν τολμάνε να
βγάλουν άχνα μπροστά σε αυτό το εθνικό έγκλημα που συντελείται από θεσμικούς ή
έστω από …ημιθεσμικούς παράγοντες, οι ίδιες και την ίδια στιγμή να ...εξεγείρονται όταν συντελείται ένα ελεεινό
και τρισάθλιο μεν ωστόσο μεμονωμένο έγκλημα και κυρίως από κάποιον που απέχει πολύ από
το να θεωρείται θεσμικός παράγων. Οι εξηγήσεις φυσικά γιά τούτη την παράνοια είναι εξαιρετικά απλές και αν ψάχνει κάποιος να τις βρεί, ας κάνει τον κόπο να βγάλει πρώτα την ένδοξη περικεφαλαία
του και να κοιτάξει τα μούτρα του στον καθρέφτη ή ακόμη καλύτερα να βγάλει την
εξ ίσου ένδοξη εθνική του σκελαία και να μετρήσει τα γεννητικά του όργανα. Και
το πιο πιθανό είναι να δοκιμάσει μιά απίστευτη έκπληξη, διαπιστώνοντας πως δεν
είναι ένας λεβέντης, ωραίος κι αρχιδαράς μα ένας νάνος με κρυψορχία και
μικροφαλλία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Μια κοινωνία που ανέχεται θαυμάσια να ευτελίζεται μέχρις εσχάτων από μια κατοχή που εδώ και χρόνια υφίσταται βγάζοντας ένα εξ ίσου θαυμάσιο σκασμό, επιλέγει το πρόσωπο ενός και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μόνου ανθρώπου γιά να δείξει πόσο γενναία είναι και πόσο μηδενική ανοχή δείχνει απέναντι στο έγκλημα ενός μεμονωμένου ατόμου. (το οποίο ειρήσθω εν παρόδω ακόμη δεν έχει καν κριθεί δικαστικά).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(Ξέρω…ξέρω… εσύ αναγνώστη μου δεν είσαι σαν αυτούς που περιγράφω, εσύ είσαι από
τους "άλλους"… Δε γαμιέσαι ρε αναγνώστη μου και σύ…)</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Μα μόνο μια απορία έχω ρε μαλάκα και γελοίε ελληνάκο, που αφορά την
"οργή" σου γιά το ότι δεν επιτρέπεται η δημοσίευση των προσώπων των
δραστών… Ναι στο κομμάτι αυτό, ακόμη κι εγώ που ξέρω πόσο ξεφτίλας είσαι,
εξακολουθώ κι έχω μια απορία… Λές ότι θέλεις να δείς το πρόσωπο του δράστη. Του
ενός. Του μη θεσμικού. <br />
<br />
Δε μου λες όμως ρε γελοίε ελληνάκο, εδώ και κάτι
δεκαετίες οι σκατόφατσες των δραστών που σε γαμάνε καθημερινά, σου είναι, όχι
απλά διαθέσιμες αλλά ξέρεις μέχρι και τις διευθύνσεις τους και τα τηλέφωνά
τους. Τι έκανες λοιπόν τόσες δεκαετίες ρε μαλάκα και γελοίε ελληνάκο με αυτές
τις σκατόφατσες ? "Καθάρισες" δηλαδή με όλους αυτούς τους αλήτες που
"ξέρεις" τις φάτσες τους και έφτασες τώρα να θες να
"καθαρίσεις" και με κάποιον ανώμαλο αλήτη (που σε κάθε περίπτωση δεν
εκπροσωπεί τίποτα πέρα από την προσωπική του ανωμαλία και παλιανθρωπιά) του οποίου η
σκατόφατσα σου είναι άγνωστη ? Η φωτογραφία δηλαδή του ενός άγνωστου σου λείπει
γιά να αποκαταστήσεις την χαμένη σου πολιτική τιμή ? </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Άντε λοιπόν, αν έχεις αρχίδια μέσα σου, τράβα πρώτα να "καθαρίσεις" με όλους αυτούς που
βίασαν και κακοποίησαν μια ολόκληρη χώρα και των οποίων ΞΕΡΕΙΣ τις φάτσες τους κι άμα
τελειώσεις απ' αυτούς, τότε σου υπόσχομαι να σου δώσω εγώ και το πόστερ του "πακιστανού" και
να σου επιτρέψω και να τον λυντσάρεις και να τον ανασκωλοπήσεις και να τον
γδάρεις και τότε ίσως έρθω και γω μαζί σου γιατί κι' εγώ δεν είμαι λιγότερο
άθλιος από σένα. Μονάχα που εγώ το ξέρω ότι είμαι κι΄ ίσως τελικά αυτό κάνει
και τη …διαφορά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μα μέχρι να βρείς τ' αρχίδια να ανατρέψεις τους δοσίλογους και τους λεχρίτες
που μας κυβερνούν, κάνε μου τη χάρη ρε μαλάκα και γελοίε ελληνάκο, κι άσε τον
"πακιστανό" στα χέρια της Δικαιοσύνης. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και σεις ρε "λεβεντόπαιδα" της Χρυσής Αυγής, το να μαζεύονται 30-40 χουλλιγκάνοι σας
με σώματα χτισμένα με εθνικοπατριωτικά αναβολικά και να λυντσάρουν έναν
αλυσοδεμένο, δεν θέλει και καμμιά ιδιαίτερη μαγκιά.Είναι απλά η αναπαραγωγή
του ίδιου ακριβώς εγκλήματος κατά το οποίο ένας σωματικά δυνατότερος άνδρας
κακοποιεί μια δεκαπεντάχρονη αδύναμη κοπέλα. Δεν είστε και σεις λοιπόν τίποτε
λιγότερο από αυτό που καμώνεστε πως "απεχθάνεστε".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Άμα λοιπόν έχεις τα αρχίδια μαλάκα και γελοίε ελληνάκο, "ασχολήσου"
πρώτα με τις "φωτογραφίες" των δραστών που εδώ και δεκαετίες έχεις
στα χέρια σου και άσε τις άλλες που τάχα σου λείπουν και δεν έχεις έτσι την
ευκαιρία να αποδείξεις πόσο γενναίος κι αρχιδαράς είσαι. Μα μέχρι τότε,
εξακολούθησε να κάνεις αυτό που ξέρεις καλά… Να τρώς σφαλιάρες από το αφεντικό
σου και όταν επιστρέφεις σπίτι να πλακώνεις στο ξύλο τη γυναίκα σου και το
παιδί σου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, ελληνάκο-ελληνάκο…</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-75414850504340619982012-07-22T01:54:00.000+03:002012-07-22T01:58:24.572+03:00Πάσχος Μανδραβέλης-Πάσχουσα Συρία 10-0<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Κάποτε ήταν ένας εξαίρετος γλύπτης από την Φλωρεντία και (ως εξαίρετος...) έφτιαχνε αριστουργήματα. Είχαν όλοι να το λένε γιά την αισθητική του αντίληψη, γιά την φόρμα που είχαν τα γλυπτά του και γιά την πλαστικότητα των μορφών.<br />
<br />
Ο γλύπτης αυτός συνήθιζε, του άρεσε να φτιάχνει κυρίως μικρά αγαλματίδια με αγίους. Τη Madonna (όχι την κανονική τη δική μας...την άλλη τη Μadonna...ξέρετε), τον Χριστό, Αγίους διάφορους... τέτοια πράγματα.<br />
<br />
Η τεχνική του δεν είχε όμοια και δύσκολα θα μπορούσε κάποιος (παρά την παραγωγικότητά του) να αμφισβητήσει την τεράστια καλλιτεχνική αξία των έργων του.<br />
<br />
Είχε λοιπόν αρκετή δουλειά από διάφορους εντολείς που του παραγγέλνανε έργα του αλλά ο βασικός πελάτης που τον έτρεφε ήταν ένας. Ένας, ο οποίος πήγαινε κάθε μέρα (ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ) και του αγόραζε ένα αγαλματίδιο. Μάλιστα τον ακριβοπλήρωνε τόσο που ο ίδιος ο γλύπτης δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί.<br />
<br />
Πολύ σύντομα όμως έμαθε πως στην πόλη του κάθε μέρα γινόταν κι ένα έγκλημα. Κάθε μέρα ! Και όλα με τον ίδιο τρόπο : Ο δολοφόνος χτυπούσε στο κεφάλι τα θύματά του με ένα μαρμάρινο αγαλματίδιο αγίου το οποίο μάλιστα και το εγκατέλειπε στον τόπο του εγκλήματος, ...έτσι...γιά στύλ...<br />
<br />
Φυσικά δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία γιά το ότι τα αγαλματίδια με τα οποία δολοφονούσε ο ψυχοπαθής, ήταν τα δικά του αγαλματίδια. Ωστόσο, και παρ' ότι ήξερε τα πάντα γιά τον ψυχανώμαλο καθημερινό πελάτη του, δεν έπαψε ούτε μέρα να του τα πουλάει.<br />
<br />
Όταν όμως οι αρχές διαπίστωσαν ότι με τα δικά του αγάλματα των αγίων γινόντουσαν οι φόνοι, τότε έσπευσαν να τον συλλάβουν.<br />
<br />
Γιατί ? "Άδικο δεν είναι" ? "Αυτός δεν σκότωνε κανένα, αυτός απλώς αγαλματίδια με μορφές αγίων δημιουργούσε και πουλούσε και μάλιστα αριστουργήματα" . "Γιατί αυτόν" ? (...Γιατί Κύριε ? )<br />
<br />
Μη βιαστείτε να μου απαντήσετε...<br />
<br />
Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ και "συλλάβανε" οι μπάτσοι της ΕΣΗΕΑ τον "γλύπτη" (πολλοί χρησιμοποιούν και φ γιά τον συγκεκριμένο εγώ δεν θα το κάνω γιατί κατά βάθος είμαι καλός άνθρωπος) Πάσχο Μανδραβέλη, διότι δηλαδή ΓΝΩΡΙΖΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ πού πουλούσε (ΚΑΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥΛΑΕΙ) τους ...άγιούς του και τί κάνουν αυτοί με τα (αναμφισβήτητα) εξαίρετα αγαλματίδια του Πάσχου (και του κάθε Πάσχου).<br />
<br />
Ο Μανδραβέλλης ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ δεν ΠΉΡΕ την συγκεκριμένη "ποινή" γιά τις απόψεις του αλλά γιά το είναι ένας αξιοπρεπέστατος υποκριτής, αφού καμώνεται πως δεν ξέρει πώς (με τόνο) χρησιμοποιούνται αυτές οι "απόψεις" του από κάποιους που το μόνο που ξέρουν είναι να μισθώνουν προσωπικότητες, να παίρνουν την υπογραφή τους και με την υπογραφή αυτή να ανοίγουν τα κεφάλια της κοινωνίας. (με οποιοδήποτε τρόπο). ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ Ο ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ, όχι γιά τα κείμενά του αλλά γιά την υποκρισία του και φυσικά γιά το ότι δέχεται να πουλάει τις απόψεις του σε αυτούς που τις χρησιμοποιούν γιά να αποκομίσουν ίδια οφέλη. Και επειδή η υποκρισία είναι βαρύτατο αδίκημα, ίσως θα έπρεπε και να διαγραφεί και δια παντός. Οπότε κι' ευχαριστημένος νάναι.<br />
<br />
Πάντως, προσωπικά αν ήμουν στη θέση του, (γιά να τιμήσει και το όνομα του), θα τους έλεγα "κύριοι με διαγράφετε τρείς μήνες ? Εγώ σας χαιρετώ γιά πάντα και άει σιχτίρ. Έτσι κάνουν οι διαννοούμενοι όταν είναι ΤΟΣΟ αδικημένοι και ΤΟΣΟ προσβεβλημένοι.(και κυρίως, τόσο βαριά αθώοι...)<br />
<br />
Οι ...άλλοι, αυτοί δηλαδή που έχουν καταχεσμένη τη φωλιά τους, απλώς περιμένουν να λήξει η ποινή τους ενώ ταυτόχρονα συνεχίζουν απτόητοι το έργο τους. (αυτή τη φορά πιό ...προσεκτικά γιατί μας έχουν πάρει πλέον χαμπάρι οι πάντες).<br />
<br />
Και μείς, όλοι οι άλλοι, πρέπει να ξεχάσουμε το δράμα που περνάει η ελληνική κοινωνία και τους Γερμανούς που ξανάρθαν από την πίσω πόρτα και τις οικογένειες που δεν έχουν να φάνε πιά, και να καθόμαστε να ασχολούμαστε ολοφυρόμενοι για τους τρείς μήνες που δεν θα μπορεί ο κυρ-Πάσχος να επιδεικνύει την ταυτότητα της ΕΣΗΕΑ. Και τη στιγμή που η Ευρώπη ολόκληρη βράζει, τη στιγμή που η Συρία πνίγεται στο αίμα και τα ΜΜΕ προσπερνάνε την είδηση σαν να ήταν τα διανυκτερεύοντα φαρμακεία εμείς να ασχολούμαστε με την ποινή που έφαγε ο μέγας αγωνιστής Πάσχος.<br />
<br />
Νομίζω πως αν δεν θέλουμε όλοι μαζί ψυχιατρείο θέλουμε όλοι μαζί κλωτσιές.<br />
<br />
<div>
<br /></div>
</div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-77905961365720210642012-07-12T14:50:00.001+03:002012-07-15T00:05:56.605+03:00Η "Δημοσιογραφία" ως ενδεχόμενο κακούργημα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Για ποιο λόγο μια ιδιωτική επιχείρηση που επί δεκαετίες
οικονομικά μπαίνει μέσα (και ίσως και περισσότερο απ΄ όσο θέλουν να εμφανίζουν
οι ισολογισμοί της), εξακολουθεί να υπάρχει ?</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και άντε ας πούμε πως, έστω και με αυτές τις απίστευτες και
επί δεκαετίες ζημιές, υπάρχει γιά την …τιμή κάποιων όπλων, (μεταφορικά-ίσως
όμως και κυριολεκτικά). Γιά ποιο λόγο και κυρίως με τι τρόπο πληρώνει σε
κάποιους εκ των υπαλλήλων της μισθούς που μόνο να τους ονειρεύεται θα μπορούσε
ακόμη και ένας πρωθυπουργός ευρωπαϊκής χώρας ?</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πόσο πχ. λογικό θα ήταν να επιμένω να διατηρώ μια επιχείρηση
η οποία κατά το κοινώς λεγόμενο "πάει κατά διαόλου" και όχι απλά να
την διατηρώ αλλά και την ίδια στιγμή να πληρώνω με εκατομμύρια ευρώ ετησίως
κάποιους μετρημένους στα δάχτυλα υπαλλήλους μου ή "συνεργάτες" μου
τους οποίους μάλιστα και να …τρέμω να μη τους χάσω ? </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Σκεφτείτε το λίγο περισσότερο και ελάτε να φανταστούμε μαζί
ένα μαγαζάκι, ένα απλό μαγαζάκι βρε αδερφέ, που ενώ ο ιδιοκτήτης του κάθε μήνα
"καταστρέφεται" όλο και περισσότερο, επιμένει να διατηρεί κάποιους
εργαζόμενους με ετήσιες απολαβές που δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό να
χαρακτηριστούν ως μυθώδεις.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ναι, δεν καταλάβατε λάθος, εν προκειμένω δεν μιλάμε γιά
τίποτε άλλο παρά γιά τα ιδιωτικά ΜΜΕ και μάλιστα τα τηλεοπτικά. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν είμαστε όμως τόσο αφελείς γιά να κάνουμε ερωτήσεις όπως
οι παραπάνω. Όλοι όσοι με τον ένα ή άλλο τρόπο παροικούν την μιντιακή
…Ιερουσαλήμ (και πλέον και όχι μόνον αυτοί), γνωρίζουν πολύ καλά γιά ποιο λόγο
υπάρχουν κάτω από τις προαναφερθείσες συνθήκες τα ιδιωτικά τηλεοπτικά δίκτυα.
Και πρέπει διαννοητικώς να …υπολείπεσαι γιά να μην βλέπεις πως δεν αποτελούν
παρά τους πολιορκητικούς κριούς με τους οποίους ανοίγουν τα απόρθητα γιά τους
πολλούς φρούρια των δημόσιων "διαγωνισμών" (εδώ μπορείτε να γελάσετε
άφοβα), παρέχοντας φυσικά ως αντάλλαγμα την οργουελικού μεγέθους και αισθητικής
δυνατότητά τους γιά την κατ' εντολήν "διαμόρφωση" της κοινής γνώμης.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτά όμως λίγο ως πολύ, όπως προείπαμε κι όλας, είναι πλέον
γνωστά ακόμη και στα νήπια αυτής της χώρας. Το ότι δηλαδή οι επιχειρηματίες των
τηλεοπτικών ΜΜΕ είναι άνθρωποι του πολιτικού και ποινικού υπόκοσμου με κάθε
τύπου και είδους άνομες συναλλαγές και ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις σύμφωνα με
τα συμφέροντά τους, δεν νομίζουμε πως χρειάζεται πλέον καμμίας περαιτέρω
διερεύνησης παρά μόνο ίσως κάποιας Δικαστικής και αυτό φυσικά όταν έρθει η ώρα
να χρειαστούν οι ίδιοι οι δράστες την Ελληνική Δικαιοσύνη. (γιά να τους ξεπλύνει και να τους επιστρέψει στην κοινωνία "ολοκαίνουργιους"). </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Επειδή όμως αυτοί οι απερίγραπτοι τύποι στους οποίους
αναφερόμαστε, ως επιχειρηματίες (έστω και αυτής της ποιότητας), δεν συνιστούν κάποιο θεσμό (μεγαλοεργολάβοι
και μπετατζήδες είναι οι άνθρωποι και δεν σου λένε πως ξυπνούν με Κάφκα και
κοιμούνται με Ιονέσκο ούτε και σου είπανε ποτέ πως είναι τριτοξάδερφα της
Μητέρας Τερέζας), δεν πιστεύω πως είναι οι μεγαλύτεροι ένοχοι του εγκλήματος
της παραπληροφόρησης. Και όσα χρήματα και όσα υπόγεια με την εκάστοτε εξουσία
νταλαβέρια κι αν έχουν, δεν νομίζω ότι θα μπορούσαν ποτέ οι ίδιοι από μόνοι
τους να υλοποιήσουν την βρώμικη δουλειά της κοινωνικής χειραγώγησης. <br />
<br />
Αντίθετα λοιπόν στην κρατούσα αντίληψη που θέλει τους μεγαλοεκδότες και τους μεγαλοκαναλάρχες
ως τους κυρίως υπεύθυνους γιά το συγκεκριμένο έγκλημα, εμένα προσωπικά θα
μπορούσαν να μου είναι έως και …συμπαθείς διότι οι άνθρωποι αυτοί <span style="background-color: white;">αυτά τα "γράμματα" έμαθαν, </span><span style="background-color: white;">έτσι ιεράρχησαν τις αξίες τους, αυτή την ηθική στάση ζωής επέλεξαν.</span><br />
<br />Και αν το καλοσκεφτούμε, τι θα μπορούσε να είναι ένας μεγαλοεκδότης και
μεγαλοκαναλάρχης εκτός από ένα γραφικό αξιοθρήνητο γεροντάκι που, μη έχοντας
συνειδητοποιήσει πως οδεύει προς την τελευταία του μαρμάρινη κατοικία,
εξακολουθεί να αυνανίζεται διαβάζοντας νούμερα που περιγράφουν την αύξηση της
προσωπικής του περιουσίας και επιρροής, αν δεν υπήρχε ένας Γιάννης, μια Όλγα,
ένας Γιώργος, ένας Βασίλης, ένας Μανώλης, άλλος ένας Μανώλης, ένας Παύλος, μια
Μαρία, ένας (κύριος) Μπάμπης (και πλήθος άλλων) που (απο)δεχόμενοι απίστευτους
μισθούς (από μιά κατά τα άλλα οικονομικά "καταρρέουσα" επιχείρηση),
παρέχουν ως αντάλλαγμα τα "πνευματικά" τους όπλα ? (τα οποία, ειρήσθω
εν παρόδω, διαμορφώνονται πάντα κατά περίπτωση και ανάλογα με τα
εξωεκδοτικά/εξωτηλεοπτικά συμφέροντα του μαγαζάτορος).<br />
<br />
Και γιά να μιλήσουμε και πιο ανοιχτά, θα μπορούσε ποτέ να επηρρεάσει από μόνος
του την κοινή γνώμη ένας εργολάβος δημοσίων έργων, ή ένας επιχειρηματίας των
090 ή ένας εφοπλιστής ή ένας ιδιοκτήτης ΠΑΕ ή ένας …μπετατζής ? (τον ξεχάσατε
τον "μπετατζή" αλλά ο γράφων τον θυμάται). Όχι φυσικά, σε καμμία
περίπτωση δεν θα μπορούσε να την επηρρεάσει και το πιο πιθανόν είναι οι
συγκεκριμένοι άνθρωποι να μην ξέρουν καλά-καλά να γράψουν το όνομά τους, πολλώ
δε μάλλον και να συντάξουν οποιοδήποτε κείμενο που δεν περιλαμβάνει είτε
αριθμούς είτε χριστοπαναγίες. (γιατί εκτός των άλλων, αυτοί κατά βάθος είναι
"αγνοί" άνθρωποι του λιμανιού).<br />
<br />
Το έγκλημα λοιπόν στην πραγματικότητα δεν συντελείται από τα γραφικά αυτά αντικοινωνικά
υποκείμενα αλλά από τους με εξωφρενικούς μισθούς αμοιβόμενους επαγγελματίες
προπαγανδιστές, οι οποίοι, χρησιμοποιώντας την όποια "βαρύτητα" του
ονόματός τους αλλά και του θεσμικού τους ρόλου, (πολύ συχνά και των τυχόντων
βαρύγδουπων ακαδημαϊκών τους τίτλων), αποκρύπτουν, διαστρέφουν, φιμώνουν, παραπλανούν,
παραπληροφορούν, στρέφοντας τον λαό κατά του ίδιου του του εαυτού με το να τον
οδηγούν σε αποφάσεις ενάντια στα ίδια του τα συμφέροντα. Σαν να πείθεις δηλαδή
τον άλλον με επιστημονικοφανή τρόπο πως ο καλύτερος τρόπος γιά να του περάσει ο
πονοκέφαλος είναι να αυτοπυροβοληθεί στο σημείο που πονάει. Και όλο αυτό φυσικά
με πλήρη συνείδηση και της ίδιας της πρακτικής τους αλλά και των φρικιαστικών
αποτελεσμάτων της στα οποία αυτή οδηγεί. Γιατί μόνο ως φρικιαστικό θα μπορούσε
να χαρακτηριστεί το αποτέλεσμα των εκλογών που "επανανέθεσε" στους
κυρίως δράστες του εγκλήματος την "έξοδο" από τα δεινά που αυτό
προκάλεσε. <br />
<br />
Κάποτε οι μέρες αυτές που περνάμε θα αποτελούν άλλο ένα βαρύτατο τραύμα, (και
μάλλον το βαρύτερο όλων), στο ήδη πληγωμένο σώμα της εθνικής μας ιστορίας.
Κάποτε αυτή η κατάσταση δεν θα εξυπηρετεί πλέον ούτε τους αρχιτέκτονές της και
η Ελλάδα θα ξαναμπεί σε τροχιά "ευημερίας" και "ανόδου".
(με ό,τι κι αν σημαίνουν αυτοί οι πλέον άνευ ουσιαστικού περιεχομένου όροι).
Κάποτε θα ανακτήσουμε την χαμένη μας αξιοπρέπεια ή έστω τουλάχιστον την επίφασή
της. (καλή είναι κι αυτή…) Και τότε ίσως θα πρέπει οι άνθρωποι αυτοί οι οποίοι
στην πραγματικότητα συνετέλεσαν τα μέγιστα σε αυτό το ανοσιούργημα, να
λογοδοτήσουν γιά αυτά τα ανοσιουργήματά τους. Και δεν θα κληθούν φυσικά να
απολογηθούν γιά τις απόψεις τους, κάτι τέτοιο δεν θα ταίριαζε σε καμμία γνήσια
δημοκρατική κοινωνία. Μα θα κληθούν να λογοδοτήσουν γιά το ότι παρά το γεγονός
πως εξ αρχής γνώριζαν όλη την αλήθεια, απολύτως συνειδητά τη στρέβλωσαν βάναυσα
και άλλο τόσο απολύτως συνειδητά λειτούργησαν ως ενεργούμενα των εχθρών της
χώρας μας, θυσιάζοντας έναν ολόκληρο λαό μπροστά στο απολύτως προσωπικό τους
όφελος.<br />
<br />
Και αυτά πλέον είναι αυταπόδεικτο αφού όπως προαναφέραμε, καμμία οικονομικά
ψυχορραγούσα επιχείρηση δεν προσφέρει τέτοιους μισθούς σε υπαλλήλους της, εκτός
βέβαια και αν αυτοί, της παρέχουν υπηρεσίες οι οποίες δεν είναι και τόσο
εμφανείς. Υπηρεσίες οι οποίες εξυπηρετούν μονάχα τα αφεντικά τους και τα οποία
με τη σειρά τους εξυπηρετούν τα δικά τους αφεντικά που δεν είναι άλλα από τις
"από το εκλογικό σώμα αναδειχθείσες κυβερνήσεις". <br />
<br />
Και κάποιος θα μπορούσε κάλλιστα να επικαλεστεί και την συνευθύνη αυτού που
"παραπλανάται", αυτού που "εξαπατάται". Ναι, φυσικά και
υπάρχει συνευθύνη. Και εν προκειμένω συνευθύνη του λαού. Υπάρχει συνευθύνη όμως
μόνο όταν ένας λαός είναι πλήρως πνευματικά θωρακισμένος και έχει λάβει και μια
παιδεία η οποία αφ' ενός μεν φρόντισε να του αναπτύξει την κριτική ικανότητα
σκέψης και αφ' ετέρου να του διδάξει τις αρχές της πραγματικά ευνομούμενης
Πόλεως. (ο όρος "Πόλις" με την Κορνηλιοκαστοριδιακή έννοια). Όταν
όμως έχουμε φροντίσει να παράξουμε ολόκληρες γενεές αμόρφωτων και αποχαυνωμένων
πολιτών, είναι τουλάχιστον προκλητικό το να ερχόμαστε σήμερα και να τις …εγκαλούμε
για αυτά τους (τα νοητικά πλέον) ελείμματα. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Από την άλλη μεριά, τι είναι μια Πολιτεία που μέσω μιάς
καταφανέστατα εξαρτημένης της Δικαιοσύνης χρίζει (και "καλά κάνει" θα
πώ εγώ) ως τρομοκράτες αυτούς που "τρομοκρατούν" μια απολύτως
συγκεκριμένη και εξαιρετικά περιορισμένη αριθμητικά μερίδα πολιτών (και με
απολύτως συγκεκριμένα …"χαρακτηριστικά") ενώ την ίδια ακριβώς στιγμή
αντιμετωπίζει ως "έγκριτους" δημοσιογράφους όσους τρομοκρατούν το
σύνολο ενός λαού ? <br />
<br />
Μια Δίκη των κατ' εξοχήν υπευθύνων γιά την παραπλάνηση του κόσμου σε καμμία
περίπτωση δεν θα αποτελεί μια πράξη εκδίκησης άλλωστε η εκδίκηση είναι μια
εκδοχή βαρβαρότητας και από βαρβαρότητα ως κοινωνία είμαστε ήδη χορτασμένοι,
δεν έχουμε ανάγκη από άλλη. Μια Δίκη των
κατ' εξοχήν υπευθύνων γιά την τρομοκράτηση της κοινωνίας σε καμμία περίπτωση,
ακόμη και της όποιας καταδίκης τους, δεν θα καταφέρει να επουλώσει τις πληγές
που οι άθλιοι αυτοί βοήθησαν να ανοίξουν στο σώμα της Ελλάδας. Μια τέτοια Δίκη
όμως αφ' ενός μεν θα βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό την βαθύτερη καταννόηση του πώς
είναι δυνατόν ένας λαός να οδηγείται σε αποφάσεις που θέτουν εν κινδύνω την
ίδια του τη φυσική ύπαρξη και αφ' ετέρου θα συντελέσει στα μέγιστα στην
επανάκτηση της χαμένης τιμής της Δημοσιογραφίας κάτι που το έχει απόλυτη ανάγκη
κάθε γνήσια Δημοκρατία. Μια τιμή που, όσο φιλότιμα κι αν προσπαθούν, είναι
αδύνατο να την υπερασπιστούν δέκα-είκοσι μοναχικοί κι έντιμοι καβαλλάρηδες της
ενημέρωσης.<br />
<br />
Μέχρι όμως αυτή η Δίκη να αποφασιστεί και να εγγραφεί και σε κάποιο πινάκιο
κάποιου Κακουργιοδικείου, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε στο γνωστό σύνθημα
αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι είναι, στη λέξη δημοσιογράφοι να βάλουμε
εισαγωγικά. Τίποτε άλλο. </div>
<br /></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-30802249849374510812012-03-20T15:48:00.001+02:002012-03-20T16:11:55.450+02:00Νοητικές ασέλγειες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> Ο βιασμός ως πράξη δεν είναι απλώς ποινικά κολάσιμη μα κάτι πολύ χειρότερο αφού και στον κώδικα της φυλακής οι δράστες του συγκεκριμένου εγκλήματος θεωρούνται κατάπτυστοι και στην καλύτερη των περιπτώσεων, απομονώνονται από τους υπολοίπους. (στην χειρότερη γίνονται οι πόρνες της φυλακής). Παρότι όμως ο βιασμός του σώματος εκτός του ότι επισύρει πολυετείς καθείρξεις τυγχάνει και της απόλυτης κοινωνικής απαξίωσης, την ίδια στιγμή, όχι μόνο δεν συμβαίνει τον ίδιο με τον βιασμό του νου αλλά αντιθέτως, όσοι αποφασίζουν να μας προσβάλλουν κατ' αυτόν τον τρόπο, συχνά θεωρούνται ως επιτυχημένοι και ακόμη συχνότερα επιβραβεύονται ακόμη και με τα ανώτατα αξιώματα. Και αυτό διότι εδώ και πολλές δεκαετίες, ουδεμία αρετή ανώτερη από αυτή του αμοραλισμού, της κοινής δηλαδή χυδαίας πολιτικής καπατσοσύνης.</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Ένας τέτοιος βιαστής του νου, (και μάλιστα του κοινού νού), είναι και ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κύριος Ευάγγελος Βενιζέλος ο οποίος, όπως ακριβώς και ο λαμπρός προκάτοχός του, μέσα από παγκοίνως πλέον γνωστές άθλιες κομματικές μεθοδεύσεις, κατάφερε να εξουδετερώσει τους συνυποψηφίους του πριν καν ακόμη αυτοί προλάβουν να γίνουν …συνυποψήφιοι !</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Και δεν ξέρω πώς αλλιώς, παρά ως βιασμός της κοινής λογικής μας, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια πράξη σαν κι αυτή, του να βάζεις δηλαδή τον εαυτό σου σε μια διαδικασία κάλπης όταν "κατάφερες" να αποτελείς τελικά το …μοναδικό ψηφοδέλτιο. <br />
<br />
Ειλικρινά, είναι πολύ δύσκολο να βρούμε κάποια λογική που να αντέχει σε ο,τιδήποτε ανάλογο, πχ. δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να φανταστούμε μια διοργάνωση κάποιου αγώνα δρόμου στον οποίο θα τρέξει μόνος του ένας αθλητής ή αυτήν ενός διαγωνισμού τραγουδιού στον οποίο θα συμμετάσχει ένας μόνο τραγουδιστής.Ωστόσο, στην περίπτωσή μας, ο μοναδικός υποψήφιος, όχι μόνο να καλεί και σε συμμετοχή τον "κόσμο" λες και τάχα έχει κάποια ...αγωνία για το αποτέλεσμα αλλά και να αναγκάζει κάποιους κομματικούς χαχόλους σε μια εξ ίσου σχιζοφρενική διαδικασία …καταμέτρησης των ψήφων, λες και δεν θα αρκούσε έστω και μία μόνον απ' αυτές για να τον νομιμοποιήσει στον ύπατο κομματικό θώκο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Στο σημείο αυτό, να ομολογήσω πως σε κάθε περίπτωση, εκτιμώ πολύ περισσότερο τους κάθε λογής ανά τον κόσμο δικτάτορες και δικτατορίσκους, οι οποίοι συνήθως, πολύ πιο "εντίμως" φερόμενοι, αρκούνται στο να βιάσουν τα δημοκρατικά δικαιώματα των υπηκόων τους και, μη έχοντας ανάγκη οποιασδήποτε ηθικής απενοχοποίησης, δεν καταφεύγουν σε τέτοιες ιστορικές γελοιότητες βιάζοντας έτσι και τη λογική τους. Φυσικά ιστορικώς, δεν είναι και λίγοι εκείνοι οι οποίοι ζήτησαν την ψήφο του λαού αφού πρώτα φρόντισαν να στείλουν κάθε πολιτικό τους αντίπαλο στον …Δημιουργό του (κι ακόμη παραπέρα), δεν ξέρω όμως αν θα περιποιούσε ιδιαίτερη τιμή γιά τον οποιονδήποτε και εν προκειμένω για τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο το να δεχόταν να συγκριθεί με τον Μεγκίστου ή με τον Σαντάμ ή με τον Καντάφι ή ακόμη και με τον Αδόλφο Χίτλερ. Φυσικά ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος δεν λέρωσε τα χέρια του με αίμα όπως οι προηγούμενοι αλλά ο τρόπος με τον οποίο αποφασίζεις να ξεκαθαρίσεις τους πολιτικούς σου αντιπάλους τελικά είναι περισσότερο θέμα αισθητικής παρά ουσίας. Και επειδή οφείλουμε να είμαστε ακριβοδίκαοι, ο κύριος Ευάγγελος Βενιζέλος είναι τελικά πιο καλαίσθητος από τους αείμνηστους προαναφερθέντες ...αιρετούς, πολιτικώς τουλάχιστον αφού …φυσικώς, ολίγη δίαιτα δεν θα τον έβλαπτε και ιδιαίτερα.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Δεν ανήκα ποτέ στον πολιτικό χώρο του ΠΑΣΟΚ και ως εκ τούτου δεν με αφορούν οι τρόποι με τους οποίους ως κόμμα επιλέγει (για πολλοστή φορά) να εξευτελιστεί. Ούτε και είναι το μόνο κόμμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου στο οποίο (παρα)βιάζεται κάθε έννοια δημοκρατίας και στο ΚΚΕ άλλωστε δεν μπορούμε να πούμε πως οι εσωκομματικές δημοκρατικές λειτουργίες αισθάνονται "σαν στο σπίτι τους"… Στον βαθμό όμως που αυτές οι άθλιες και γελοίες διαδικασίες μπορούν να λειτουργήσουν προς την κοινωνία ως διδαχή και ως …πρότυπο αλλά και να φανούν ως κάτι το απολύτως (φυσιο)λογικό, δεν οφείλουμε απλώς να τις επισημάνουμε και να τις καταγγείλουμε αλλά και να αγωνιστούμε με κάθε τρόπο ενάντια σ' αυτές, αφού κανένα κόμμα δεν μπορεί να υπηρετήσει την δημοκρατία αν πρώτα δεν την έχει εμπεδώσει το ίδιο στις εσωτερικές λειτουργίες του. Διότι αν δεν σέβεται πρώτα την δική του βάση καταφεύγοντας σε τέτοιες φασιστικές μεθόδους, είναι αδύνατον ως κυβέρνηση να σεβαστεί την ευρύτερη κοινωνική βάση, αφού η φασιστική νοοτροπία θα αποτελεί πλέον μέρος του ίδιου του γενετικού του κώδικα. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος συν τοις άλλοις όμως, εκτός δηλαδή όλων των άλλων θαυμασίων πολιτικών πεπραγμένων του, (για τα οποία σε κάποια άλλη χώρα ενδεχομένως θα εκαλείτο να απολογηθεί στα κοινά Ποινικά Δικαστήρια), αναδειχθήσας και σε αρχηγό κόμματος μέσα από καταγέλαστες διαδικασίες, δεν είναι απλά ένας καταγέλαστος ηγέτης μα κάτι πολύ περισσότερο. Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος κυρίως είναι ένας αδίστακτος και ως εκ τούτου απολύτως επικίνδυνος άνθρωπος γιά την Δημοκρατία και την κοινωνία αφού, κατά το λαϊκό γνωμικό, μπροστά στον όποιοδήποτε προσωπικό του σκοπό αγιάζει οποιοδήποτε μέσο, ακόμη και αν το μέσο αυτό (παρα)βιάζει κάθε κοινή λογική.</div><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> Και ο ζόφος των ημερών που ζούμε τελικά δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αποτέλεσμα τέτοιων συνεχών νοητικών βιασμών όπου, σε μιά οικονομικά εξαθλιωμένη κοινωνία φοβικά εκπαιδευμένων πολιτών, λίγο <span lang="EN-US">image</span> (βλ.πούλημα μούρης), λίγη "ευφράδεια" (βλ.γκαιμπελισμός), λίγη πολιτική "ευελιξία", (βλ.χαμέρπεια), λίγο βαρύγδουπο υφάκι συνταγματολόγου (βλ.πεζοδρομιακός τσαμπουκάς και στυλ "ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε"), καθώς και λίγα ηγετικά προσόντα (βλ."κομματικό bulling"), περασμένα μέσα από τα απολύτως ελεγχόμενα μιντιακά μπλέντερ, είναι αρκετά για να μας υποδείξουν) γιά άλλη μια φορά τον επόμενο σωτήρα και πείθοντάς μας, επίσης γιά άλλη μια φορά, γιά το ότι "δεν υπάρχει άλλος δρόμος".</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal"></div><div style="text-align: justify;"> Δυστυχώς όμως γιά αυτούς, ο "άλλος δρόμος" …υπάρχει ! Και αυτός δεν είναι άλλος από τον απλό και κοινό μας νού, που όσο κι αν θέλει το εκάστοτε σύστημα εξουσίας να τον βιάσει μετατοπίζοντας λίγο-λίγο και κάθε τόσο τα λογικά και ηθικά του όρια, εκείνος εξακολουθεί να αντιστέκεται, με τα μόνα όπλα που τούχει απομείνει, την ιστορική του μνήμη και την συναίσθηση των πολιτισμικών του αναφορών. Και κανένα από αυτά τα δύο δεν μας επιτρέπει να μείνουμε άπραγοι μπροστά σε τέτοια άθλια φαινόμενα, που, όταν δεν προκαλούν την λαϊκή θυμηδία οδηγούν σε εθνική τραγωδία.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><br />
</div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-22480563426052549082012-01-31T22:27:00.006+02:002012-02-01T20:25:01.905+02:00Τα κακά Χριστιανόπουλα της δημοσιογραφικής (μας) Ορθοδοξίας.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-B0pMOMNp8rA/TyhPZZ3CLQI/AAAAAAAAASk/pHr5zbHu04I/s1600/xristian.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="338" src="http://1.bp.blogspot.com/-B0pMOMNp8rA/TyhPZZ3CLQI/AAAAAAAAASk/pHr5zbHu04I/s400/xristian.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Κάθε ενασχόληση, έχει τα δικά της μέτρα με τα οποία αξιολογείται τελικά ο καθένας που με τον ένα ή άλλο τρόπο κινείται πέριξ αυτής.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Πχ. ο χειρουργός ανάλογα με το ποσοστό επιτυχίας των επεμβάσεών του, ο ορειβάτης με το ποσοστό των ολοκληρωμένων αναρριχήσεών του, ο εραστής με την επίτευξη των οργασμών που προκαλεί σε μια γυναίκα, κοκ. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Και μάλιστα, όσο πιό δύσκολες περιπτώσεις διεκπεραιώνει με επιτυχία ένας χειρουργός τόσο πιο διακεκριμένος, όσο πιο δυσπρόσιτες οι κορυφές που κατακτά ο ορειβάτης τόσο πιο αξιοθαύμαστος και όσο πιο παραιτημένα είναι τα κορμιά που καταφέρνει να αφυπνίσει ερωτικώς ο εραστής, τόσο πιο …περιζήτητος. (μπορώ να σας πώ μάλιστα, πολύ πιο περιζήτητος και από τον καλύτερο χειρουργό-γιά τον ορειβάτη δεν συζητάμε καν αφού κανένα πουλί δεν πετάει πάνω από κάποιο υψόμετρο, πολύ δε περισσότερο εκείνο του ορειβάτη που και λόγω των ιδιαίτερων κλιματικών συνθηκών, έχει και μια επιπλέον δικαιολογία).</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Με λίγα λόγια δηλαδή, δεν είναι η συχνότητα ενός εγχειρήματος εκείνη που μας χαρίζει την όποια "δόξα", (δηλαδή την κοινή θετική πεποίθηση) αλλά μάλλον ο βαθμός δυσκολίας του.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Και στην ενασχόληση με την δημοσιογραφία, τα πράγματα τελικά δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Κατά την διαμορφωμένη λοιπόν αντίληψη, "καλός" δημοσιογράφος είναι αυτός ο οποίος θα μπορέσει να πάρει συνέντευξη από την πλέον δυσπρόσιτη προσωπικότητα, που συνήθως ηδονίζεται να κλείνει βροντερά την πόρτα της σε δυστυχείς συναδέλφους δημοσιογράφους και όσες (λίγες) φορές αποφασίζει να μην την κλείσει, τότε οι συνάδελφοι αυτοί γίνονται ακόμη …δυστυχέστεροι, υφιστάμενοι τις όποιες συμπεριφορικές ιδιαιτερότητές της. Αν δε μάλιστα η προσωπικότης αυτή τυγχάνει να είναι και ηλικιακώς εις το προαύλιο του Άδη, τότε τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα γιά τον φιλόδοξο συνεντευξιαστή αφού "αυτή η συνέντευξη θα μείνει στην ιστορία ως η τελευταία του" και πάντα φυσικά και με λίγη καλή "τύχη", που θα θέλει τον συνεντευξιαζόμενο νεκρό λίγα μόλις δευτερόλεπτα μετά το "σας ευχαριστώ γιά τον χρόνο σας", το δημοσιογραφικό ανδραγάθημα θα είναι αδιαμφισβήτητο !</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal"></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Σχεδον πάντα λοιπόν τέτοιοι άνθρωποι, απολύτως αξιοσέβαστοι ως προς το έργο τους (ίσως και θεοί) ωστόσο, ως ιδρυτές νέων κωδίκων, εξαιρετικά ακραίας κοινωνικής συμπεριφοράς, που ενίοτε δεν διέπεται απλώς από την αρετή του σνομπισμού αλλά συχνά φτάνει και σε σημεία κοινής "απανθρωπιάς", γίνονται αντικείμενα δημοσιογραφικής θήρας. Ενδεικτικά θα αναφέρω την περίπτωση Μάνου Χατζιδάκι, μια συνέντευξή του οποίου ανέκαθεν αποτελούσε το όνειρο κάθε δημοσιογράφου που όμως, αν παρ' ελπίδα επραγματοποιείτο τότε, ώ τι δράμα, αμέσως το ίδιο όνειρο μετατρεπόταν σε εφιάλτη. Και αντί μετά από μια τέτοια συνέντευξη ο δημοσιογράφος να μπορούσε να κρεμάσει το κεφάλι του συνθέτη ως τρόπαιο στον τοίχο των επαγγελματικών του "επιτυχιών", συνήθως κατέληγε με το δικό του "κεφάλι"να κοσμεί τον τοίχο του μυθικού μας συνθέτη.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Ο Μάνος Χατζιδάκις όμως από πολλού εξέλιπε και την θέση του τα τελευταία χρόνια δείχνει να έχει ...παραχωρήσει ο υπέροχος ποιητής και διανοητής Ντίνος Χριστιανόπουλος. Κάθε δημοσιογράφος πλέον ονειρεύεται μιά συνέντευξη με αυτόν τον σημαντικότατο Έλληνα κάτι σαν το προσωπικό του τάμα, κάτι σαν το προσωπικό του ταξίδι στους αγίους τόπους της δημοσιογραφίας.Και φυσικά </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">θεωρεί πως αν καταφέρει "και αυτό", ε τότε το όνομά του ασφαλώς θα καταχωρηθεί σε κάποιο παγκόσμιο δημοσιογραφικό λίμπρο ντ' όρο.</span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Αυτό εν πρώτοις δεν δείχνει και τόσο "κακό", και ποιός αλήθεια δεν θάθελε έστω και απλώς να συνομιλήσει με ένα τέτοιο πνευματικό μέγεθος ? Τα πράγματα όμως αρχίζουν να παίρνουν μια άλλη τροπή όταν η επιθυμία μας αυτή δεν συνοδεύεται και δεν υποστηρίζεται και από μιά αντίστοιχη παιδεία, ώστε να μην καταλήγουμε να ρωτάμε πχ. ένα Νανόπουλο τι ζώδιο είναι ή ένα Μίκη Θεοδωράκη αν του αρέσουν οι λαχανοντολμάδες. Διότι σε μια τέτοια περίπτωση, η χαρά μας γιά το ότι καταφέραμε τσάτρα-πάτρα να επιβιβαστούμε σε ένα τέτοιο πνευματικό υπερωκεάνειο δεν θα καταφέρει να μας σώσει αφού, πριν το κάνουμε, δεν είχαμε την σοφία να διαβάσουμε το όνομά του και να δούμε πως μπορεί να λέγεται και …Τιτανικός. Και μάλιστα, ο προσωπικός μας Τιτανικός.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Άνθρωποι λοιπόν που συνήθως η όποια σχέση τους με τα γράμματα είναι ακριβώς η ίδια που έχει ο Πάγκαλος με τη γυμναστική και με </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ένα "θάρρος" με το οποίο συνήθως οπλίζεται κάθε ένας που έχει πλήρη άγνοια της αγραμματοσύνης του, προσπαθούν να "συνομιλήσουν" μαζί τους. Μια τέτοια θλιβερή "προσπάθεια" είδα τις προάλλες από την κατά τα άλλα ευειδή κυρία Πόπη Τσαπανίδου. Και οφείλω να ομολογήσω πως, ενώ στην αρχή εξοργίστηκα γιά το αφελές της προσεγγίσεώς της, αργότερα ως άνθρωπος ειλικρινά την λυπήθηκα. Αντιμετωπίστηκε (ως της άξιζε φυσικά) με τέτοια σκωπτικότητα αλλά και με τέτοια απαξιωτική διάθεση από τον ποιητή που είμαι σίγουρος πως …την επόμενη φορά που θα επιχειρήσει κάτι ανάλογο, θα μετρήσει πολύ καλύτερα το πνευματικό της μπόι το οποίο μπορεί να αποδεικνύεται επαρκέστατο γιά μια χαριτωμένη εκπομπούλα όχι όμως και γιά μια προσέγγιση σε ένα ποιητή ακόμη και ελαχίστου μεγέθους, πολύ δε περισσότερο του μεγέθους ενός Χριστιανόπουλου.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal"></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Μα θάμουν τελείως άδικος αν έλεγα πως η κυρία Τσαπανίδου είναι η μοναδική περίπτωση. Ανάλογη τύχη είχε και ο αγαπητός Σταύρος Θεοδωράκης όταν ήρθε κι εκείνος ενώπιος-ενωπίω με τον ίδιο άνθρωπο. Απλώς ο Θεοδωράκης αποδείχτηκε περισσότερο ευφυής και ευέλικτος από την κυρία Τσαπανίδου και την ώρα που ο ποιητής τον γιαούρτωνε ο Θεοδωράκης, γνωρίζοντας το επικοινωνιακό παιχνίδι πολύ καλύτερα από την προαναφερθείσα συνάδελφό του, καμωνόταν πως δοκίμαζε με ενδιαφέρον το γιαούρτι που τάχα τον …φίλευε ο Χριστιανόπουλος. Και φυσικά δεν είναι ούτε μόνο η περίπτωση Τσαπανίδου και Θεοδωράκη, ούτε και μόνο η περίπτωση Χριστιανόπουλου.</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal"></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ανάλογης δημοσιογραφικής ευφυίας είναι και οι προσεγγίσεις πολλών άλλων και ενδεικτικά μου έρχεται η περίπτωση της κυρίας Βίκυς Φλέσσα η οποία έχει το μοναδικό χάρισμα να μετατρέπει κάθε της συνέντευξη σε μια τραγικά χαμένη ευκαιρία. Άστοχες και ανόητες ερωτήσεις, τοποθετήσεις των συνεντευξιαζόμενων οι οποίες περνούν απαρατήρητες και χωρίς την ελάχιστη δημοσιογραφική τους "εκμετάλλευση" κατά τη συνέχεια της συνεντεύξεως και κυρίως ελαφρότητα αντιμετώπισης σημαντικότατων καλεσμένων οι οποίοι συνήθως από ευγένεια αντιμετωπίζουν με συγκατάβαση τo όλο φιάσκο αλλά ο τηλεθεατής ή ο αναγνώστης κυριολεκτικά εξοργίζεται, και για τις βλακωδέστατες ερωτήσεις που γίνονται αλλά κυρίως για τις ερωτήσεις που, (ενώ από την κουβέντα λογικώς προκύπτουν), δεν έγιναν ποτέ.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Φυσικά στο σημείο αυτό δεν θα μπορούσε κανείς να παραγνωρίσει και την συνευθύνη του συνεντευξιαζόμενου γιά τον (ουσία) διασυρμό του αφού οφείλει να γνωρίζει το πνευματικό βάρος (ή την πνευματική ελαφρότητα) του κάθε ενός που τον προσκαλεί. Και δόξα τω θεώ είμαστε μια μικρή χώρα και όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας οπότε "δεν ήξερα" δεν υπάρχει. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Σε αυτό το σημείο οφείλω να συγχαρώ τον κύριο Χριστιανόπουλο, διότι η "ανεξήγητα" (από τους περισσότερους) εκρηκτική ιδιοσυγκρασία του, όχι μόνο δεν του επιτρέπει να γίνει βορά του κάθε ανοήτου και μωροφιλόδοξου αλλά τον μετατρέπει από κυνηγημένο σε κυνηγό. Ο άνθρωπος που δεν δίστασε να ονομάσει δημόσια την ερωτική επιθυμία "καύλα", θα ήταν απολύτως ανακόλουθο να είχε την ελάχιστη κοινωνική αναστολή να καταχεριάσει λεκτικώς ή και να ευτελίσει πλήρως τον κάθε ανεπαρκή, τον κάθε ολίγο.</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Και φυσικά, ως άριστος πνευματικός ιχνηλάτης ο κύριος Χριστιανόπουλος, εξ αρχής και εξαιρετικά εύκολα "αναγνωρίζει" το πνευματικό βάρος του ανθρώπου που κάθε φορά στέκει απέναντί του και αν δέχεται να συνομιλήσει μαζί του είναι μόνο γιατί ο ίδιος, ο τελικά τσαχπίνης κύριος Χριστιανόπουλος "καυλώνει" με ένα τέτοιο παιχνίδι, ένα παιχνίδι κατά το οποίο ο πάνοπλος θηρευτής, από μια μόνο ριπή εύστοχων και ιοβόλων παρατηρήσεων, μετατρέπεται από τη ένδοξη λεία του σε ένα ολόγυμνο κι ανυπεράσπιστο θήραμα άξιο, μόνο γιά να το λυπηθεί ο χορός και να το ο θεατής. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Και αν αυτό το παιχνίδι εκτός από τον κύριο Χριστιανόπουλο "καυλώνει" και μένα, είναι γιατί η όλη "ιδέα" (ελληνιστί <span lang="EN-US">concept</span>) πάνω στην οποία βασίζεται το όλον show, τελικά διδάσκει το πόσο εύκολα η πανίσχυρη "τάξις" των εγνωσμένων αξιών (υπεύθυνη γιά τα περισσότερα δεινά μας), μπορεί να ανατραπεί από μια κοινωνία που αποφασίζει να επαναδιατυπώσει και τους κώδικές της και τις προτεραιότητές της, αναγνωρίζοντας την πνευματικότητα ως το πλέον θανατηφόρο όπλο κατά του παντοδύναμου πλην όμως άνου εχθρού. Στην ουσία δηλαδή, ένα μάθημα αποτελεί η φαινομενική αγένεια και επιθετικότητα του κυρίου Χριστιανόπουλου, ένα μάθημα γιά το "πώς οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι" όπως επιγράφεται και κάτω από το άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ένα μάθημα για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε κάποτε να γίνει η αληθινή επανάσταση. Και ειδικά μέρες σαν και τούτες, από ένα τέτοιο "μάθημα" δεν θάπρεπε να λείπει κανείς.</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><u>Σημείωσις εκ των υστέρων : </u></i></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Εκτός όλων των ανωτέρω, βρίσκω άπειρες πραγματολογικές αναλογίες μεταξύ της ιστορίας δημοσιογράφων-Χριστιανόπουλου και του παραμυθιού της Κοκκινοσκουφίτσας, σύμφωνα με το οποίο, οι αθώες και καλοπροαίρετες κοκκινοσκουφίτσες της δημοσιογραφίας, αγνοώντας πλήρως τους νόμους του δάσους και προκλητικότατα αδιαφορώντας για την ίδια τη "φύση" του λύκου Χριστιανόπουλου, στην αναζήτηση μιάς ιδιότυπης ηδονής, αυτής της εθελούσιας θυματοποίησης, δεν διστάζουν να βάλουν το κεφάλι τους ως το στόμα του, ώστε χρησιμοποιώντας τα ενστικτώδη αντανακλαστικά του να αποδείξουν (?) πως είναι όντως εκείνος "κακός" και "άρα" από κάποια "αυτόματη λογική" αντιδιαστολή, συνεπαγωγικά εκείνες είναι "καλές".</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Φυσικά και ως γνωστόν, στο τέλος του παραμυθιού ο "κακός" Λύκος, τιμωρούμενος γιά την φύση του, ξεσκίζεται από τους "καλούς" ξυλοκόπους ενώ η άθλια Κοκκινοσκουφίτσα σώζεται, επιβραβευόμενη και γιά την ηλιθιότητά της και φυσικά και γιά την πουτανιά της.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Και αν ο "ιδιόρρυθμος" Χριστιανόπουλος ενοχλεί γιά κάτι, αυτό τελικά δεν είναι ούτε η ποίησή του (σιγά μην ασχολούνται με αυτήν οι ξυλοκόποι των media) ούτε και η όποια στάση ζωής που ποτέ ο ίδιος δεν έκρυψε από κανέναν. Εκείνο που πραγματικά τους ενοχλεί, είναι το ότι ως γνήσιος αναρχικός, στο παραμύθι αυτό, όπως και σε κάθε άλλο παραμύθι, έχει τα αρχίδια να βάζει το τέλος που εκείνος γουστάρει επικαλούμενος αισθητικές αποδείξεις. Και το να αλλάζεις τη ροή του παραμυθιού, γιά κάποιους δεν αποτελεί απλά μια ύβρι αλλά και τον υπέρτατο κίνδυνο γιά όλο το (παραμυθένιο τους) σύστημα. </span></div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-28955143491109251542011-12-24T16:51:00.001+02:002011-12-25T00:12:30.769+02:00Ιστορίες γιά αγ(ρ)ίους.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">@ Είναι δύσκολο να προσπαθήσεις να γράψεις μια μέρα σαν κι' αυτή, δίχως η σκιά των χριστουγέννων να πέφτει βαριά στους ώμους σου που ήδη δεν μπορούν να σηκώσουν άλλα. Μα θα μου πείς "σκιά" τα χριστούγεννα ? Ναι, κρυπτοκαταθλιπτικέ μου αναγνώστη, σκιά και μάλιστα πολύ βαριά. Σαν τις υπόλοιπες σκιές, σαν τις υπόλοιπες δηλαδή "γιορτές". Του Πάσχα, της 25ης και της 28ης, της Αγίας Τζούλιας και του Αγίου Εφραίμ & ΣΙΑ ΑΕ, του Αγίου Άρπαξε να φάς και της Αγίας Κλέψε νάχεις και φυσικά και του Αγίου Πνεύματος που δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη χώρα που να το τιμά τόσο πολύ και μάλιστα αργώντας την μέρα κείνη και την ίδια ακριβώς στιγμή και να το σιχαίνεται και να το απαξιώνει τόσο πολύ.</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Και δεν μιλώ απαραιτήτως γιά την "άγια" βερσιόν του πνεύματος, αυτή είναι άλλου παπά ευαγγέλιο (κυριολεκτικά) μα γιά την άλλη του εκδοχή, την πιο …ταπεινή αλλά και την πιο τρομακτική ταυτόχρονα. Αυτή που κάνει τον κάθε ηλίθιο και τον κάθε παλιάνθρωπο να τρέμει από τον φόβο του μήπως και χάσει τον επίγειο προσωπικό του παράδεισο, ένα παράδεισο χτισμένο από κοινής χρήσεως ψευδαισθήσεις και περιφραγμένο με την απροσπέλαστη μάντρα της ιδιωτικής χρήσεως υπέρτατης βλακείας. </div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Σκιά λοιπόν οι γιορτές γιά τον μίζερο συγγραφέα, αφού μια μέρα σαν και τούτη, αντί να σας λέει γιά τοκετούς παρθένων (!) σε μαιευτήρια σταύλους (κυριολεκτικά σταύλους-βλέπετε δεν υπήρχε ακόμη το ΕΣΥ) πούχουν γιά κεντρική θέρμανση βόδια και για τσανακογλύφτες μάγους με καμηλώ κελεμπίες και καμηλώ καμήλες που φέρνουν σμύρνα, χρυσό και μπαλόνια "it 's a boy" και για άλλες ιστορίες γιά αγ(ρ)ίους, αυτός σας χαλάει το κέφι γιατί κατά βάθος έτσι είναι όλοι οι βρωμοκουλτουριάρηδες, μίζεροι και χολερικοί και όταν όλοι οι άλλοι στο πάρτυ (γενική "της πάρτης") γελάνε και χορεύουν ξένοιαστοι, αυτοί κάθονται σε μια γωνία σαν κομπλεξικοί και υπολογίζουν πόσα άτομα χρειάζονται ακόμη να ανέβουν στην πίστα ώστε να ανοίξει το πάτωμα και να καταπιεί το ψυχαναγκασμένο γλεντοκόπι τους. </div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Για νάμαι ειλικρινής όμως, δεν είναι που είμαι τάχα διαννοούμενος και σας λέω όλες τούτες τις αρλούμπες αλλά που δεν μπορώ να διασκεδάσω και γω μαζί σας, αφού οι τράπεζες όχι μόνο δεν μου δίνουν άλλο εορτοδάνειο αλλά μου ζητάνε λέει να τους πληρώσω και τα εικοσιτρία προηγούμενα που μούχαν δώσει από την εποχή που αν αρνιόσουν να πάρεις δάνειο με μόνο 67% επιτόκιο, δεν ήσουν μόνο εχθρός του Έθνους αλλά και της Ελευθεροτυπίας η οποία τάπαιρνε κι αυτή με το τσουβάλι και ως εφημερίδα - απόλυτο σύμβολο της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, τα επένδυε σε εταιρείες ροζ τηλεφώνων, τα οποία απαντούσαν στα πλέον θεμελιώδη υπαρξιακά ερωτήματα των σοβαρών αναγνωστών της, όπως "τι σου κάνω μάνα μου" ενώ ταυτόχρονα μαθαίνανε και τις διαφορές μεταξύ του βρώμικου 69 και του βρώμικού 89.</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ακόμη που λέτε χρωστώ το εορτοδάνειο γιά τη μαγειρίτσα του 84 και το διακοποδάνειο γιά τα μπρατσάκια του 95 και δυστυχώς ούτε το αρνάκι υπάρχει πιά γιά να τους το επιστρέψω έστω και "μεταποιημένο" υπό του γαστρικού μου συστήματος ούτε και τα μπρατσάκια γιατί ήταν made in Γιουρόπιαν Γιούνιον (Καρμπάιντ) και τρύπησαν και πήγα στον πάτο και τώρα χάνω τη ζωή μου μαζί με τους υπόλοιπους χάνους. Και οι τράπεζες δεν παίζουν ή μάλλον παίζουν αλλά, γιά ένα περίεργο λόγο, εμένα δεν με παίζουν όπως δεν με παίζανε και τα παιδάκια στο σχολείο επειδή ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί είναι καλύτερο να παίζεις στρατέγκο από το να πιάνεις τον θεσπέσιο κώλο της διπλανής σου. Βέβαια άμα η διπλανή σου λέγεται Μέρκελ, εννοείται πως είναι καλύτερο να παίζεις στρατηγικά παιχνιδάκια από το να της πιάνεις τον κώλο, μέχρι φυσικά να συνειδητοποιήσεις πως την ώρα που τα παίζεις σου τον πιάνει αυτή και ξαφνικά, πάνω που βλέπεις γυμνή την δίμετρη Κάρλα και σου σηκώνεται το εθνικό αποικιακό φρόνημα, νάσου σκάει μύτη η Άγγελα και σου πέφτει η πιστοληπτική σου ικανότητα (αλλά και η άλλη) από το 3Α στο 2Α και μετά στο B και μετά στο Γ και να κουτρουβαλήσεις και όλα τα σκαλοπάτια της αλφαβήτας σου και πριν καλά-καλά το καταλάβεις να φτάςεις μέχρι το Ω(<span lang="en-US">mega</span>) και να καταντήσεις Πρετεντέρης.</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Είδες παιχνίδια που φκιάνουν οι λέξεις στο μυαλό του άρρωστου συγγραφέα κρυπτοκαταθλιπτικέ μου αναγνώστη και πώς από τα πάμπερς του Χριστούλη κάνεις έτσι ενα τσάφ και πετάγεσαι στα πάμπερς των δούλων του, των κάθε λογής δηλαδή Χριστοδουλάκων και από τους τεμπέληδες του πνεύματος με ένα σάλτο αμοράλε ξαφνικά βρίσκεσαι στους Μαντέληδες της εύφορης Ελλάδας. </div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Και γιά να μη λες πως σου χαλάω μια τέτοια μέρα, άντε να σου δώσω και μια ευχάριστη είδηση κρυπτοκαταθλιπτικέ μου αναγνώστη και να σου πω πως δεν πρέπει να σκας και να ανησυχείς για τίποτα, αφού ετούτη η άγια νύχτα της ζωής σου θα κρατήσει γιά πάρα-πάρα πολλά χρόνια, ίσως μέχρι να κλείσεις τα ματάκια σου. (ή ίσως, μέχρι να τα ανοίξεις).</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-55465349352392438312011-12-20T23:34:00.001+02:002011-12-22T14:25:43.535+02:00Η Αριστερά ως πολιτική φαντασίωση.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"> @ Λοιπόν τώρα που το ξανασκέφτομαι έχει δίκιο τόσο η Αλέκα όσο και ο Κουβέλης.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Δεν είναι δουλειά των αριστερών κομμάτων να εγκαταλείπουν κατά περίπτωση τις στιβαρές ιδεολογίες τους, τις ιδεολογίες δηλαδή που βασίζονται σε μια βαθιά επιστημονική μελέτη των σύγχρονων παγκόσμιων πολιτικών συνιστωσών και να καταφεύγουν σε ευκαιριακούς συνασπισμούς και συμμαχίες (ενίοτε και …ανίερες), μόνο και μόνο επειδή η παρούσα κατάσταση ή μια άμορφη πολιτική (ίσως και απολίτικη) μάζα δείχνει να το προτάσσει.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Δεν είναι δουλειά των αριστερών κομμάτων να εγκαταλείπουν τις θεωρητικές τους στοχεύσεις (ή έστω να κάνουν εκπτώσεις σε αυτές), προσχωρώντας σε ένα σχήμα όπου αυτές θα κινδυνέψουν με πολτοποίηση από την οποία δεν θα προκύπτει τίποτε λογικό και τίποτε το σοβαρό, μόνο και μόνο για την πιθανότητα ενός ισχυροποιημένου μετεκλογικού ποσοστού της ενιαίας αριστεράς.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Και από την άλλη μεριά, τα σοβαρά αριστερά κόμματα δεν είναι για να συνδράμουν τον κάθε πικραμένο, κατατρεγμένο, άνεργο, απολυμένο, αδικημένο κλπ. Αυτό ίσως να είναι δουλειά της Αρχιεπισκοπής ή άντε της τοπικής ενορίας. </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Τα σοβαρά αριστερά κόμματα δεν είναι για να κηρύσσουν την …έναρξη του πολέμου των φτωχών εναντίον των πλουσίων, αυτός κηρύσσεται …και από μόνος του όταν ο προλετάριος βλέπει την κατσαρόλα του κάθε μέρα άδεια. (Η πάλη των τάξεων είναι μια αυτοματοποιημένη διαδικασία δεν χρειάζεται κάποιο σφύριγμα διαιτητή για να αρχίσει ο "αγώνας".). </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Ούτε είναι τα σοβαρά αριστερά κόμματα για να …διοργανώνουν πορείες και κινητοποιήσεις, κάτι τέτοιο θα μπορούσε κάλλιστα να το αναλάβει και κάποια ιδιωτική εταιρεία σαν κι αυτές που διοργανώνουν ιατρικά συνέδρια ή εκδρομές στους Αγίους Τόπους.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 95.25pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 95.25pt; text-align: justify;">Τα σοβαρά αριστερά κόμματα δεν είναι επίσης ούτε για να χτυπάνε με επιτηδευμένη "συμπόνοια" στην πλάτη κάθε έναν που, πάντα κατά την ιδιωτικής χρήσεως λογική του, θεωρεί ότι αδικείται κατάφωρα επειδή πχ. του κόβουν το επίδομα ταχείας αφόδευσης ούτε και για να προσφέρουν άκριτα την "στήριξή" τους (?) σε κάθε συντεχνία χωρίς καν δηλαδή να εξετάζουν αν αυτή "αναφέρεται" σε κάποια παράγραφο της σύγχρονης ιδεολογικής τους σκέψης και αν αυτό το "κεκτημένο" δικαίωμα δεν αντιδιαστέλλεται με κάποιο συμφέρον της ευρύτερης κοινωνίας. </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 95.25pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Όλα αυτά (κι άλλα τόσα), δεν είναι δουλειά ενός (ή περισσοτέρων) σοβαρών αριστερών κομμάτων. Ή, αν θέλετε και για να είμαστε και ακριβείς, δουλειά των σοβαρών αριστερών κομμάτων είναι και όλα αυτά. Αλλά …όχι κυρίως αυτά.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Η δουλειά ενός αληθινού αριστερού κόμματος πρωτίστως είναι να παράγει πρωτότυπη ιδεολογική σκέψη. Σκέψη νέα, που βασίζεται στα πραγματικά δεδομένα που διατρέχουν κάθε εποχή, σκέψη πολιτική που προκύπτει όμως από επιστημονική μελέτη και όχι από φαντασιώσεις, με λίγα λόγια, σκέψη που δεν αναπαράγει ιδεοληψίες αλλά παράγει ιδεολογίες. Και το ερώτημα που τίθεται είναι άμεσο : Ποιά είναι η πρωτότυπη πολιτική ιδεολογία την οποία παρήγαγε ποτέ η ελληνική αριστερά σε απόλυτη αντίθεση με όλα τα ΚΚ της Ευρώπης ? </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Και εδώ κάποιος ίσως θα μπορούσε να αντιπαραθέσει πως ούτε η "δεξιά" παρήγαγε ποτέ κάτι αντίστοιχο και θα συμφωνήσω απόλυτα. Η "δεξιά" όμως, (τόσο σε επίπεδο πολιτικών όσο και των ψηφοφόρων της) ουδέποτε ισχυρίστηκε πως ενδιαφέρεται κάτι τέτοιο, οι άνθρωποι που από συστάσεως ελληνικού κράτους για τη μάσα του δημοσίου (δανεικού) χρήματος ενδιαφέρονται και δεν τον κρύβουν κι όλας οι άνθρωποι. Και μπρος στη μάσα και στην κλεψιά και δοσίλογοι γίνονται, και προδότες γίνονται και εύκολα γιά το χρήμα σκοτώνουν και τη μάνα τους την ίδια, (συνήθως όμως προτιμούν να σκοτώνουν τους αντιφρονούντες "εχθρούς της πατρίδος" φωνάζοντας πάντα δυνατά "ζήτω η ελλάς" για να καλύπτεται ίσως ο θόρυβος από τα φράγκα).</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Δεν λέει τίποτα λοιπόν το να πεις στον μισθωτό που για μισθό παίρνει ψίχουλα και δεν έχει να φάει πως …παίρνει ψίχουλα και δεν έχει να φάει. Το ξέρει αυτό και μάλιστα πρώτος. Δεν περιμένει ούτε το ΚΚΕ να του το πει ούτε ο ΣΥΡΡΙΖΑ ούτε ο Κουβέλης. </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Περιμένει όμως κάτι άλλο, περιμένει πχ. να ακούσει και να κατανοήσει το πώς έφτασε να πεινάει ή πώς έφτασαν τόσα πολλά χρήματα στα χέρια τόσων ολίγων. Αλλά πάντα με σοβαρή επιστημονική τεκμηρίωση και όχι μέσα από τσιτάτα που κι αυτά προέρχονται από μια τσαπατσούλικη (ή …"επιλεκτική) προσέγγιση της μαρξιστικής θεώρησης. </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Περιμένει μια ειλικρινή και σοβαρή τοποθέτηση της αριστεράς με επιστημονική προσέγγιση που θα τον βοηθήσει κυρίως να ερμηνεύσει αυτό που σήμερα δεν μπορεί αντιμετωπίζοντάς το ως ένα (μη ερμηνεύσιμο) χάος. </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Μα κυρίως, περιμένει να ακούσει γιά το πώς αυτή η αριστερά έχει σχεδιάσει να αναδιαρθρώσει την κοινωνία έτσι ώστε να ανατραπούν εκείνες οι στρεβλώσεις που δημιουργούν αυτές τις τραγικές κι απάνθρωπες ανισότητες.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Και φυσικά, όλα αυτά απαλλαγμένα από γελοίες συναισθηματικές φορτίσεις που στο τέλος οδηγούν στην γνωστή συνθηματολογία των παγιωμένων "πεποιθήσεων" (τύπου "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" κλπ) μετατρέποντας έτσι τον βαρύ οπλισμό ενός "γνωρίζω" στη σφεντόνα ενός "πιστεύω". Γιατί, δουλειά του πολίτη δεν είναι να πιστεύει, αυτή είναι δουλειά του καλού χριστιανού ή του καλού μουσουλμάνου. Δουλειά του πολίτη είναι να γνωρίζει. Και κάθε φορά που το "γνωρίζω" αντικαθίσταται από το "πιστεύω", πάντα μια ιερά πυρά ετοιμάζεται που στο τέλος βάζει φωτιά στα μπατζάκια της ιστορίας αλλά και του κάθε κακομοίρη. </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Διότι αν διαφέρει σε κάτι η αριστερή θεώρηση από όλες τις άλλες πολιτικές θεωρήσεις, αυτή συνίσταται στο ότι δεν είναι μια απλή επιλογή αυτού ή του άλλου κομματικού σχήματος αλλά πρώτα και πάνω από όλα θεώρηση ζωής. Και σοβαρή θεώρηση ζωής δίχως επιστημονική γνώση δεν υπάρχει. Να άλλος ένας εξαιρετικά σημαντικός ρόλος τον οποίο "λησμόνησε" η αριστερά στην Ελλάδα, αυτός του εμμέσως παιδευτικού. Μιας παιδείας που θα διαχέεται σε όλη την κοινωνία και όχι μονάχα στους υποψήφιους πελάτες μας ή ακόμη χειρότερα προς τους …ήδη "πελάτες" μας. (Στις πουτάνες σύντροφοι θα μιλήσεις για την αμαρτία όχι στον αρχιεπίσκοπο). Αλλά για να δεχτεί ο άλλος να "παιδευτεί" από σένα, πρέπει πρώτα να τον πείσεις για τις αγνές προθέσεις σου. Και η ιστορία της αριστεράς δυστυχώς δεν είναι σπαρμένη μόνο με καλές προθέσεις. </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Έχουν δίκιο λοιπόν όσα κόμματα της αριστεράς αρνούνται την συστράτευση. 'Η μάλλον …θα είχαν δίκιο, αν ως αριστερά κόμματα είχαν όλα ή έστω κάποια από τα χαρακτηριστικά εκείνα τα οποία προαναφέραμε…</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Πότε όμως η αριστερά στην Ελλάδα συνειδητοποίησε τον αληθινό της ρόλο ? Μα φυσικά ποτέ ! Και ο λόγος είναι τόσο απλός που θα μπορούσε και να πλήξει κάποιος : <span lang="EN-US">H</span> αριστερά (ως κομματική έκφραση διά του ΚΚΕ) στην Ελλάδα δεν γεννήθηκε ούτε μέσα από κάποιους ταξικούς αγώνες ούτε και επειδή …συναντήθηκε με τον μαρξισμό.(αστεία πράγματα…) Απλά ήταν μια ιστορική (και δυστυχώς μόνο τυχαία όπως τελικά όλα δείχνουν) σύμπτωση. </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Η αριστερά στην Ελλάδα δεν προέκυψε για να προτείνει αλλά για να …προστατέψει. Ποιους ? Μα κάποιους έλληνες ! Από ποιους ? Μα από κάποιους άλλους έλληνες ! Αρχικά τους πρόσφυγες από τα ντόπια αρπακτικά που τους χρησιμοποίησαν και τους ρούφηξαν το μεδούλι. Κακό θα μου πεις είναι αυτό ? Όχι απλά είναι καλό αλλά και άγιο. Το λάθος όμως της αριστεράς (του ΚΚΕ δηλαδή μιλώντας για τότε), ήταν πως αυτή η στάση του έπρεπε νάναι απλώς μια έκφανσή της ύπαρξής του και όχι η μόνη. Από κει και πέρα, εγκλωβίστηκε μέσα σε αυτό το χριστιανικό μοντέλο και ίσως και επαναπαύτηκε και σε αυτό αφού δεν ήταν ανάγκη να παράξει δική του ιδεολογία προσαρμοσμένη στο πραγματικό συνολικό περιβάλλον της Ελλάδος, βλέπετε, από τη μια ως κόμμα είχε να ασχοληθεί με την υπερπαραγωγή ηρώων και από αυτή την άποψη είχε βρει το μήνα που θρέφει τους έντεκα και από την άλλη, είχε και την πολυτέλεια να μην έχει ανάγκη από καμία δική της ιδεολογική "πατέντα" αφού μπορούσε να εισάγει έτοιμη από την …αλλοδαπή, λειτουργώντας ξεκάθαρα με όρους τοπικής εισαγωγικής εταιρείας που περιμένει το προϊόν από την μαμά εταιρεία για να το πλασάρει στην ντόπια αγορά, χωρίς την ελάχιστη προστιθέμενη (ιδεολογική εν προκειμένω) αξία. Και "τώρα" που το εργοστάσιο έκλεισε μας απέμεινε ο …χριστιανικός ρόλος που είχαμε και παλιά, μάθε τέχνη κι' άστηνε που λένε…</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Και μετά από όλα αυτά, έρχονται τα αριστερά κόμματα και αρνούνται την συστράτευσή τους σε ένα ενιαίο αριστερό μέτωπο, επικαλούμενα …ιδεολογικές διαφορές. Να γελάς να κλαίς ή να βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο ? </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Μα σύντροφοι ένθεν κι ένθεν, για να έχεις ιδεολογικές διαφορές, πρέπει πρώτα να έχεις ιδεολογία. Και όπως είδαμε εσείς πραγματική ιδεολογία δεν έχετε, διότι ιστορικά τουλάχιστον ουδέποτε…χρειάστηκε να έχετε. Εκτός και αν έχετε και μας την κρατάτε κρυφή. Το μόνο που ίσως έχετε είναι κάποια ρετάλια ιδεολογημάτων δώθε-κακείθε, πλίνθοι τε και κέραμοι ατάκτως… </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Και φυσικά η διαρκής άρνηση των πάντων δεν συνιστά θέση και (επίσης φυσικά), η όποια θέση οφείλει να αφορά στον πραγματικό κόσμο των …τριών διαστάσεων και όχι κάποιο άλλο στον χώρο του φαντασιακού. (Είπαμε, γι' αυτά τα μεταφυσικά θέματα υπάρχει και η εκκλησία που το ξέρει καλύτερα το πράμα-χιλιάδες χρόνια στο κουρμπέτι…)</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Και αν όντως υπάρχουν κάποιες διαφορές, αυτές απέχουν πολύ, από το νάναι ιδεολογικές, άλλωστε συμφωνείτε όλοι με τον Τσιτσάνη πως "της κοινωνίας η διαφορά φέρνει στον κόσμο μεγάλη συμφορά" αλλά εκεί σταματάτε δηλαδή ακριβώς εκεί που θα έπρεπε να "αρχίζατε", οπότε στο βασικό συμφωνούμε όλοι και ας ονομάσουμε αυτούς τους στίχους ως μοναδική πραγματική ιδεολογία σας αφού τίποτε άλλο δεν μας χωρίζει και δόξα τω θεώ φροντίσατε να μην υπάρχει και τίποτα που να μας πηγαίνει παραπέρα.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Αν λοιπόν θέλουμε να μιλήσουμε για διαφορές, ας είμαστε ειλικρινείς και (στην αγνότερη των περιπτώσεων) ας αναφερθούμε σε διαφορές που έχουν να κάνουν τελικά με κοινοβουλευτικού τύπου τακτικισμούς. Ή, αν σας ακούγεται κοσμιότερο, με διαφορές "πολιτικών δράσεων". Το "μέσα ή έξω από την ΕΕ" δεν λέγεται σύντροφοι ιδεολογική διαφορά, πιθανόν να λέγεται διαφορά στην επιλογή του πεδίου μάχης. Το "ναι στο ευρώ ή όχι στο ευρώ" δεν συνιστά σύντροφοι ιδεολογική διαφορά, πιθανόν να λέγεται διαφορά στην επιλογή του ελιγμού. Να μην συνεχίσω σε άλλα. </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Σήμερα λοιπόν, αυτό που η κοινωνία εκφράζει ως απόλυτο αίτημα την ενιαία αριστερή συστράτευση, για τους λόγους που προανέφερα, δεν αρμόζει να την ζητάει από αληθινά αριστερά κόμματα. Αλλά πολύ καλά κάνει και την ζητά από εσάς αφού εσείς ούτως ή άλλως ποτέ δεν υπήρξατε αληθινά αριστερά κόμματα. Υπήρξατε αυτό που υπήρξατε και έτσι εκπαιδεύσατε και "εμάς" την αφελή κοινωνία όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο σήμερα συνδιαλέγεται μαζί σας. Υπήρξατε ένα συμπαθές πολιτικό καταφύγιο χωρίς ποτέ να καταφέρετε όμως σε αυτό το καταφύγιο να ανοίξετε μια άλλη ιδεολογική έξοδο κινδύνου, ένα δικό σας τούνελ που να μπορεί σήμερα να μας οδηγήσει με ασφάλεια ξανά στην επιφάνεια ενός κόσμου δικαιότερου στο οποίο μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος με αξιοπρέπεια. </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Αυτό τον ιστορικό ρόλο επιλέξατε να διαδραματίσετε από τα κομματικά σας γεννοφάσκια και μέχρι σήμερα, και αυτόν υπηρετείτε με μια θα λέγαμε αξιοσημείωτη "συνέπεια". (ψυχιατρικά βέβαια, μια τέτοιου είδους "συνέπεια" μπορεί κάλλιστα να αντιμετωπιστεί και ως εμμονή ή και ως ψύχωση). </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Ως εκ τούτων λοιπόν, δεν έχετε σήμερα ούτε το ηθικό αλλά ούτε και το λογικό "δικαίωμα" να επικαλείστε πως είστε κάτι άλλο από αυτό που μας έχετε πείσει πως είστε εδώ και ένα αιώνα, οπότε και καλείστε να υπηρετήσετε αυτό που πραγματικά είστε, δηλαδή ιεροί διεκπεραιωτές του μηδενός ή για να μην είμαστε και απόλυτοι, ιεροί διεκπεραιωτές του ενός, του ενός τζούφιου λαϊκισμού που μπορεί εμάς να μας έφερε μέχρι και σε νοητικά αδιέξοδα, εσάς όμως σας εξασφάλισε μια μόνιμη θεσούλα στο δημόσιο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της Ελλάδος. (και γιά όσους αγνούς αγωνιστές έχυσαν το αίμα τους υπό την εξ ίσου ιερή "καθοδήγησή σας", μια θέση στο πάνθεον των ηρώων, που αν ξέρανε πραγματικά την πολιτική ξεφτίλα που θα ακολουθούσε, όχι το αίμα τους δεν θα χαράμιζαν για μας αλλά μάλλον ούτε καν το σάλιο τους). </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"></div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-68177947822987449932011-12-19T16:52:00.005+02:002011-12-19T20:13:08.656+02:00Ένα είν΄ το κώμα !<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">@ Όποιος έχει έρθει έστω και σε ελάχιστη επαφή με τον τραγέλαφο που ονομάζεται ιστορία της νεώτερης Ελλάδας, (της αληθινής μας ιστορίας-όχι αυτής που επί δεκαετίες ολόκληρες μαγειρεύεται από ελεεινές "επιτροπές" εργοληπτών με ...αναθέσεις του υπουργείου παιδείας (πέστε το καλύτερα εθνικής αποβλάκωσης και μαζικής παραγωγής ηλιθίων και αγραμμάτων), δεν εκπλήσσεται διόλου από τη στάση-απάντηση και του ΚΚΕ αλλά και του Κουβέλη, μπροστά στο (έστω και την ύστατη στιγμή) κάλεσμα του ΣΥΡΡΙΖΑ (διά στόματος Τσίπρα) για ένα ενιαίο μέτωπο της Αριστεράς μπροστά στις διαφαινόμενες εκλογές.</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ένα κάλεσμα το οποίο, (τουλάχιστον γιά όποιον δεν διακατέχεται από τις αρετές της απόλυτης βλακείας ή της ακραίας ιδιοτέλειας), δεν μπορεί παρά να αναγνωρίζεται εδώ και χρόνια ως το πρώτο αίτημα της "Πόλεως", το αίτημα με την ύψιστη προτεραιότητα. Και ασχέτως αν, λόγω των εκάστοτε συγκυριών, ως διατύπωση μπορεί να εμφανίζει ποικιλομορφία ως προς την "ένταση" αναζητώντας "ευήκοα ώτα", δεν παύει ποτέ να είναι παρούσα από το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Και όχι απλά από το μεγαλύτερο αλλά και από το πλέον ανιδιοτελές κομμάτι της, από εκείνο δηλαδή που με τον ένα ή άλλο τρόπο "επέλεξε" να μην εμπλακεί ούτε σε κομματικούς μηχανισμούς και λογικές ούτε και σε άθλια πελατειακά νταλαβέρια, είτε γιατί αρνήθηκε να ανταλλάξει πρόστυχα το προσωπικό του όραμα με κάποια αμφίβολου τύπου "ευζωία", είτε γιατί απλούστερα θέλησε να διαφυλάξει την εξ ίσου απλή (κι ανόθευτη από κομματικές σκοπιμότητες) λογική του. </div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Κυρίως λοιπόν αυτό το κομμάτι της κοινωνίας είναι που αναζητά το ενιαίο ενός αριστερού μετώπου αλλά, (και αυτό είναι εντυπωσιακό), όχι μόνο αυτό. Την αναζητά και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της το οποίο επί χρόνια, εκβιαζόμενο με την ίδια του την ζωή ως καθημερινότητα, δέχτηκε να εκχωρήσει την ίδια του την αξιοπρέπεια, αντί μιας θέσης εργασίας (ή και αργομισθίας) ή μιας άλλης οποιασδήποτε "διευκόλυνσης", δεχόμενος ως κανονικότατος βλαξ να πληρώσει ένα βαρύ αντίτιμο γιά ό,τι ως πολίτης (τις περισσότερες φορές) ούτως ή άλλως θα ...εδικαιούτο εκ της ιδιότητός του και μόνο και φυσικά "δωρεάν". (επαναλαμβάνω, τις περισσότερες φορές και όχι πάντα) και σήμερα, ακόμη και αυτός ο ανήθικος βλαξ συνειδητοποιεί πως οι λογικές αυτές το μόνο που κατάφεραν να κάνουν είναι, να του βγάλουν το ποντίκι από την πόρτα του σπιτιού του για να του βάλουν την ύαινα από το παράθυρο.</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Και κάπου εδώ αναρωτιέσαι, είναι δυνατόν, μπροστά σε μία τέτοια οικονομική εθνική καταστροφή και κυρίως σε μια τόσο βαθιά κοινωνική ρηγμάτωση, μπροστά σε μια εθνική κατάθλιψη, κόμματα τα οποία υποτίθεται πως λειτουργούν για τα συμφέροντα του "λαού", να γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το υπέρτατό του αίτημα, επικαλούμενα ιδεολογικές διαφορές οι οποίες φτάνουν (τελικά) να ανάγονται στην σφαίρα του φαντασιακού ? </div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Η απάντηση είναι απλή : Nαι λοιπόν, είναι δυνατόν. Και είναι δυνατόν αφού στην πραγματικότητα το ΚΚΕ δεν έπαψε ποτέ να είναι παρά ένας χριστιανορθόδοξης δομής και λογικής κομματικός μηχανισμός, ένα μαγαζάκι που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι να παράγει "μάρτυρες" ώστε ο κομματικός γκισσές να μην μένει ποτέ χωρίς πραμάτεια, μια πραμάτεια μικρή βέβαια που δεν θα του επιτρέψει ποτέ μεν να γίνει σούπερ-μάρκετ ωστόσο όμως μια πραμάτεια "σίγουρη" αφού δεν θα αφήσει και ποτέ το συρτάρι της ταμειακής μηχανής του χωρίς σεφτέ. Και το τμήμα marketing του ΚΚΕ γνωρίζει πολύ καλά, πως σε μια ενδεχόμενη προσχώρησή του σε ένα σχήμα όπως αυτό ενός ενιαίου αριστερού μετώπου, δεν θα υπήρχε καμία περίπτωση "επιστροφής" του στην σημερινή του μορφή, μια μορφή η οποία για να "ενδιαφέρει" πλέον κάποιον, πρέπει να είναι ή αφελής ή ιδιοτελής. </div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Το ...think-tank του ΚΚΕ γνωρίζει πολύ καλά πως μια τέτοια κίνηση στην ουσία θα αποδυναμώσει μέσα του όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά στοιχεία που κρατούν το ...brand στην μετώπη του μαγαζιού του σε πείσμα των ...πάντων (πλην Λακεδαιμονίων), αφού μπροστά στην δυναμική που θα αναπτυχθεί από μία τέτοια κίνηση δεν θα μείνει το παραμικρό περιθώριο για οποιαδήποτε επιστροφή του ΚΚΕ σε προτεραία κατάσταση. (και κανενός άλλου κόμματος που θα συμμετάσχει).</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Και δεν τους ενδιέφερε καν το γεγονός πως το "άθροισμα" ενός τέτοιου ενιαίου αριστερού μετώπου, δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση το άθροισμα των επί μέρους εκλογικών ποσοστών του καθενός κόμματος ξεχωριστά αλλά πολύ μεγαλύτερο, αφού η ίδια η συστράτευσή τους θα δημιουργούσε αμέσως και αυτόματα την δική της δυναμική η οποία θα προσετίθετο και θα έδινε στο ενιαίο αριστερό μέτωπο μια τελείως άλλη δύναμη εκπροσώπησης, με ό,τι αυτό φυσικά θα σήμαινε για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. (και όχι μόνο για την ελληνική). </div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Δεν μένει πλέον και η παραμικρή αμφιβολία για το ότι το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται στην πραγματικότητα για το λαϊκό κίνημα αλλά εδώ και πάρα πολλά χρόνια, μόνο για την διατήρηση των σφραγίδων του που εξασφαλίζουν στο γωνιακό μαγαζάκι του τα προς το "ζειν" πράγμα που το ίδιο το κόμμα θεωρεί τελικά πολύ πιο σημαντικό και σε κάθε περίπτωση πολύ σημαντικότερο από κάθε πράξη που θα έδινε προοπτική ουσιαστικής παρέμβασης της αριστερής σκέψης και δράσης στην πραγματική κοινωνία και όπως αυτή σήμερα προβάλλει και όχι σε κάποια φαντασιακή της (σχεδόν θρησκευτικού τύπου) εκδοχή. </div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Για το κόμμα του κ. Κουβέλη το οποίο κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος, το όποιο διαφορετικόν της αιτιολόγησης, δεν κάνει τα πράγματα διαφορετικά. Το μόνο που απομένει για "μας" είναι πως, και για τον κ. Κουβέλη αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο να παραμερίσει τις όποιες (αιτιολογημένες ή μη) διαφοροποιήσεις του με τα υπόλοιπα κόμματα (βλ.κομμάτια-θραύσματα) της Αριστεράς, προφανώς οι προσωπικές του σκέψεις βαραίνουν περισσότερο από κάθε μορφής λαϊκή εντολή ακόμη και αν αυτή δείχνει σχετικά ανεπεξέργαστη αλλά δεν γνωρίζω πόσο θα μας χρησιμεύσει αυτό το "προτσές" όταν ως κοινωνία θα είμαστε πλέον και επισήμως νεκροί. </div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Μόνη σου λοιπόν κοινωνία (για άλλη μια φορά) καλείσαι να πορευτείς και να αγωνιστείς, με κόμματα σε βαθύ κώμα και σε ακόμη βαθύτερη ηθική σήψη, με κόμματα που δεν μπορούν να διεκδικήσουν τον ρόλο ούτε καν του ουραγού και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσεις αυτό τόσο το καλύτερο. </div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Μόνη σου λοιπόν κοινωνία, (για άλλη μια φορά) θα βγάλεις το φίδι από την τρύπα, "οι παλιοί σου φίλοι για πάντα φύγαν" και θα τους ξαναδείς μονάχα όταν θάρθει η ώρα (για άλλη μια φορά) να διαγκωνιστούν και να στριμωχτούν τσάτρα-πάτρα δίπλα σου για την αναμνηστική φωτογραφία του θριάμβου, όταν (για άλλη μια φορά) θα προσπαθήσουν να προσεταιριστούν τους ανιδιοτελείς και ίσως και αφελείς αγώνες σου, χυδαίες ύαινες που με περίσσιο θράσος κλέβουν την λεία του λιονταριού.</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Και μην σου κάνει εντύπωση και αν ακόμη, αυτοί που σήμερα σου γυρνούν πρόστυχα την πλάτη, σου κολλήσουν και τη ρετσινιά του ήρωα ενώ εσύ έκανες ό,τι έκανες γιατί απλά δεν σου άφησαν περιθώρια για ό,τιδήποτε άλλο ...μικρότερο.</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Μέχρι όμως να φτάσεις στο σημείο αυτό, (μη βιάζεσαι, μπορεί να πάρει καιρό κάτι τέτοιο-ο Μπελογιάννης και ο Πλουμπίδης "περίμεναν" 20 χρόνια), θα θεωρείσαι και θα αντιμετωπίζεσαι ως ένας "αποπροσανατολισμένος και μη συνειδητοποιημένος ανένταχτος αλήτης" αν όχι και "προδότης" δηλαδή αφού δεν θα έχεις την εντολή του κόμματος για να αγωνίζεσαι. Και δεν θα θεωρείσαι έτσι από αυτούς που σε πολεμούν, αυτοί κατά βάθος και σε σέβονται και σε τρέμουν - μη βλέπεις που μπορεί και να σε χαρακτηρίζουν γαλλιστί ως "μαλάκα" και πού και πού σου ανοίγουν και το κεφάλι με κανένα εθνοσωτήριον γκλομπ. Πρωτίστως θα αντιμετωπίζεσαι έτσι από αυτούς που, σε τούτη τη φάση και όπως όλα δείχνουν, όχι μόνο δεν έχουν την ηθική αλλά και πολιτική επάρκεια για να σε οδηγήσουν αλλά ούτε καν και τη δύναμη να σε ακολουθήσουν. (ίσως και να μην τους συμφέρει βρε αδερφέ, να μη τους εξυπηρετεί το τάιμινγκ- για μπίζνες μιλάμε εδώ, δεν παίζουμε...)</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">ΥΓ : Δεν είμαι "αναρχικός" με το ανάλογο dressing code, (μαντήλια, σακκίδια και για αξεσουάρ βόμβες μολότωφ-χάινεκεν), μάλλον είμαι ένα μεσόκοπο "ήσυχο καθημερινό ανθρωπάκι" κάτι σαν τον φοβισμένο υπαλληλάκο στους Μήτσους του Λαζόπουλου. Και αυτό ίσως κάνει τα πράγματα για σας ακόμη "χειρότερα". Αλλά να τρέμετε αυτά τα "ήσυχα καθημερινά ανθρωπάκια". Γιατί αυτά τα "ανθρωπάκια" ίσως μπορούν ακόμη να φρονούν και μάλιστα ελεύθερα. Και δεν υπάρχει τίποτε που πρέπει να φοβάστε περισσότερο από την ελεύθερη φρόνηση, ειδικά όταν αυτή μπορεί να είναι και συλλογική. Και τότε δεν σας σώζει τίποτα.</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">(Άει ...χαθείτε ...μυρμηγκάκια !)</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
</div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-73974369502250018542011-12-17T19:36:00.003+02:002011-12-17T19:43:28.638+02:00H "Πόλις" εάλω.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 11pt;">@ Μία κοινότητα που επί χιλιάδες χρόνια διαμορφώθηκε μακριά από το απόλυτο ιδανικό της, δηλαδή από την ανάπτυξη των συνθηκών εκείνων μέσα από τις οποίες η "Πόλις", όχι μόνο δικαιούται αλλά τελικά και υποχρεούται να <i>αυτοθεσμίζεται</i>* επαναπροσδιορίζοντας η ίδια τους όρους των λειτουργικών (σε κάθε επίπεδο) πλαισίων της και κατά περίπτωση να προβαίνει σε διορθωτικούς μερικούς ή και καθολικούς αυτορρυθμιστικούς επανακαθορισμούς, δεν είναι μιά κοινότητα η οποία δεν έχει ανάγκη από κάτι τέτοιο αλλά απλά μιά κοινότητα που "αποφάσισε" να απεμπολήσει αυτό της το ιερό δικαίωμα, μιά κοινότητα που "αποφάσισε" (ή τελικά "εξαναγκάστηκε" δίχως να το συνειδητοποιήσει) να αναθέσει τον ρόλο αυτό άλλοτε σε φυσικά πρόσωπα έξωθεν αυτής (αυτοκράτορες, βασιλείς, τυράννους κλπ) ή ακόμη και σε φαντασιακά κατασκευάσματα "άνωθεν" αυτής (θρησκείες, δοξασίες, "ιερές παραδόσεις" κλπ).<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;">Μιά κοινότητα που επί χιλιάδες χρόνια με τον ένα ή άλλο τρόπο "απαλλάχτηκε" από το ...βάρος της συμμετοχής της στα κοινά, δεν είναι μιά κοινωνία που δεν χρειαζόταν κάποιον που θα τα "διεκπεραίωνε" αλλά μιά κοινωνία που νομίζει πως μπορεί να αναθέσει τους όρους της ευτυχίας της σε κάθε λογής "σωτήρες", με την ίδια ακριβώς λογική (αλλά και ηθική) που θα ανέθετε και το αποχευτευτικό της δίκτυο σε κάποιον εργολάβο.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 11pt;">Μιά κοινότητα που "αποφάσισε" (?) να εκχωρήσει το πλέον ουσιώδες συστατικό της, το να αποφασίζει δηλαδή η ίδια γιά τη "μοίρα" της, και να το ανταλλάξει (βλ. εκχωρήσει) αντί κάποιου τάχα "δωρεάν" συστημικού αυτοματισμού, κάποιου σχεδόν ...θεόσταλτου πλέγματος κανόνων το οποίο αναλαμβάνει ...ανιδιοτελώς να θεραπεύσει τόσο την ζωή (συστηματική πολιτική) όσο και τον θάνατο (συστηματική εκκλησία). <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 11pt;">Μιά κοινότητα όμως που "αποφασίζει" (?) να επιλέξει γιά συνεκτικό της ιστό, όχι την κάλυψη των πολιτισμικών της αναγκών αλλά πρωτίστως (και μόνον θα λέγαμε) εκείνη των "βιωτικών" της, μέσα στη λίστα των οποίων το πανέξυπνο σύστημα κατάφερε, δίπλα στην στέγη, το κρεβάτι και το φαγητό, να "χωρέσει" και το SUV των 5.000 κυβικών, παύει να αποτελεί πλέον κοινότητα και μετατρέπεται σε κοινωνία, έναν όρο που μετά από "ξέπλυμα" δεκάδων αιώνων κατάφερε να δικαιούται ηθικά (αλλά και ..."λογικά) να προτάσσει τις δικές του προτεραιότητες και ανάγκες. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 11pt;">Όμως, και παρά την ηχητική παρομοιότητα αλλά και το ομόρριζο των δύο αυτών όρων, η εννοιολογική τους διαφορά είναι τεράστια, όσο τεράστια είναι και η διαφορά του ίχνους που άφησαν αυτά τα μοντέλα στην ιστορία. Από τη μιά η αθηναϊκή δημοκρατία και από την άλλη ...όλη η υπόλοιπη παγκόσμια ιστορία (και μέχρι τις μέρες μας). <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 11pt;">Από τη μιά η κοινότητα (η "Πόλις"), έχοντας προσεγγίσει με την απαιτούμενη ιερή "αναίδεια" ο,τιδήποτε εμφανίζεται ως σταθερή αξία ακόμη και την ίδια την στάση των θεών, καταφέρνει να θέτει τον πολίτη (-άνθρωπο) της πάνω από αυτούς, επαναπροσδιορίζοντας την έννοια του παραδοσιακά ορθού στις εκάστοτε πραγματικές αντιληπτικές ανάγκες του, δημιουργώντας έτσι ένα θεσμικό πλαίσιο το οποίο να υπηρετεί τον πολίτη και όχι να υπηρετείται βλακωδώς από αυτόν. Και μιά τέτοια φύση πολιτικής οργάνωσης, όσα προβλήματα και αν παρουσιάζει, σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί (-δεν έχει ανάγκη) να αναζητήσει εισαγόμενες "λύσεις" αφού η δυσκολία λύσης ενός προβλήματος δεν καθορίζεται τόσο από το ερώτημά του αλλά κυρίως από την όποια ευχέρεια της κοινότητας να αντικαθιστά το ερώτημα με κάποιο άλλο το οποίο πιθανόν μπορεί να λύσει πολύ πιό εύκολα.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 11pt;">Αντικαθιστώντας όμως τον όρο κοινότητα με τον όρο κοινωνία, τότε, εξ ενός εμπειρικά τεκμηριωμένου ορισμού (και όχι μόνον), αναφερόμαστε σε ένα άθροισμα διαφορετικών πολιτισμικών αναφορών, προτεραιοτήτων, λογικών και ηθικών στάσεων έναντι του "είναι", σε ένα άθροισμα δηλαδή τόσο ανομοιογενών στην φύση τους προσθετέων, που τόσο η μαθηματική επιστήμη όσο και η απλή λογική θα αδυνατούσε να το αντιμετωπίσει ως άθροισμα, αφού περισσότερο ακουμπάει σε μια με το στανιό "αδελφοποίηση-ένωση" όπως με ωραία λόγια (και κούφια) λόγια βαφτίσαμε τον πολιτισμικό αχταρμά, την ομογενοποίηση δηλαδή (βλ. πολτοποίηση) που μπορείς να καταφέρεις αν περάσεις διαφορετικές κουλτούρες και κοσμοαντιλήψεις μέσα από το μπλέντερ της παγκοσμιοποίησης. Τότε, σε μια τέτοια περίπτωση, έχεις ένα άλλο νέο "προϊόν", το οποίο αδυνατώντας να αυτοσυνειδητοποιηθεί λόγω της πρόσφατης γέννησής του, (λόγω δηλαδή της αδυναμίας του μέσα σε ένα τελείως καινούργιο "είναι" να συσχετιστεί-αναμετρηθεί λογικά με ο,τιδήποτε άλλο), δείχνει να είναι απολύτως αναγκαίο (!) να διαπαιδαγωγηθεί (βλ.χειραγωγηθεί) "έξωθεν", με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που και ένα παιδί έχει την ανάγκη της καθοδήγησης από ένα οποιοδήποτε "πατερούλη".<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 11pt;">Και παρά το γεγονός πως όλοι οι πατερούληδες της ιστορίας αποδείχτηκαν παιδεραστές ολκής, αυτό δεν σημαίνει πως μιά κοινωνία αιωνίως πολιτικά ανήλικη δεν θα αναζητά πάντα εκείνον που ..."αυτή τη φορά θάναι πραγματικά καλός και δεν θάχει καμμια σχέση με όλους τους προηγούμενους". <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 11pt;">Στην πραγματικότητα και πέρα από όλα τα άλλα, ίσως να έχουμε να κάνουμε και με κάποια κοινωνική ψυχοπαθολογική διαταραχή, μιά διαστροφή, η οποία μέσα από μια μοιραία σύγκρουση μεταξύ γνώσης και πεποίθησης, δεν μας επιτρέπει να διαχωρίσουμε το πραγματικό από το φαντασιακό.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 11pt;">Ίσως λοιπόν ο μόνος τρόπος που θα ακυρώσει την δύναμη και την δράση κάθε παιδεραστή πατερούλη, είναι η δική μας πολιτική ενηλικίωση.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 11pt;">Ίσως κάπου εκεί να κρύβεται και η "απάντηση" μας απέναντι στην βαρβαρότητα του τρίτου παγκοσμίου πολέμου ο οποίος διεξάγεται εδώ και χρόνια και εκτός των άλλων προετοιμάζει και την "ανάγκη" μας για έναν ακόμη "πατερούλη" που θα γεννηθεί μέσα από ένα νέο αυγό του φιδιού. Ένα αυγό όμως που επωάζεται τελικά μονάχα από μας, εκεί ...απέναντι στην τηλεόραση, στην ζεστασιά του καναπέ.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 11pt;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><i>*Βιβλ. "Η Ελληνική Ιδιαιτερότητα" Κορνήλιου Καστοριάδη Εκδ. ΚΡΙΤΙΚΗ</i></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-72074404184157654092011-07-18T16:20:00.003+03:002011-07-18T16:28:02.206+03:00Παύλο... κρίμα...@ Κάποτε, όταν δούλευα στην εφημερίδα <em>"Η ΠΡΩΤΗ",</em> η καλή τύχη τόφερε να έχω Διευθυντή μου τον Παύλο Τσίμα. Και όπως και η συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων έτσι κι εγώ, ήμουν πραγματικά περήφανος που είχα ένα τέτοιο Διευθυντή. <br />
<div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Άνθρωπος με βαθιά δημοκρατικές αντιλήψεις και συνείδηση, ασκούσε το λειτούργημά του με ένα τρόπο που σίγουρα θα μπορούσε και να αποτελεί πρότυπο δημοσιογραφικού ήθους. Διευθυντής μονάχα ως προς τις ευθύνες και όχι ως προς τα όποια προνόμια σου προσφέρει συνήθως μιά τέτοια θέση, με πρώτο του μέλημα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του την αφαίρεση των υαλοπετασμάτων, του γνωστού γυάλινου διευθυντικού κλωβού δηλαδή, θεωρώντας εαυτόν πρώτο μεταξύ ίσων του και δείχνοντάς μας πως δεν είναι και κείνος παρά ένας από μας αφού δεν υπήρχε πλέον καμμία πλέον κλειστή πόρτα να χτυπήσεις γιά να μιλήσεις με τον διευθυντή σου αλλά και καμμία κλειστή πόρτα που θα μπορούσε να κρύψει ό,τιδήποτε.</div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><o:p></o:p>Και πράγματι, παρ' ότι ήταν ο "Διευθυντής", με την συνολική του στάση κατάφερε να γίνει όχι απλά "ένας από μας" αλλά και ο άνθρωπος ο οποίος πέραν των επαγγελματικών, συχνά στεκόταν δίπλα μας ακόμη και στα προσωπικά μας. Έτσι, ο σεβασμός που κατέκτησε ήταν ουσιαστικός αφού δεν αφορούσε την οργανική του θέση αλλά την ίδια του την προσωπικότητα.</div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><o:p></o:p>Σήμερα, δύο δεκαετίες μετά, προσπαθώ να ξαναφέρω την "εικόνα" αυτή στη σκέψη μου αλλά ειλικρινά, μου είναι εξαιρετικά δύσκολο. Μου είναι δύσκολο γιατί, ο Παύλος Τσίμας που τουλάχιστον εγώ γνώρισα, δεν έχει καμμία σχέση με αυτό το φτηνιάρικο και θλιβερό του ομοίωμα το οποίο εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια να λειτουργεί ως το απόλυτο δημοσιογραφικό ενεργούμενο. </div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><o:p></o:p>Δεν νομίζω ότι ο χαρακτηρισμός αυτός χρήζει και περαιτέρω τεκμηρίωσης αφού πλέον τα σύγχρονα δημοσιογραφικά ενεργούμενα, είτε φυσικά πρόσωπα είτε και ΜΜΕ, δεν έχουν πιά καμμία ανάγκη γιά το οποιοδήποτε πρόσχημα. Και το τελευταίο πλέον φύλλο συκής έπεσε, και το "θέαμα" σε καμμία περίπτωση δυστυχώς δεν παραπέμπει στην ποιητική πλαστικότητα των σωμάτων στον γνωστό σχέδιο του Nτύρερ αλλά μάλλον σε αξιοθρήνητα γεροντικά εφήβαια που σε κάνουν να αποστρέφεις το βλέμμα ή ακόμη και να εμμέσεις.</div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><o:p> </o:p>Δεν με ενοχλεί διόλου η εκ δημοσιογραφικής γενετής αθλιότητα ενός κ. Πρετεντέρη ή ενός κ. Καψή ή μιάς κ. Τρέμη. Η επαγγελματική τους "πολιτεία" άλλωστε είναι γνωστή και κατά την σοφή λαϊκή ρήση είναι "σα να ζητάς καλλιγραφίες από της μυλωνούς τον κώλο". Ούτε και κανείς θα μπορούσε να μεμφθεί τον γάιδαρο γιά την κακοφωνία του, ένα ασβό γιά την δυσοσμία του ή ένα χοίρο γιά έλλειψη καλών τρόπων. Μερικά πράγματα είναι στην ..."φύση" μας και ως τέτοια μπορούν να είναι τελικά όχι μόνο "αποδεκτά" αλλά ακόμη και ..."χαριτωμένα" προκαλώντας την θυμηδία μας. Άλλωστε, ποτέ δεν κινδυνεύουμε από ό,τι εξ αρχής γνωρίζουμε και από την άλλη μεριά, οι παραπάνω έχουν ακόμη πολλά περιθώρια γιά περαιτέρω ευτελισμό τους αφού στο κάτω-κάτω δεν έχουν δα να υπερασπιστούν και τίποτε και δεν κινδυνεύεις ποτέ να χάσεις κάτι το οποίο επίσης ποτέ δεν είχες όπως πχ. το δημοσιογραφικό (και κατ' επέκτασιν τελικά και προσωπικό) ήθος.</div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><o:p></o:p>Ο Παύλος Τσίμας όμως είναι ένα τραγικό πρόσωπο, γιατί είχε να χάσει. Και ως άλλος Φάουστ, επέλεξε ο ίδιος να το κάνει. Γιά "πολλά ή γιά λίγα χρήματα", προσωπικώς δεν με αφορά, και όχι γιατί τάχα αγνοώ ή παραβλέπω πως την ...υπέργεια πλέον (και όχι υπόγεια) σύνδεση του καναλιού στο οποίο φέρεται να δημοσιογραφεί με το λαχταριστό δημόσιο χρήμα και μάλιστα μέσα από εξώφθαλμα σκανδαλώδεις διαδικασίες. "Δεν με αφορά", επειδή απλά θεωρώ πως το το μείζον γιά μιά κοινωνία (ακόμη και σήμερα), δεν είναι το να χάνει το δημόσιο χρήμα της αλλά πρωτίστως το δημόσιο ήθος της, ένα ήθος που κυρίως διαμορφώνεται από όσους έχει καταγραφεί ως πρότυπα στην κοινωνική συνειδηση. </div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><o:p></o:p>Διαβάζοντας λοιπόν και γω το γνωστό σύνθημα που γράφτηκε γιά τον συγκεκριμένο υπάλληλο πλήρως ανυπόληπτων και κοινωνικά ευρύτατα απαξιωμένων δημοσιογραφικών οργανισμών και συγκροτημάτων, θα έλεγα πως δεν ξέρω αν είναι το <em>"πάθος γιά το χρήμα"</em> εκείνο που μπορεί να <em>"σε κάνει Παύλο Τσίμα"</em>, αλλά σίγουρα μιά έλλειψη έστω και στοιχειώδους αυτοσεβασμού είναι απαραίτητη.</div><div style="text-align: justify;"></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-48404386914096942032011-07-11T18:48:00.003+03:002011-07-11T18:51:16.400+03:00Χειροκρότημα με μόνο 2% λιπαρά.<div style="text-align: justify;">@ - Όταν ο τα αλαλάζοντα πλήθη αποθεώνουν τον νάρκισσο πολιτικό κάτω από το μπαλκόνι, τότε "μιλάει ο Λαός". </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(ο "σοφός λαός" ή ο "κυρίαρχος λαός" ή ο "αφέντης λαός", διαλέγετε και παίρνετε, ανάλογα με τα γούστα σας, ανάλογα δηλαδή με το ποιό επίθετο σας κάνει να φαίνεστε πιό κομψοί, ακκιζόμενοι μπροστά στον παραμορφωτικό καθρέφτη της υποτιθέμενης αντιπροσωπευτικής μας δημοκρατίας, όπως ακριβώς στον γνωστό Αισώπειο μύθο με τον κόρακα και την αλεπού). </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">- 'Οταν τα πλήθη, (τα ίδια πλήθη ή άλλα πλήθη ελάχιστη σημασία έχει-πάντα τα πλήθη είναι πλήθη), πετούν γιαούρτια στον κάθε πολιτικό, τότε είναι "τραμπούκοι", "προβοκάτορες", "ανεγκέφαλοι", "εχθροί του Κοινοβουλευτισμού" (ή και κατ' επέκταση και της ίδιας μας της δημοκρατίας) και σε κάθε περίπτωση σίγουρα ενεργούν με οργανωμένο σχέδιο και κατ' εντολήν των "πολιτικών μας αντιπάλων". (και πιό συγκεκριμένα του ΣΥΡΙΖΑ που μας είναι και πιό πρόχειρος).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">- Στην πρώτη περίπτωση, ο πολιτικός ενδύεται την πορφύρα του Ηγεμόνος.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">- Στην δεύτερη, αποδύεται της (σε άλλη περίπτωση βολικής του) πορφύρας και ως άλλος Δικαιόπολις, φοράει κάποιο "κουρέλι-κουρελάκι" διακονεμένο από τον Ευριπιδάκη και απολογείται μασκαρεμένος σε ζητιάνο ώστε "να τον λυπηθεί ο Χορός" και να μην τον λυντσάρουν οι εξαγριωμένοι καρβουνιάρηδες από το Μενίδι. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Και τότε, δεν είναι πιά ο κεχαριτωμένος και ιλλουμινάτος Ηγεμών, αλλά "ταπεινός εκπρόσωπος του λαού", "κομμάτι του ίδιου του λαού και σάρξ εκ της σαρκός του" αφού στο κάτω-κάτω "ο ίδιος ο Λαός του έδωσε στις εκλογές την εντολή". </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο πολιτικατζής μας όμως είναι και δόλιος αλλά και πρόστυχος αφού ξέρει καλά πως, τόσο η "αποθέωση" όσο και το "γιαούρτωμα", δεν είναι τελικά παρά η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος αφού σε καμμία περίπτωση κανένα από τα δύο δεν θα μπορούσε να αποτελεί πράξη ενός συνειδητοποιημένου και σκεπτόμενου Πολίτη, ενός δηλαδή Πολίτη που δεν αναζητά "χαρισματικούς" και κάθε λογής "σωτήρες" γιά να τους αναθέσει την τύχη του, κρατώντας γιά τον ίδιο, άλλοτε τον ρόλο του ανεγκέφαλου χειροκροτητή που και άλλοτε εκείνον του εξοργισμένου περιθωριακού. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Οι πολιτικοί μας λοιπόν που σήμερα μυξοκλαίνε μπροστά στις κάμερες ενώ προσπαθούν να καθαρίσουν τις αγελαδίτσες από τα αρμάνι τους, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να δρέπουν τους καρπούς ενός πολιτισμού τον οποίο οι ίδιοι έσπειραν.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Αν υπάρχει λοιπόν πραγματικά ένας λόγος γιά τον οποίο ένα γιαούρτωμα θα το θεωρούσα χαριτωμένο, αυτός θα ήταν πρωτίστως η εξοργιστική υποκρισία τους αλλά και αυτή η προκλητική τους δεξιότητα να μεταμορφώνονται οβιδιακά, πότε σε ηγεμόνες και πότε σε κουρελήδες, ανάλογα πάντα με το θυμικό μιάς οποιασδήποτε μη σκεπτόμενης μάζας. (ακόμη και αν αυτή τελεί "εν δικαίω").</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Γι' αυτό λοιπόν καλοί μου (συμ)πολίτες, γιαουρτώστε τους ! Ή ...χειροκροτήστε τους ! Έτσι κι αλλιώς ...το ίδιο κάνει.</div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-21475343497363318512011-07-05T16:25:00.001+03:002011-07-05T16:45:41.811+03:00"Μηδέν άγαν" ή μηδέν ...γενικώς.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">@ Όταν ο αείμνηστος διαννοητής Βασίλης Ραφαηλίδης είχε πεί πως είμαστε τόσο έλληνες όσο ακριβώς και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι και μάλιστα πολλοί ευρωπαίοι είναι και περισσότερο έλληνες από εμάς, κάποιοι ένιωσαν θιγμένοι και γιά ακόμη μιά φορά τον χαρακτήρισαν ως ..."επικίνδυνο ανθέλληνα". Βέβαια, αυτή είναι πάντα η "τύχη" όλων εκείνων που επέλεξαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να κρατάνε τον καθρέφτη μιάς κοινωνίας και να του δείχνουν πως το πραγματικό του πρόσωπο δεν έχει καμμία σχέση με αυτό που η ίδια η κοινωνία βαυκαλίζεται πως έχει. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Και ναι, μπορεί μεν ο "τ' αληθή λέγων" λοιπόν, να μην σφάλλει ποτέ όπως είπε και ο Σοφοκλής, και είναι γνωστό πως ακόμη και αν σε κάψουν στην πυρά γιατί φωνάζεις πως η γη κινείται, κάποτε θάρθει στιγμή να φιλάνε τις ...στάχτες σου αλλά από την άλλη μεριά, αυτό δεν σημαίνει πως στο μεσοδιάστημα η ιστορία θα κάθεται με τα χέρια σταυρωμένα σαν ήσυχο παιδάκι να περιμένει το πότε θα ...ωριμάσει η κάθε κοινωνία και θα βγεί από το άγρυπνο κώμα της να έρθει αντιμέτωπη με τις αλήθειες που την κατατρέχουν. Βλέπετε, ο ήλιος βγαίνει κάθε μέρα, είτε εμείς σηκωνόμαστε από το κρεβάτι μας είτε όχι και κάθε μέρα που περνάει, το τίμημα της εθελούσιας τύφλωσής μας θα είναι όλο και πιό βαρύ.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Και γιά να ξαναγυρίσω στην υπέροχα τραγική διατύπωση του Βασίλη Ραφαηλίδη περί της ...ελληνικότητας των νεοελλήνων, θα έλεγα πως ακόμη και αν ολόκληρη η αρχαία ελληνική γραμματεία γιά κάποιο τρόπο εξέλιπε, θα μπορούσε να αυτοαναπαραχθεί και να ξαναδομηθεί εκ του μηδενός ακέραια, αρκεί να σωζόντουσαν δύο μόνο φράσεις : Το "Μηδέν άγαν" και το "Μέτρον πάντων άνθρωπος". <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Παρά την διαφορετικότητα μεταξύ των περιεχομένων που θα μπορούσαν να αναδυθούν από την κάθε μιά από τις παραπάνω φράσεις, υπάρχει ένας αξιακός πυρήνας που τις κάνει να μοιάζουν σαν διαφορετικά μεν εδάφια από το ίδιο όμως ευαγγέλιο. Υποδεικνύουν (και ονομάζουν) ως την πηγή όλων των δεινών την υπερβολή, την "ύβρι". Τίποτε υπερβολικό, τίποτε έξω από τα ανθρώπινα μέτρα, δεν μπορεί να είναι "καλό" και όχι γιατί δεν είναι τάχα ηθικό, (άλλωστε η "ηθική" δεν αποτελεί και τόσο στέρεο έδαφος γιά σκέψη αφού διαφοροποιείται δραματικά από εποχή σε εποχή ή και ...από δεκαετία σε δεκαετία ακόμη και ίσως και από τυχαίους παράγοντες), αλλά επειδή όντας υπερβολικό και πέρα από τα ανθρώπινα, δεν είναι ούτε χρήσιμο και τελικά ούτε και ευχάριστο. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Παραδείγματος χάριν, ένας πραγματικός έλληνας (ασχέτως ...υπηκοότητας), δεν θα μπορούσε ποτέ να νιώσει την ανάγκη να έχει (και τελικά και να κατέχει) είκοσι ζευγάρια παπούτσια ή τριάντα πουκάμισα ή τρία αυτοκίνητα ή πέντε σπίτια ή εκατομμύρια στην τράπεζα.(ή και όλα αυτά μαζί). Ένας πραγματικός έλληνας (πάντα ασχέτως υπηκοότητας), έχει πρωτίστως (μετά από "σκληρή εσωτερική δουλειά" και όχι ...</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, sans-serif;">filioque</span><span style="font-family: Arial, sans-serif;">) την αίσθηση του όμορφου, δηλαδή του μέτρου. Ενός μέτρου "άριστου" πάνω στο μπόι του των πραγματικών αναγκών του "ανθρώπου" αφού φτιάχτηκε από το ίδιο ξύλο που φτιάχτηκε και το κιβούρι που τον περιμένει.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Ο λαός μας λέει σοφά πως τα σάβανα δεν έχουν τσέπες αλλά ουδείς εκ των πλούσιων μελλοθανάτων δεν αισθάνεται ιδιαίτερα καλά με την συγκεκριμένη "ιδέα" και όσοι (ελάχιστοι) δείχνουν να το έχουν κάπως συνειδητοποιήσει, προσπαθούν και αυτοί στα τελευταία τους να εξευμενίσουν τον χάρο, συνήθως με κάποια "εθνική ευεργεσία" ή κάποια μεγάλη "δωρεά". <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Τόσο οι πόλεμοι όσο και οι κοινωνικές εξεγέρσεις στην ουσία τους και πάντοτε οφείλονται στην τραγικά και ανυπόφορα άνιση κατανομή του πλούτου ακόμη και αν το καπιταλιστικό σύστημα (και πάντα χέρι-χέρι με τον χριστιανισμό), προκειμένου να εξασφαλίσει την έξωθεν καλή μαρτυρία των (ουσία) εγκληματιών, κατασκεύασε και ολόκληρη ιδεολογία, βαφτίζοντας χυδαία τον κοινό καιροσκοπισμό ως ..."ικανότητα να βλέπουμε μπροστά και να ανακαλύπτουμε νέες ευκαιρίες", και τον κοινό αδίστακτο (αλλά κατά κανόνα νομότυπο) εγκληματία, σε "δραστήριο επιχειρηματία που ακόμη και μέσα στην κρίση βρίσκει τον τρόπο να προχωράει μπροστά". </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;">(Βέβαια και εδώ ο λαός μας έχει την δική του "διατύπωση", το λέει λίγο διαφορετικά, πως δηλαδή "ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται" αλλά τέτοια ώρα πού χρόνος γιά λαϊκές παροιμίες...)</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Από αυτό όμως το απολύτως πρόστυχο και άλλο τόσο ψευδές αυτό (χ)ιδεολόγημα, "τυχαίνει" να απουσιάζουν κάποιες "λεπτομέρειες" όπως πχ. το ότι όντας η παγκόσμια (και παγκοσμιοποιημένη πλέον) οικονομία ένα τελικά απολύτως κλειστό σύστημα, την στιγμή που κάποιος πλουτίζει, την ίδια ακριβώς στιγμή κάποιοι άλλοι φτωχαίνουν και αυτό για να το καταννοήσει κάποιος δεν χρειάζεται δα και κανένα ντοκτορά πάνω στην οικονομία, αρκεί η αριθμητική της πρώτης δημοτικού. Όταν λοιπόν κάποιος πλουτίζει, κάποιοι φτωχαίνουν και όταν κάποιος <b>πολύ</b> πλουτίζει τότε κάποιοι άλλοι <b>πολύ</b> φτωχαίνουν. Και ανέκαθεν, τα πλέον τραγικά σημεία της παγκόσμιας ιστορίας ήταν όταν αυτοί οι "κάποιοι" φτωχοί, ήταν <b>πολλοί κάποιοι</b> αλλά και <b>πολύ φτωχοί.</b><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Και όσο και αν μέσα σε αυτό τον οχετό της ...νέας "διαλεκτικής" (βλέπε παραπληροφόρησης), εκφράσεις του τύπου "νέες ευκαιρίες", μοιάζουν μάλλον με επιπλέοντα κόπρανα που κάποιοι σφωγγοκωλάριοι και άθλια ενεργούμενα του εξ ίσου άθλιου συστήματος προσπαθούν απλώς να αρωματίσουν προκειμένου να τα κάνουν να μην είναι τόσο δύσοσμα. Και αν τούτη η κρίση παρέχει τελικά μιά αληθινή "ευκαιρία", αυτή δεν μπορεί να είναι καμμιά άλλη από το να μετανοήσουν (σε παγκόσμιο επίπεδο) όλοι όσοι επί δεκαετίες καταλήστευσαν τον ιδρώτα των πολλών και να επιστρέψουν τον περίσσιο πλούτο τους σε αυτούς που πραγματικά ανήκει που σε τελική ανάλυση όπως ξαναείπαμε και παραπάνω, ως περίσσιος τους είναι και άχρηστος αφού αργά ή γρήγορα θα πεθάνουν. Και όσο πιό γρήγορα το συνειδητοποιήσουν, τόσο πιό ...αργά θα πεθάνουν αφού σε μιά γενικευμένη εξέγερση κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται "ασφαλής". Με άλλα λόγια λοιπόν, η μόνη πραγματική "ευκαιρία" που έχουν οι έχοντες πολλά περισσότερα από τους άλλους "ικανοί", είναι αυτή του να επιλέξουν τον τρόπο που θα πεθάνουν. Και ένας θάνατος λόγω γήρατος, σίγουρα είναι προτιμότερος από κάθε άλλον.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Φυσικά όλα αυτά, ακόμη και στα αυτιά του αφελούς συγγραφέα τους ηχούν γραφικά και ακόμη και στον ίδιο τον γράφοντα προκαλούν θυμηδία, ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο αφού ουδέποτε κάποιος με περίσσιο πλούτο κοινώνησε έστω και κατ' ελάχιστον κάτι από την τελικά ουμανιστική σημασία του "Μηδέν άγαν". </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Η οικονομική μας καταστροφή είναι πλέον γεγονός. Μιά κοινωνική όμως, είναι (ακόμη) επί θύραις.(Και μπροστά σε αυτά που μοιραία θα ακολουθήσουν, τα επεισόδια της "πλατείας" θα θυμίζουν παιδική χαρά). </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Όσο λοιπόν ακόμη υπάρχει χρόνος, έστω και τώρα την τελευταία στιγμή, ας σκεφτούν κάποιοι και ας διαλέξουν : </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;">Ή "μηδέν άγαν" ή μηδέν ...γενικώς. </span></div><br />
</div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-28442680285875728662011-07-01T14:56:00.006+03:002011-07-22T11:52:29.638+03:00Γράμμα στον Αγανακτισμένο Πολίτη.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p>@ </o:p>Όταν είπε ο (ούτως ή άλλως πολύς) κύριος Πάγκαλος πως όλοι μαζί τα φάγαμε, εξοργίστηκα και γώ μαζί του όπως άλλωστε και οι περισσότεροι. Μόνο που, σε αντίθεση με τους περισσότερους, εγώ δεν εξοργίστηκα γι΄ αυτό καθ' αυτό το περιεχόμενο της φράσης του αλλά γιά το ότι ως <st1:metricconverter productid="180 κιλά" w:st="on">180 κιλά</st1:metricconverter> και άλλα τόσα χρόνια πολιτικός, όφειλε να γνωρίζει καλύτερα την ελληνική γλώσσα ώστε να θυμηθεί πως η λέξη ωραίο σημαίνει αυτό που <em>είναι στην ώρα του</em>, σε αντίθεση με το ά-ωρο δηλαδή <em>άγουρο</em> δηλαδή ακόμη <em>ασχημάτιστο</em> δηλαδή <strong>άσχημο</strong>. Και η "διαπίστωσή" του αυτή δεν ήταν απλώς "άσχημη" αλλά μάλλον και προκλητική αφού εκφράστηκε από κάποιον που, ως πρωταγωνιστής επί δεκαετίες της πολιτικής σκηνής, σήμερα θάπρεπε να σκύβει το κεφάλι προς τον λαό ζητώντας του συγγνώμη ή τουλάχιστον ...βγάζοντας τον σκασμό. Αλλά ταυτόχρονα, η δήλωσή αυτή του Πάγκαλου, εκτός από προκλητική ήταν και φρικτή αφού ήταν εκτός του σωστού κοινωνικού ψυχολογικά χρόνου. Είναι σαν να πάμε σε ένα πατέρα που οδηγώντας στην Εθνική οδό ως βλάξ, έστειλε στον θάνατο την οικογένειά του και την ώρα που ολοφύρεται και θρηνεί πάνω από τα ανοιχτά φέρετρα, του θυμίζουμε πως ..."αυτός τους σκότωσε".</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μιά και όμως ένας κατά κοινή (και κατά των ομόσταυλων πολιτικών του συντρόφων) ομολογία αναίσθητος και αμετροεπής άνθρωπος, ως άλλος πολιτικός βούβαλος με τον όγκο του και τα κέρατά του άνοιξε ακόμη μιά πληγή στο ήδη πληγιασμένο και μάλλον ξεσκισμένο κοινωνικό σώμα, δεν νομίζω ότι θα επέτεινε την ζημιά αν έστελνα και γώ τούτο δω το αφελές γράμμα στον ...Άγνωστο "Αγανακτισμένο Πολίτη".</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Καλέ μου φίλε και συνέλληνα, που σήμερα αυτοπροσδιορίζεσαι ως "Αγανακτισμένος Πολίτης", δεν είναι που δεν πιστεύω την ειλικρινή σου αγανάκτηση αλλά που έχω μερικές απορίες και ίσως θα μπορούσες να με βοηθήσεις λιγάκι πάνω σ' αυτές.</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">- Πού ήσουν καλέ μου φίλε "Αγανακτισμένε Πολίτη" όταν δύο διαδοχικές δικτατορίες βούτηξαν την χώρα στον τρόμο και στην από κάθε άποψη αποσύνθεση ? Σε ποιά κλαμπάκια χόρευες σέικ πίνοντας βερμούτ και φορώντας καμπάνες ενώ την ίδια στιγμή τα ξερονήσια γεμίζανε από ψυχές και ενώ επίσης την ίδια στιγμή, κάποιοι "αλήτες" και "αναρχικοί" ουρλιάζανε από τα βασανιστήρια ? Γιά ποιό Γουέμπλει πανηγύριζες ως ηλίθιος μπαμπουίνος όταν την ίδια εποχή και κατά τον Ποιητή, όλα στην Ελλάδα "τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά" ? Πώς άφησες την ομάδα Παναγούλη "μονάχη της" ? Πώς και δεν έμαθες ποτέ στα παιδιά σου ποιός ήταν ο Σωτήρης Πέτρουλας ? (αν φυσικά ξέρεις κι εσύ ο ίδιος). Και αν, παρ' όλα αυτά, όντως "αγανάκτησες", πώς κατάφερες να ανταλλάξεις την αγανάκτησή σου αυτή με μιά άδεια ταξί που σούδωσε ο Παπαδόπουλος κλείνοντας τα μάτια σου και τα αυτιά σου και φυσικά βουλώνοντας επί επτά χρόνια και το στόμα σου, μπροστά στο μεγαλύτερο εθνικό έγκλημα που συντελέστηκε στην Ελλάδα από τον εμφύλιο κι εδώ, στην προδοσία και την παράδοση της Κύπρου ? Και όταν ο αμερικανικός αλλά και ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός υλοποιούσε τα οργουελικής έμπνευσης σχέδιά του, εσύ σε ποιό σκυλάδικο της παραλιακής έσπαγες πιάτα και πέταγες γαρύφαλλα ως φιλήσυχος κοπρίτης ? Σε πόσα ουίσκια αλήθεια κατάφερνες να πνίγεις τότε την "αγανάκτησή" σου ? </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">- Πού ήσουν καλέ μου φίλε "Αγανακτισμένε Πολίτη" όταν μετά τις δύο χούντες, ήρθε η τρίτη χούντα του Καραμανλή ? Όταν το παρακράτος, ( τα "σταγονίδια" κατά αείμνηστο Αβέρωφ), εξακολουθούσε να ζεί και να βασιλεύει ή κατά την λαϊκή έκφραση "να γαμεί και να δέρνει" (κυριολεκτικά) και το κράτος αντί να προσπαθήσει να επουλώσει τις πληγές (που από τον εμφύλιο δεν έκλεισαν ποτέ) και να δημιουργήσει όρους κοινωνικής συνοχής και ευημερίας αλλά και να εμπνεύσει τον λαό με νέες πολιτικές αλλά και ανθρωπιστικές αξίες, όχι απλά φρόντισε να ξεπλύνει όλα τα κοινωνικά αποβράσματα αλλά και να τους δώσει μιά ακόμη ...ευκαιρία ώστε να εξακολουθήσουν να προσφέρουν το "έργο" τους, είτε μέσα από τις Ένοπλες Δυνάμεις είτε μέσα από την Αστυνομία είτε μέσα από τη Δημόσια Διοίκηση είτε και μέσα από το Κοινοβούλιο ? Κι' όταν σκοτώνονταν ο Κουμής και η Κανελλοπούλου ή μερικά χρόνια αργότερα ο Μιχαλάκης ο Καλτεζάς, πού ήταν η αγανάκτησή σου καλέ μου φίλε ? </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">-Πού ήσουν καλέ μου φίλε "Αγανακτισμένε Πολίτη" όταν η λέξη νέφος και μόλυνση του περιβάλλοντος είχε γίνει επί τέσσερις δεκαετίες μέρος της καθημερινότητάς μας ? Με ποιό τροχοφόρο ρημάδι σου φρόντισες να διασκεδάσεις την αγανάκτησή σου αυτή για τους δύο χιλιάδες νεκρούς του καύσωνα του 1987 ? Πού ήσουν "Αγανακτισμένε Πολίτη" όταν κάποιος υπουργός σε ξεφτίλισε λέγοντάς σου πως "το νέφος είναι οφθαλμαπάτη" ? Πού ήσουν καλέ μου φίλε "Αγανακτισμένε Πολίτη" όταν τα ποτάμια μας γίνανε οχετοί, οι πόλεις μας εφιαλτικές κι αβίωτες και όλη η Ελλάδα μιά ατέλειωτη χωματερή ? Και όταν τα δάση μας καίγονταν το ένα πίσω από το άλλο, ποιά δασική έκταση καταπάτησες λαδώνοντας γιά να κτίσεις το μίζερο και τρισάθλιο όνειρό σου ? Σε ποιό αυθαίρετο εξοχικό στέγασες τότε την αγανάκτησή σου αυτή ? </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">- Πώς δεν αγανάκτησες καλέ μου φίλε όταν είδες πως τα χρήματα που έπρεπε να δοθούν γιά την Παιδεία του λαού γίνονταν μίζες και "εξοπλιστικά" συστήματα ? Και πώς δεν αγανάκτησες βλέποντας να παρελαύνουν στις εθνικές μας "επετείους" δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων, ενώ την ίδια στιγμή εσύ έπρεπε να δανείζεσαι από τις τράπεζες γιά να πληρώσεις φροντιστήρια γιά τα παιδιά σου, όταν στην Ευρώπη ο όρος φροντιστήριο καν δεν υφίσταται ως έννοια ? Και πού ήσουν καλέ μου φίλε όταν σου είπανε πως το πρόβλημα της Παιδείας μας ήταν τα "δύστροπα" αρχαία ελληνικά και όχι μόνο δεν διαμαρτυρήθηκες για την κατάργησή τους αλλά και την χαιρέτισες ως αφού σηματοδοτούσε μιά νέα ηθική αξία που ήρθε να αντικαταστήσει την έννοια του "κόπου" με αυτήν της ευκολίας ? Εύκολη μόρφωση, εύκολη ευζωία, εύκολα λεφτά. Ή όπως συμπυκνώνεται η αξιακή παρακμή σε μια μονάχα φράση ενός διαφημιστικού σλόγκαν, "δεν θέλει κόπο-θέλει τρόπο".</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">- Και αργότερα, το 1981, με την ...εγκαθίδρυση της πασοκικής δημοκρατίας, της "Αλλαγής", πού ήσουν καλέ μου φίλε "Αγανακτισμένε Πολίτη" όταν άρχισες να βλέπεις (γιατί το έβλεπες), πως πλέον η διαφθορά και η ηθική παρακμή άρχισε να αποκτά και ιδεολογική υπόσταση, γιατί δεν ήταν πιά "προνόμιο" των ολίγων αλλά ..."κεκτημένο" όλου του "λαού" ? Νά ποιά ήταν η πραγματική "αλλαγή" που επαγγέλθηκε ο μέγας Ανδρέας Παπανδρέου, το ότι κατάφερε να δώσει σε όλους την ευκαιρία στη μάσα. Αφού δεν μπορούσε να πατάξει την διαφθορά, τουλάχιστον να δώσει σε όλους το ..."δικαίωμα " και φυσικά και την πρόσβαση σε αυτήν. σε όλους στην διαφθορά ! Δεν ήταν δηλαδή απαραίτητο πιά να είσαι κάποιος "γόνος" ενός τζακιού (ή ένα κούτσουρό του), για να μπορείς να συμμετέχεις στο μεγάλο φαγοπότι, μπορούσες πλέον και συ, ο μικρομεσαίος που έκανε βρωμοδουλειές και με τα πακέτα Ντελόρ και Σαντέρ κι΄ έχτιζε βίλες, μπορούσες και σύ ο μέχρι χθες ξεβράκωτος πρωτογενής εργάτης, που έβρισκες πιό ξεκούραστο και αποδοτικό να θάβεις τα πορτοκάλια σου στις χωματερές ή να ξεριζώνεις τις ελιές σου ή να κόβεις στα δύο τα καΐκια σου. Καί πώς κατάφερνες να κρύψεις την αγανάκτησή σου καλέ μου φίλε "αγανακτισμένε πολίτη", όταν οι συνεταιρισμοί βρώμαγαν και ζέχνανε, όταν οι Κοσκωτάδες αλωνίζανε συναλλασσόμενοι με το βρώμικο κράτος και όταν τα χρήματα του ασφαλιστικού σου ταμείου "απαλλοτριωνόντουσαν" γιά να εξυπηρετήσουν ΔΕΚΟ και Τράπεζες και τσέπες ιδιωτών ? Και πού ήταν το μέγα αγανακτισμένο πλήθος όταν ένας από τους μεγαλύτερους πολιτικούς απατεώνες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας (τόχει το Παπαντρέικο τελικά), τόλμησε να ξεστομίσει πως "ένα δωράκι 500 εκατομμυρίων δραχμών θα το ...καταλάβαινε", δίνοντας έτσι το σαφές περίγραμμα του νέου πολιτικού ήθους και ύφους, το σήμα γιά το γενικό γιουρούσι αλλά και το ...μέτρο της μίζας ? </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">- Κι όταν έκανες ξεφτιλισμένα νταλαβέρια με τον πολιτευτή της περιοχής σου, ξεπουλώντας την ψήφο σου και την συνείδησή σου και γιά μιά "θεσούλα" στο Δημόσιο, ή γιά μιά ευμενή μετάθεση του καλομαθημένου σου μούλου από τη μεθόριο, πώς και δεν αγανακτούσες τότε ? Πώς δεν αγανακτούσες όταν αναγκαζόσουν να μάθεις στα παιδιά σου πως πρέπει να πάψουν να νοιάζονται για το σύνολο και το κοινό καλό και να κοιτάξουν πώς θα "βολευτούν" εκείνα κάπου και με οποιοδήποτε τρόπο ? Πώς δεν αγανακτούσες με τον εαυτό σου όταν γιά ένα κομμάτι ψωμί (ή ...παντεσπάνι) έγινες η πουτάνα του κάθε βουλευτή ή κομματάρχη ? </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">- Και πώς δεν αγανάκτησες όταν άρχισες να βλέπεις τους μέχρι χθες ανεπάγγελτους και αποτυχημένους ως ιδιώτες Κουτσόγιωργες, Τόμπρες, Τσοχατζόπουλους και χιλιάδες άλλα πολιτικά αλλά και ποινικά αποβράσματα να πλουτίζουν άνομα και απροκάλυπτα και να σε κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια σου ? Και συ να τους επιβραβεύεις με την ψήφο σου στέλνοντας ξανά και ξανά και ξανά στα έδρανα αντί να τους στείλεις στη φυλακή ή έστω στο διάολο. Με ποιά τηλεοπτικά σήριαλ αποχαυνωνόσουν όταν οι Σημίτηδες, Παπαντωνίου, Νεονάκηδες και οι συν αυτών, με όχημα το χρηματιστήριο και την απληστία σου και την ανηθικότητά σου αφού ήθελες την εύκολη κονόμα, σου άρπαξαν και τις τελευταίες σου οικονομίες ? (Και πολύ καλά σου έκαναν !) Με ποιά τηλεοπτικά μπούτια και βυζιά αυνανιζόσουν στον καναπέ του φιλοτομαρισμού σου και δεν "αγανακτούσες" όταν οι τράπεζες σου παρείχαν πλαστικούς και πλαστούς καταναλωτικούς παραδείσους, υποθηκεύοντας όμως τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της δικής σου αλλά και των παιδιών σου ? </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">- Πού ήταν η αγανάκτησή σου καλέ μου φίλε αγανακτισμένε πολίτη, όταν δεχόσουν να πληρώσεις το φακελάκι στον άθλιο χειρουργό γιατρό προκειμένου να σώσεις τον δικό ΣΟΥ άνθρωπο και ταυτόχρονα αδιαφορώντας γιά αυτόν που έχανε την σειρά του (και ίσως και την ζωή του) επειδή δεν είχε να πληρώσει) ? Και πώς δεν αγανακτούσες φίλε μου όταν ανακάλυψες πως όταν σου έκλεινε το μάτι ο πολεοδόμος, ο έφορος, ο εξεταστής του υπουργείου συγκοινωνιών και ο κάθε λαδιάρης κρατικός "λειτουργός", στην πραγματικότητα σε καθιστούσε συνένοχό του αφού και τα δύο μέρη τελικά έκαναν την (βρωμο)δουλίτσα τους ? </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">- Πώς δεν αγανάκτησες καλέ μου φίλε αγανακτισμένε πολίτη όταν έμαθες πως το σύνολο των ΜΜΕ ελέγχεται από μπετατζήδες, κατασκευαστές, εργολάβους και άλλα τρωκτικά του δημόσιου χρήματος, μέχρι και από κοινούς πορνοβοσκούς των 090 και νταβατζήδες του ηλεκτρονικού τζόγου, που χειραγωγούν την κοινή γνώμη αλλά και ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις σύμφωνα με τα εξωεκδοτικά τους συμφέροντα ? (με πρώτο διδάξαντα τον ...μέγα ευεργέτη αείμνηστο ευπατρίδη που τώρα που συνάντησε τον δημιουργό του πληρώνουμε εμείς τα γαμησιάτικα της "πολιτιστικής" ευεργεσίας του), Και πώς δέχτηκες να ενημερώνεσαι εδώ και δεκαετίες από "αξιοπρεπείς" εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου και να ..."ψυχαγωγείσαι" με την τηλεοπτική σαβούρα που σε ταΐζουν για να σε κάνουν ακόμη πιό μαλάκα απ' ότι είσαι και φυσικά και ακόμη πιο ...συνένοχο ? Ή πώς δεν αγανάκτησες καλέ μου φίλε "Αγανακτισμένε Πολίτη" όταν έμαθες πως είμαστε από τις τελευταίες χώρες της Ευρώπης στην ανάγνωση βιβλίων, φροντίζοντας να ...αντισταθμίσουμε αυτή μας την υστέρηση με τις παγκόσμιες πρωτιές μας στην διαφθορά και στα τροχαία δυστυχήματα ? </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">- Και πώς και δεν αγανακτούσες καλέ μου φίλε με την διχασμένη σου συνείδηση όταν μετά από κάθε πράξη της 17 Νοέμβρη (πλην μίας), κρυφά μέσα σου πανηγύριζες ενώ όταν μιλούσες "επισήμως", "καταδίκαζες την τρομοκρατία" ? Και πώς σήμερα μετά από όλα αυτά δεν αγανακτείς που στις προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη, αυτά που φαινόντουσαν τότε "επισήμως" υπερβολικά και ακραία και που περιγράφανε το μέλλον που ερχόταν, σήμερα δυστυχώς, όχι απλώς επιβεβαιώνονται αλλά τελικά, μπροστά στον ζόφο που ζούμε, δείχνουν και να ...στερούνται φαντασίας ? Και τι είδους ποιότητα έχει μια δημοκρατία όταν κολάζει μεν τις πράξεις των τρομοκρατών ενώ την ίδια στιγμή, όχι απλά επαληθεύει σε υπέρτατο βαθμό τις "νευρωτικές θεωρητικές φαντασιώσεις" τους αλλά και τις ξεπερνάει ? </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">- Και πώς δεν αγανακτούσες καλέ μου φίλε όταν έβλεπες την ελληνική "αριστερά" να έχει πάψει να ενδιαφέρεται γιά τα πραγματικά προβλήματα του λαού και να μετατρέπεται σε ένα γελοίο αλλά ωστόσο ιδιοτελέστατο γραφειοκρατικό μηχανισμό αρκούμενη σε ένα ρόλο που το μόνο που της εξασφαλίζει είναι το κράτημα κάποιων "κλειδιών" ? Και πώς πίστεψες ότι θα "τιμωρήσεις" αυτή την αριστερά απλώς ανακυκλώνοντας κάθε φορά τά ίδια κόμματα εξουσίας, αναθέτοντάς τα να λύσουν τα προβλήματα που εκείνα δημιούργησαν ? Πώς δεν αγανάκτησες καλέ μου φίλε με τον εαυτό σου πρώτα-πρώτα και με την απόλυτη βλακεία σου όταν πίστεψες πως Δικαστής κι εγκληματίας μπορεί να είναι το ίδιο και το αυτό πρόσωπο ? </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Καλέ μου φίλε, "αγανακτισμένε πολίτη", θα μπορούσα να σε "ρωτήσω" γιά χιλιάδες ακόμη πράγματα αλλά ξέρω ότι τώρα πρέπει να κατέβεις στην "πλατεία" και δεν έχεις χρόνο να σπαταλήσεις γιά τις δικές μου γελοίες "απορίες". </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και επειδή διαισθάνομαι ότι αυτές μου οι "απορίες" είναι λογικά αδύνατον να βρουν έστω και ελάχιστα πειστικές απαντήσεις, για τούτο το λόγο, καλέ μου φίλε "Αγανακτισμένε Πολίτη", σε φτύνω ! Σε φτύνω κατάμουτρα ! Γιατί στην πραγματικότητα ΕΣΥ είσαι το "κράτος". Εσύ είσαι αυτό που καμώνεσαι πως σιχαίνεσαι, εσύ είσαι αυτό που σήμερα τελείως υποκριτικά αλλά και με περισσή βλακεία και θράσος "καταγγέλεις. Και αν σήμερα με κάτι "αγανακτείς", στην πραγματικότητα αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά μονάχα ο εαυτός σου. Και όντως, αυτό δεν ...υποφέρεται. </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αλλά ενώ σε φτύνω κατάμουτρα, την ίδια στιγμή συντάσσομαι και μαζί σου. Και "κατεβαίνω" μαζί σου στην "πλατεία" και ενώνω την δική μου άναρθρη κραυγή με τη δική σου. Γιατί καλέ μου φίλε "Αγανακτισμένε Πολίτη", παρά την τελικά σχιζοειδή σου αλλά και απολύτως ιδιοτελή πολιτική σου συμπεριφορά, δυστυχώς η αγανάκτησή σου αυτή, προς το παρόν παραμένει η μόνη μου ελπίδα. </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-83067117907484597282011-05-10T13:24:00.015+03:002011-05-10T14:36:29.896+03:00Γράμματα στη θεία Κλάρα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;">@ Αντιλαμβανόμενοι τα λογικά αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει το Dpgr μετά την αποχώρηση σύμπασας της ομάδας που το κρατούσε ένα επίπεδο πιό πάνω από συζητήσεις του τύπου δεν ξέρω τι ψηφιακή να πάρω που νάναι καλή γιά ηλιοβασιλέματα και γιά το γιό μου το Γιαννάκη στην παραλία, αποφασίσαμε από το ιερό τούτο μετερίζι της εξημέρωσης και με τις ταπεινές μας δυνάμεις να βάλουμε ένα χεράκι (να μη σας πώ και δύο δηλαδή), προκειμένου να αντιμετωπίσουμε το πλήθος των ερωτήσεων που εδώ και καιρό κατακλύζουν τις σελίδες του, κάτι το οποίο αδυνατεί να κάνει η πλειονότητα των συντονιστών-μπαμπάδων που εδώ και μήνες λείπουν σε ταξίδι γιά δουλειές.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κάτι σαν τις στήλες της καρδιάς δηλαδή που είχαν παλαιότερα το Φαντάζιο, ο Θησαυρός και το Ντόμινο. (το Ρομάντζο κρατούσε πάντα ένα άλφα επίπεδο). Στις ερωτήσεις σας θα απαντά η σύμβουλος της στήλης μας, η θεία Κλάρα που έχει σπουδάσει φωτογραφία στο φωτοτρίοδο, πίπες στο πηδήφως και χαλάουα στον ασφυκτικό κύκλο των χαμένων ποιητών αλλά και των χαμένων γενικώς.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Και να ήδη άρχισαν να φτάνουν οι πρώτες επιστολές και το πρόγραμμά μας αρχίζει.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">- Aγαπητή θεία Κλάρα, είμαι μιά κοπέλλα 16 ετών και εκτός από έντονη ακμή έχω και μία ψηφιακιά Πανασόνυ που μου την έφερε ένας θείος μου ναυτικός από το Πόρτο Λάγος, που ως γνωστόν το Πόρτο Λάγος γιά δύο πράγματα φημίζεται, γιά την καλωσύνη των κατοίκων της, (πάντα σου χαμογελούν πριν σε σφάξουν) και γιά τις ψηφιακές τους μηχανές. Το πρόβλημά μου όμως είναι ότι ο θείος μου επιμένει πως δεν μπορεί να μου την δείξει αν πρώτα δεν βγάλω το σουτιέν μου. Επειδή όμως εγώ υποψιάζομαι πως μου λέει ψέματα, απευθύνομαι σε σας που είστε ευθύς άνθρωπος και ευθαρσώς και χωρίς περιστροφές σας ερωτώ αγαπητή θεία Κλάρα : Πράγματι πρέπει να βγάλω του σουτιέν μου γιά να μου την δείξει ?</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Pligomeno Noyfaro </div><div style="text-align: justify;">apo ton Pirgo Ilias</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Kαλή μας φίλη Pligomeno Noyfaro (apo ton Pirgo Ilias), βασικά το αν μπορεί ο θείος σου να σου την δείξει χωρίς να βγάλεις το σουτιέν σου είναι περισσότερο θέμα γούστου και περί ορέξεως ουδείς λόγος και εμείς ως στήλη δεν επεμβαίνουμε στα οικογενειακά σας. Πάντως από την εμπειρία μου σου λέω πως εμένα μου την είχε δείξει κάποιος στο Ζάππειο μία μέρα (όπως περιπατούσα), χωρίς να χρειαστεί να βγάλω ούτε τα γάντια μου. (Και απ' ότι θυμάμαι τουλάχιστον, αυτή που μου έδειξε ...δεν ήταν καν Πανασόνυ). </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">- Αγαπητή θεία Κλάρα, με λένε Μπάμπη και είμαι νέος στο χώρο της φωτογραφίας και έχω μιά μεγάλη Nikon ολοκαίνουργια στο κουτί, από αυτές τις επαγγελματικές που τις έχει δωδεκάδα και ο Polleni. Την επόμενη εβδομάδα όμως θέλω να βγάλω τον γάμο μιάς φίλης μου και εκεί ακριβώς είναι που θα χρειαστώ την βοήθειά σου. Ανοίγοντας χθες το κουτί της, ανακάλυψα πως το λουρί της είναι κίτρινο και σε καμμία περίπτωση δεν ταιριάζει με τις γόβες μου που είναι ροζ. Και σας ερωτώ θεία Κλάρα, έχει λουρί η Νikon που να είναι ασορτί με τις γόβες μου ? </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Μπάμπης-Xανιά</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Καλέ μας φίλε Μπάμπη από τα Χανιά, το πρόβλημά σου δεν είναι καινούργιο, τόχουν αντιμετωπίσει πολλοί φωτογράφοι μέχρι σήμερα, τα ίδια μούλεγε τις προάλλες και ο φωτο-Θεμιστοκλής από το Μπουρνάζι. Αλλά η συμβουλή που σου δίνω είναι να μην αναζητήσεις ροζ λουρί γιά την μηχανή σου. Διότι αφ' ενός μεν ανθίζομαι πως δεν υπάρχει και αφ' ετέρου επίσης ανθίζομαι πως, ακόμη και αν υπήρχε, ο Δαμκαλίδης θα το πούλαγε πολύ πιό ακριβά από ένα ζευγάρι ολοκαίνουργιες γόβες. Οπότε παίρνεις άλλο ένα ζευγάρι σε κίτρινες που ως χρώμα θα αναδείξει και τις γάμπες σου και είσαι έτοιμος γιά τον γάμο. (Και κρατάς και τις κόκκινες να σου βρίσκονται, στην περίπτωση εκείνη που κάποτε αποφασίσεις να περάσεις στην Canon). </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">- Αγαπητή θεία Κλάρα σας παρακολουθώ από τότε που είσαστε Ο Κακός Λύκος και συγχαρητήρια γιά την εκπομπή σας. Είμαι μιά νέα γυναίκα, και ως γυναίκα και γω έχω τις ανάγκες μου. Αλλά ο άντρας μου όλο βλέπει αυτές τις εκπομπές στο σκάι με τους κροκόδειλους και τους δράκους του κόμοντο και όπως και να το κάνεις, ένας δράκος του κόμοντο δεν ανεβάζει την λίμπιντο του Γρηγόρη μου. Και γω λοιπόν βρήκα τον Θανάση, που βλέπει μόνο σεξ εν δε σίτυ και άντε και καμμιά Μπήλιω Τσουκαλά στη χειρότερη. Και εκεί ακριβώς είναι που μπαίνει και το φωτογραφικό μου πρόβλημα: Γιατί, γιά να μπορώ να συναντώ τον Θανάση μου, γράφτηκα σε κάτι μαθήματα φωτογραφίας που κάνει ο δήμος. Και εννοείται καλέ πως δεν πατάω εκεί, πάω με τον Θανάση μου λίγο παρακάτω σε ένα χοτέλ που λέγεται ΧΧΧ και βγάζουμε τα ρούχα μας και ακολούθως και τα μάτια μας. Τις προάλλες όμως ο Γρηγόρης μου, κάτι άρχισε να υποψιάζεται και μόλις τελείωσε ένα ντοκυμανταίρ γιά την αναπαραγωγή της καρέτας-καρέτας (άσχετο-καλέ πόσες είναι τελικά αυτές οι καρέτες ?), άρχισε να μου πετάει κάτι ακατάληπτα γιά διαφράγματα και ταχύτητες γιά να με τσεκάρει. Αλλά εγώ αγαπητή μου θεία Κλάρα που σας παρακολουθώ από τότε που είσαστε ο Κακός Λύκος και συγχαρητήρια γιά την εκπομπή σας, το μόνο διάφραγμα που ξέρω είναι αυτό που φορώ εδώ και χρόνια και όσο γιά την ταχύτητα, η ταχύτητα με την οποία τελείωνε κάθε φορά ο Γρηγόρης μου γιά να προλάβει το τοπ γκίαρ. Και όπως καταλαβαίνετε λοιπόν και σείς έχω μεγάλο πρόβλημα καθότι ο Γρηγόρης μου είναι και κάπως αυθόρμητος κι αλλέγκρος τύπος και άμα νευριάσει εξ ίσου αυθόρμητα κι αλλέγκρα με πλακώνει και στις φάπες. Μήπως λοιπόν μπορείτε έτσι στα γρήγορα να με βοηθήσετε και να μου πείτε επί τέλους τί είναι αυτό το διάφραγμα και η ταχύτητα ?</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Σας ευχαριστώ και συγχαρητήρια γιά την εκπομπή σας.</div><div style="text-align: justify;">Φωτούλα Μαρούμπα.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Καλή μας Φωτούλα Μαρούμπα, είναι γεγονός πως ένας δράκος του κόμοντο δύσκολα ανεβάζει την λίμπιντο (καί ό,τιδήποτε άλλο τέλος πάντων) ενός άντρα και εν πάση περιπτώσει πολύ πιό δύσκολα απ΄ότι του ανεβάζει την λίμπιντο (καί ό,τιδήποτε άλλο τέλος πάντων) μιά γυναίκα. Οπότε μέχρι εκεί, καλώς έκανες και προχώρησες στην λύση του Θανάση που εκτός από σεξ εν δε σίτυ βλέπει και Μπήλιω Τσουκαλά που όπως και να το κάνουμε είναι λίγο πιό σεξουαλική από ένα δράκο του κόμοντο. Αλλά ήταν μεγάλο λάθος σου που επέλεξες τα μαθήματα φωτογραφίας ως δικαιολογία γιά να βγάζεις τα υπέροχα μάτια σου, καθότι κανένας εμφανιστής δεν αφήνει λευκούς λεκέδες στην μπλέ φούστα. Όσον αφορά την απορία σου γιά το τί είναι το διάφραγμα και η ταχύτητα, μην ανησυχείς καθόλου. Μπορείς να του απαντήσεις θαυμάσια πως εδώ δεν γνωρίζει καν ο Βρεττάκος που είναι και δάσκαλος, θα πρέπει να γνωρίζεις εσύ ? </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Μ' αυτά και μ΄ αυτά όμως η επικοινωνία μας έφτασε στο τέλος της, εσείς συνεχίστε να μας γράφετε τους φωτογραφικούς σας προβληματισμούς και η θεία Κλάρα θα είναι πάντοτε εδώ γιά σας, είτε βγάζετε το σουτιέν είτε όχι, είτε το λουράκι της μηχανής σας δεν κάνει ανσάμπλ με τις γόβες σας, είτε αγαπήσατε τη φωτογραφία εξ αιτίας ενός Θανάση. (και ενός δράκου του κόμοντο).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Με αγάπη και συμπόνοια,</div><div style="text-align: justify;">Θεία Κλάρα.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-27331649759032880332011-05-04T11:43:00.006+03:002011-05-04T11:46:22.716+03:00Εις μνήμην...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Tahoma;">@ Κάθε φορά που ένας καλλιτέχνης είναι στα τελευταία του, (ή έστω δείχνει πως είναι στα τελευταία του), όλοι, εφημερίδες, περιοδικά, κανάλια, φροντίζουν να του ετοιμάσουν αφιερώματα και να τα βάλουν στο "ψυγείο", (δημοσιογραφικός όρος), ώστε την ...κατάλληλη στιγμή (θεέ μου σχώρα με), να τα ανασύρουν από κεί και αφού τα ξεπαγώσουν στον φούρνο μικροκυμάτων της επικαιρότητας αφού δηλαδή τα συμπληρώσουν εκ των υστέρων με ρεπορταζιακές πληροφορίες της τελευταίας (του) στιγμής, (σε ποιό νοσοκομείο τελικά υπέκυψε, κάτω από ποιές ακριβώς συνθήκες κλπ), να μας τα σερβίρουν γαρνιρισμένα με μπόλικη δόση από αφελή πλέον κλισέ. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Tahoma;">"Έφυγε και ο τελευταίος μεγάλος", (τι βλακώδες ψέμα αφού η ιστορία δεν έχει χρονικές πόρτες παρά μόνο συνέχεια αλλά και πόσο προσβλητικό γιά τους εναπομείναντες που θα γίνουν και αυτοί μεγάλοι όταν φτάσει η δική τους ώρα), "Στην γειτονιά των αγγέλων και ο...", (έλεος δηλαδή, αυτή πιά δεν είναι γειτονιά-είναι μεγαλούπολη), και φυσικά με ένα ...ευφυολόγημα γιά τίτλο που θα προκύψει από μιά παραλλαγή της πιό γνωστής του ατάκας.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma;">Πόσο προβλέψιμα όλα τελικά αλλά και πόσο άδεια... Πόση έλλειψη φαντασίας αλλά και ουσιαστικής σκέψης πίσω από από όλους αυτούς τους φτηνιάρικους επικήδειους που περισσότερο θυμίζουν θλιβερό "πανηγυρικό" βουλευτού στην πλατεία του χωριού... </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma;">Χθές πέθανε ο Θανάσης Βέγγος. Μιά (πρωτίστως) πολιτική μορφή που αν πραγματικά την σέβεσαι, δεν την αγγίζεις. Γιατί δεν πιστεύεις πως έχεις λέξεις άξιες γιά ένα τέτοιο άνθρωπο. Και γιά άλλη μιά φορά, γεμίσαμε παντού από κάθε λογής "αφιερώματα". Να δείτε που αυτό το Σαββατοκύριακο οι (ένθετες πλέον) εφημερίδες θα πουλάνε δισκάκια με τις ταινίες του. Δεν ξέρω αλήθεια αν η θλίψη γιά τον θάνατό του είναι μεγαλύτερη από την θλίψη της συνειδητοποίησης του ότι σε τίποτα δεν διδαχτήκαμε τελικά από το ήθος τέτοιων ανθρώπων.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma;">Και κάπου εκεί αναρωτιέσαι, τζάμπα "έτρεχε" ο Βέγγος ?</span></div><div align="justify"><br />
</div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-59320656647745990752011-05-02T10:39:00.000+03:002011-05-02T10:39:43.245+03:00Ερήμην<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: left;"> </div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">Θέλω να μεθύσω. Δεν με νοιάζει από τί.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">Ας είναι από λάθη ή από πάθη ας είναι.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">Από έρωτες αδιαμόρφωτους και άξεστους.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">Μη ευθυγραμμισμένα συναισθήματα</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">κι αναξιοπρεπείς συμπεριφορές</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">που τόσο πολύ πιά εκτιμώ.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">Ο θάνατος παραφυλάει στα σιδερωμένα πουκάμισα.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">Και στη αγάπη των γύρω μας.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">Αν μ' αγαπάς θα σ΄αγαπώ.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">Αν όχι, αλλοίμονό σου.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">Όπως και νάχει πάντως, θα σε λιώσω</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">κάτω από το βάρος της σοβαρότητος.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">(Των "καταστάσεων").</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">Σήμερα πέθανε ο Λάντεν.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">Χρωστώ χαρά κανονικά που όμως δεν την έχω</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">και ούτε και ξέρω το γιατί.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">Στο ράδιο η "ανακούφιση της διεθνούς κοινότητος".</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">Μα τι "κοινότητα" είναι τούτη που χρειάζεται ένα οποιοδήποτε θάνατο</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">γιά να "ανακουφιστεί" ? </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">Γυρνώ στα λάθη μου και στα πάθη μου,</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">από έρωτες αδιαμόρφωτους και άξεστους.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">Και σε όλα κείνα τα μη πρέποντα</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;">που τόσο πολύ πιά εκτιμώ.</span></div><br />
</div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-78820988188879137002011-03-31T21:42:00.003+03:002011-04-01T10:07:10.976+03:00Περί φωτογραφίας.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;">To παρακάτω σχόλιο είναι του αναγνώστη φίλου <b><span class="Apple-style-span" style="color: #6fa8dc; font-size: large;">stsk</span></b> και το δημοσιεύω αυτούσιο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">"Το να μιλάς για την φωτογραφία είναι σαν να βρίσκεσαι σε κινούμενη άμμο και κάθε σου συλλαβή σε πάει πιο πάτο.Αρχίζοντας πλευρικά, θα έλεγα πως για να κάνεις Τέχνη πρέπει να έχεις κάτι να πεις, την πολυτέλεια να μπορείς να έχεις και μετά να μπορείς να τα πεις και εκεί προκύπτει το μέσον εκφοράς δηλαδή έκφρασης δηλαδή το εργαλείο τού πώς θα τα πεις δηλαδή στην προκείμενη περίπτωση η φωτογραφική μηχανή, εργαλείο υψηλής τεχνολογίας άρα πολλών στατιστικών προσεγγίσεων μιας πραγματικότητας που παύει να είναι προσωπική με τόσες τάσεις αντικειμενικοποίησης. Ορίζονται λοιπόν πλείστοι κανόνες συμπεριφοράς και χρήσης δηλαδή μετατόπισης από την ουσία στην διαδικασία γίνεται δηλαδή η Τέχνη αποτέλεσμα οδηγιών χρήσης τού μέσου δηλαδή τού μέσου όρου δηλαδή των αριθμών αυτών που εκλέγουν δημοκρατικά κοινοβούλια αυτών δηλαδή που θέλουν να αποφασίζουν για παράδειγμα πως θα γίνει η αφαίρεση αμυγδαλών με δημοσκόπηση. Η τέχνη εξ ορισμού δεν είναι άθλημα πολλών γιατί εμπεριέχει υπερδομές υποβολής και επιβολής και όταν μαζικοποιείται είναι για την υπεραξία που θα προκύψει από τους μεγαλύτερους αριθμούς των καταναλωτών της που θα δημιουργηθούν. Η εικόνα απαιτεί άποψη και τεχνική εκφορά της. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Με την φωτογραφία ενταγμένη σε ένα προφανές σύστημα δεδομένων, επειδή η παρέμβαση στην άποψη περιέχει κινδύνους ανατροπής τής ίδιας τής πρόθεσης, δια της υψηλής τεχνολογίας επιχειρείται μεγιστοποίηση της Τεχνικής ευκολίας η οποία πάντα δημιουργεί μεγάλες άμεσες πρώτες εντυπώσεις (το ίδιο τέχνασμα χρησιμοποίησαν και ο κυβιστές εισάγοντας αριθμούς στις αφηρημένες προτάσεις τους) προέκυψαν σκόπιμες στρεβλώσεις και σκοπιμότητες χαρακτηριστικών ποιότητας που άρχισαν να επιβάλλονται με ποκίλους μαζικούς τρόπους ελέγχου συμπεριφοράς κοπαδιού, μέσα από ασφαλή πρότυπα κοινής αποδοχής (λαϊκά είδωλα) και άλλα τερτίπια της αγοράς, ώστε να προκύψει μεγέθυνση του πλήθους ενασχολουμένων δηλαδή πελατών.Κατασκευάζονται δηλαδή χειροτέχνες (ενασχολούμενοι με επιμονή) που νομίζουν πως καλλιτεχνούν παρά καλλιτέχνες που προσπαθούν ίσως και μάταια να αποτινάξουν την αίσθηση πως υπολείπονται των χειροτεχνών (όλο το αξιακό σύστημα συντείνει προς αυτές τις διαμορφώσεις δημιουργώντας αγέλες οπαδών ευκολίας με επιχειρήματα και μεταξύ τους αντιπαλότητας για να συντηρείται και ένα ενδιαφέρον, μετατοπισμένο έντεχνα (ύψιστη μορφή τέχνης ίσως και η μόνη ) από την ουσία της Τέχνης που απαιτεί το κάτι παραπάνω ).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Έτσι λοιπόν εγκαθιδρύεται και η αισθητική των φωτογραφείων ( περίπου όπως ο Γουόρχωλ στο όνομα δήθεν τής διάχυσης της τέχνης, συντέλεσε καθοριστικά να σχηματιστούν ορδές γραφιστών κάτω από την άποψη-θέση πως μια μικρομετατόπιση κεντραρίσματος κάνει τέχνη ) βεβαίως βεβαίως προς όφελος των αριθμών και όχι της ουσίας της εμβάθυνσης.Και μετά να και η ανάγκη για μεικ-απ υποστήριξης δηλαδή άλλες ορδές ενορχηστρωτών-συντονιστών αποδοχής που γράφουν γράφουν σχολιάζουν, σχολιάζουν εγκαθιδρύοντας μύθους που θα γίνουν τα επόμενα συμβολισμένα απαραίτητα γκάτζετ αγοράς.<br />
<br />
Ατέλειωτο το θέμα, μόνο ακροθιγώς αγγίζεται και ελλειπτικά προσεγγίζεται γιατί ο ευθύς λόγος οδηγεί μόνον σε αντιπαραθέσεις γηπέδων."</div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com46tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-84268803499159680012011-03-29T12:45:00.005+03:002011-03-29T14:28:37.025+03:00Ο Μότζαρτ μάγειρας.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;">@ Μελετώ αρκετά συχνά διαδικτυακούς χώρους που με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν ως αντικείμενο την προσπάθεια γιά παραγωγή καλλιτεχνικής φωτογραφίας και μάλιστα από μιά εξαιρετικά ευρεία βάση επίδοξων δημιουργών, τόσο ευρεία θα έλεγα όσο ευρεία είναι πλέον και αυτή των κατόχων σύγχρονων φωτογραφικών μηχανών.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κάτι τέτοιο θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω με εξαιρετικά θετική ματιά αν καταφύγω σε ...φιλολαϊκές και σχεδόν ηδονικά απλουστευτικές θεωρήσεις του τύπου "ιδού και ορίστε, τώρα που όλοι μας (πιά) μπορούμε να αποκτήσουμε μιά φωτογραφική μηχανή, έχουμε την δυνατότητα (να προσπαθήσουμε έστω) να γίνουμε καλλιτέχνες φωτογράφοι". </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Μιά τέτοια όμως συλλογιστική εμπλέκει άμεσα την δυνατότητα κτήσης ενός καταναλωτικού αγαθού με την διάνοιξη της πελώριας πόρτας που οδηγεί (έστω και δυνάμει) στον καλλιτεχνικό παράδεισο. Κάπου εκεί όμως κάτι δεν μου κάθεται καλά, αφού η ίδια σκέψη λογικά έπρεπε να φέρει την φωτογραφία προς το τέλος μιάς μεγάλης λίστας καλλιτεχνικών ενασχολήσεων, με το σύνολο των άλλων Τεχνών να βρίσκεται πάνω από αυτήν. Διότι ναι μεν ένας καλός φωτογραφικός εξοπλισμός σήμερα πλέον είναι αρκετά προσιτός, δεν παύει όμως να παραμένει πολύ πιό ακριβός από ένα κομμάτι μάρμαρο με το οποίο θα αναζητούσα τις δυνατότητές μου στην γλυπτική ή και ένα κομμάτι χαρτί που θα με βοηθούσε να αναμετρηθώ με τους άλλους ποιητές. Παρόλα αυτά ούτε η γλυπτική ούτε η ποίηση ούτε και κάποια άλλη τέχνη γνωρίζει το boom που γνωρίζει η φωτογραφία. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Δεν θα επαναλάβω τα χιλιοειπωμένα περί της ευκολίας του μέσου κλπ, διότι πολύ απλά δεν με ενδιαφέρει καθόλου στην συγκεκριμένη περίπτωση να ψυχαναλύσω τις μάζες. Εκείνο όμως που με προβληματίζει είναι, το ότι αυτή η διαρροϊκού τύπου φωτογραφική παραγωγή, έχει αρχίσει να δημιουργεί νέες σταθερές οι οποίες όμως δεν αποβλέπουν στην ίδια την Φωτογραφία ως Τέχνη αλλά στην όποιου τύπου εξυπηρέτηση ενός απροσδιόριστου ..."λαϊκού αισθήματος". Ίσως να ακούγεται σκληρό αλλά η πρώτη φράση που μου έρχεται στο νού είναι από ένα απόσπασμα από το κατά Ματθαίον, "τα άγια τοις κυσί". </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Απέχω πολύ από το να θεωρώ πως η Τέχνη είναι γιά τους ολίγους και γιά να είμαι και ακριβέστερος, πιστεύω και το ακριβώς αντίθετο πως δηλαδή η Τέχνη (οφείλει να) είναι μιά καθημερινή υπόθεση γιά όλους. Αυτό όμως δεν τοποθετεί με κάποιο ...στανικό τρόπο αυτούς τους "όλους" σώνει και καλά στην θέση του δημιουργού της Τέχνης αλλά πρωτίστως στους διαλεγόμενους με αυτήν. Καί αν η ενασχόληση του Μότζαρτ με την μαγειρική και όχι με την μουσική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως βαρύ μοιραίο ατόπημα, η ενασχόληση μιάς πνευματικά πλήρως ανερμάτιστης μάζας με την Τέχνη από την θέση του δημιουργού, νομίζω πως άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως βαρύτατο ιστορικό έγκλημα και μάλιστα από την στιγμή που αυτό, με τον λαϊκισμό που αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει ως εργαλείο η παγκόσμια διάθεση γιά μπίζνα και πάντα με την μακρά χείρα του διαδικτύου, αφαιρεί από κάθε Τέχνη την ουσιαστική κυριαρχία της αλλά και αυτονομία της, δίνοντάς μας άνετα το δικαίωμα να παραφράσουμε το γνωστό και εξ ίσου λαϊκίστικο σύνθημα "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" στο "Τέχνη είναι το δίκιο του πελάτη".</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Δεν έχω την αφέλεια πρώην υπουργού Δημόσιας Τάξης που ...(παρα)καλούσε τους τρομοκράτες "αν είναι άντρες να δείξουν τα πρόσωπά τους" (sic) ώστε να ..."καλέσω" και γω τους χιλιάδες επίδοξους καλλιτέχνες φωτογράφους να καταθέσουν τις εξίσου φονικές φωτογραφικές τους μηχανές αν και νομίζω ότι αυτό θα ήταν η καλύτερη υπηρεσία που θα μπορούσαν να προσφέρουν στην Τέχνη που διακηρύσσουν πως θέλουν να υπηρετήσουν. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ούτε και πιστεύω πως ένα κείμενο σαν και τούτο θα μπορούσε τάχα να αναγκάσει χιλιάδες κούφιους και ατάλαντους οπλοφορούντες με φωτογραφική μηχανή να αναλογιστούν πόσο κακό τελικά μπορεί να κάνει αυτή η απίστευτη υπερπαραγωγή του φωτογραφικού τίποτα στην ίδια την Τέχνη της Φωτογραφίας αφού κανένα κοινωνικό σώμα δεν είναι δυνατόν να αναπτύξει τόσα αισθητικά αλλά και λογικά αντισώματα προκειμένουν να αντισταθεί σε ένα τέτοιο overdose "καλλιτεχνικών" ανθυποπροϊόντων. Και εκεί ακριβώς είναι που βρίσκει χώρο η παγκόσμια μπίζνα και γνωρίζοντας καλά πως είναι πολύ πιό έξυπνο να φτιάχνεις παπούτσια στο μέγεθος του κάθε ποδιού από το να προσαρμόσεις το κάθε πόδι σε ένα συγκεριμένο νούμερο, υποδυόμενη τον πονετικό μπαμπάκα επαναπροσδιορίζει τους όρους του παιχνιδιού, ικανοποιώντας έτσι κάθε "γούστο".</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Δεν μπορεί να ακυρώσει κανείς την συμβολή του διαδικτύου και στην διάδοση της καλλιτεχνικής φωτογραφίας αλλά δεδομένου ότι το ίδιο δίκτυο έχει συμβάλλει άλλο τόσο (και περισσότερο) και στην διάδοση της πορνογραφίας ή του κοινού εγκλήματος, αδυνατώ λογικώς να του εκχωρήσω δικαιοδοσίες οποιουδήποτε τύπου επαναπροσδιορισμού κανόνων αφήνοντας αυτό το σοβαρότατο ιστορικά έργο στους μύστες της κάθε Τέχνης και όχι στους κάθε λογής ευκαιριακούς κωμικούς αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνους τελικά σαλτιμπάγκους.</div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-20758826190968382552011-03-17T11:18:00.003+02:002011-03-17T11:50:20.513+02:00Photovision 2011 - Αχ ρε Τάκη...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;">@ Άλλη μιά Photovision πέρασε στην ιστορία. Άλλη μιά "έκθεση φωτογραφικών" εφάμιλλη των αντίστοιχων καλυτέρων του Σουδάν.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Απογοητευτική, αδιάφορη, πρόχειρη, χωρίς κάποια κεντρική φωτογραφική ουσία να την διατρέχει.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Κατάλληλη μόνο ως θαυμάσια δικαιολογία που θα την επικαλεστείς στην γυναίκα σου γιά να συναντήσεις την γκόμενα.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Χωρίς τίποτε το καινούργιο, τίποτε τουλάχιστον που δεν είχαμε δει μέσα στον προηγούμενο χρόνο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Με σημαντικές απουσίες και άλλο τόσο ασήμαντες παρουσίες.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Τουλάχιστον ήταν μικρή. Κάτι ήταν κι αυτό.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Πιό μικρή και από το πανηγύρι της Αγίας Γλυκερίας.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Λίγοι εκθέτες ευγενείς, με πραγματική γνώση του τί πουλάνε, τι κάνει αυτό που πουλάνε και πώς το κάνει αυτό που πουλάνε. (και πόσο κάνει και αυτό που πουλάνε).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Φωτεινή εξαίρεση ως συνήθως, το περίπτερο του Δαμκαλίδη.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ (Βέβαια ούτε και σε αυτό υπήρχε κάτι το νέο και συγκλονιστικό να δείς).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Και γιά άλλη μιά φορά μιά Fuji που θαρρείς ότι δεν ενδιαφέρεται να πουλήσει. Ας ψάξει να βρεί τι φταίει. (ή ας με πληρώσει γιά να της πώ εγώ).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Και επειδή είμαι καλός άνθρωπος, άντε να της το πώ τζάμπα.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Ψάχνετε γιά μαλάκες φίλτατοι ! Ιδού τι φταίει.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Και δεν είναι ότι δεν υπάρχουν πιά μαλάκες αλλά ότι αυτή τη στιγμή εκτός από μαλάκες είναι και πτωχοί. (οι μαλάκες).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Κατά τα άλλα, χορτάσαμε από ψηφιακά άλμπουμ γάμου.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ (Από "γάμους" που γίνονται μεταξύ Μονακό και Λινχεστάιν).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Κάπου πήρε το μάτι μου και τη Βασίλισσα Ελισσάβετ.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Χόρευε τη "λυγαριά-λυγαριά".</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Κάνας γάμος από τον Άγιο Νικόλα στην Αχαρνών ?</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Εκεί δίπλα στους σκουπιδοντενεκέδες και στους φτωχοδιάβολους ?</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Και μετά στη Χασ(ι)ά γιά παϊδάκια ?</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Ούστ ρε παραμυθατζήδες.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Ο σκοπός μιάς έκθεσης δεν είναι να "πουλήσει". Aυτό είναι κάτι που έπεται.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Πρωτίστως είναι να γεννήσει επιθυμίες.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Και η μόνη επιθυμία που σου γεννούσε αυτή η έκθεση, ήταν να βρείς την έξοδό της.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Καλά περάσαμε κι αυτό το Σαββατοκύριακο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Το θέμα είναι τί δικαιολογία θα βρούμε να πούμε στη γυναίκα γιά το επόμενο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Μπααα τελικά θα της το πώ στα ίσα...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Ερμιόνη μου έχω γκόμενα !</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ (Kι άν δεν έχω, στην ανάγκη θα βρώ κάποια).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Aχ ρε Τάκη, μας τόκλεισες το σπίτι πάλι...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-62171022776988463982011-02-13T15:53:00.011+02:002011-02-15T10:40:03.629+02:00Η αξιοπρέπεια των επίπλων.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;">@ Ο σύζυγος εδώ και χρόνια, εκτός από σοβαρότατες στυτικές δυσλειτουργίες έχει και απίστευτα οικονομικά προβλήματα. Κινδυνεύει να του πάρει τα πάντα η τράπεζα. Η γυναίκα του, δεν φτάνει που έχει να ουρλιάξει από ίμερο εδώ και κάτι χρόνια, τώρα κινδυνεύει να μείνει και στο δρόμο και να μην έχει πού να στεγάσει τις γούνες και τα χρυσαφικά στα οποία χρόνια ολόκληρα φρόντιζε να επενδύει τα bonus του μαλάκα. Και άντε να αντέξεις χωρίς γούνες και άντε να αντέξεις και χωρίς τζοβαερικά. Μα χωρίς χαρά στα σκέλια σου πώς να αντέξεις ?</div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">Μιά και δυό λοιπόν, τον πιάνει η πανταχόθεν στερημένη και του λέει κοίτα να δείς αγόρι μου, το και το και ψάξε να μου βρείς μιά λύση. Μη έχοντας ο μαλάκας άλλη διέξοδο, της λέει "ξέρω κάτι καλά και νταβραντισμένα παλληκάρια, που και χουβαρντάδες είναι και απ' ότι έχει πάρει το αυτί μου έχουν πηδήσει τη μισή Λάρισα. Σιγά τη μεγάλη πόλη του απαντά τρισχαριτωμένα αυτή γελώντας αλλά τέλος πάντων φέρτους μου να δούμε τί μπορούμε να κάνουμε γιατί και χωρίς ψωμί και χωρίς ψωλή ...δεν πάει άλλο το πράμα.</div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">Πράγματι, μιά από τις επόμενες μέρες, ο σύζυγος επιστρέφει σπίτι μαζί με τους ματσωμένους γαμίκουλες και όλοι μαζί κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και συζητάνε γιά το πώς θα βρούν μιά φόρμουλα ώστε και να λυθούν όλα τα προβλήματα αλλά και να μπορεί ο ίδιος να το αντέξει χωρίς να τρελλαθεί. Θάρχεστε Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο τους λέει ο άπελπις σύζυγος και τα πρωινά που εγώ λείπω στη δουλειά. Κάντε ό,τι είναι να κάνετε αλλά μέχρι το μεσημέρι που επιστρέφω σπίτι, τουλάχιστο να μη σας βλέπω.</div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">Η μηχανή άρχισε να δουλεύει μιά χαρά και οι νταβρατισμένοι με το φουσκωμένο πορτοφόλι μιά γέμιζαν το ψυγείο του σπιτιού και μιά τον ...εσωτερικό κόσμο της δόλιας της γυναίκας του. Επειδή όμως το τρίο "με τον παρά μου γαμώ και την κυρά σου" δεν χώραγε στο διπλό κρεβάτι, πήρε την πρωτοβουλία να μεταφέρει και άλλο ένα από το παιδικό δωμάτιο. </div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">Μιά μέρα όμως ο άντρας απολύθηκε από την δουλειά του και μέσα στη σκοτούρα του ξέχασε πως είναι Τρίτη, γιά να γυρίσει σπίτι και όπως ήταν φυσικό να τους βρεί όλους μαζί στα δύο πλέον ενωμένα κρεβάτια να τιμούν ένθεν κι ένθεν τα "συμφωνημένα". Έξαλλος αυτός τότε άρχισε να φωνάζει "μωρή πουτάνα δεν ντρέπεσαι εγώ να πηδιέμαι όλη μέρα στο γραφείο και σύ να επιτρέπεις σε αυτά τα ρεμάλια να μεταφέρουν τα έπιπλα του σπιτιού, θα σε σκοτώσω μωρή σκρόφα και τα γνωστά. Αλλά την ίδια στιγμή και κείνη πετάγεται από το κρεβάτι, και με ένα σεντόνι να σκεπάζει όπως-όπως την γύμνια της αρχίζει να καταγγέλει ότι ποτέ δεν της ζήτησαν την άδεια να κάνουν κάτι τέτοιο και από μόνοι τους αποθρασύνθηκαν και κουβάλησαν και το κρεβάτι του παιδιού στην κρεβατοκάμαρα και πως όλα αυτά αποτελούν κατάφωρη παραβίαση στα εσωτερικά ζητήματα της οικογένειας. </div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">Οι τρείς θεράποντες τότε κοιτάχτηκαν μεταξύ τους απορημένοι και προσπάθησαν να εξηγήσουν στο ζευγάρι πως δεν είχαν κανένα σκοπό να προσβάλλουν την οικογενειακή τους τιμή και αξιοπρέπεια και ο μόνος λόγος που μετέφεραν το κρεβάτι ήταν γιά να κάνουν απλώς πιό λειτουργικούς τους όρους των συμφωνημένων. </div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">Αφού τελικά τα πνεύματα ηρέμησαν και δόθηκαν και οι αμοιβαίες εξηγήσεις, η αξιοπρέπεια της οικογένειας αποκαταστάθηκε εκ νέου και όλα ξαναμπήκαν στην θέση τους όπως και το κρεβάτι που μετακινήθηκε αυθαίρετα ! Από δώ και πέρα πλέον, οι ψώλωνες χορηγοί, μετά από ένα τέτοιο ηθικό ράπισμα που δέχτηκαν, θα είναι "υποχρεωμένοι" να αρκεστούν στο διπλό κρεβάτι. Γιατί όλα έχουν και ένα όριο και έχουμε και μιά αξιοπρέπεια ρε πούστη μου ! </div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">ΣΣ : Η παραπάνω ιστορία είναι φανταστική και οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και πολιτικά γεγονότα των τελευταίων ημερών είναι τελείως συμπτωματική. (ίσως πάλι και όχι).</div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-38505265029338616862011-01-29T12:57:00.003+02:002011-01-31T23:23:54.156+02:00Ο Αυνανισμός ως τελευταίο στάδιο του Καπιταλισμού.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9.0pt; tab-stops: 450.0pt;"></div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">@ Τελικά είχε δίκιο η άποψη των βικτωριανών παιδονόμων, σύμφωνα με την οποία ο αυνανισμός, (η κοινή «μαλακία» δηλαδή) προκαλεί τύφλωση. </div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Βέβαια, εκ της κοινωνικής …εμπειρίας αλλά και εκ της …πρακτικής (και πιό συγκεκριμένα της χειροπρακτικής), ο ισχυρισμός αυτός (και όσον αφορά την μαλακία ως άλλο ένα ευτελές και ατελές υποκατάστατο μιάς κυρίαρχης πράξης), τελικά έχει αποδειχθεί τελείως ανυπόστατος και ευτυχώς δηλαδή, αφού αν κάτι τέτοιο ίσχυε, τώρα και εγώ θα σας έγραφα σε Μπράιγ αλλά και σείς θα με διαβάζατε με τα δάχτυλα. </div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Δεν συμβαίνει όμως καθόλου το ίδιο στην περίπτωση που θελήσουμε να ανατρέξουμε στην ετυμολογία του όρου «μαλακία». Τότε θα οδηγηθούμε στην αρχική της έννοια που έχει να κάνει με την μαλακότητα των οστών του κρανίου των μωρών, που ως γνωστόν η εγκεφαλική τους λειτουργία σε αυτή τη φάση περιορίζεται αποκλειστικά στην ανάπτυξη ενός μηχανισμού βιολογικής επιβίωσης, αφήνοντας για το απώτερο μέλλον οποιαδήποτε δυνατότητα για συνδυαστική ή κριτική σκέψη. Από κεί και η λέξη μωρός δηλαδή ο α-νόητος, ο έχων εξαιρετικά μειωμένη την δυνατότητα να καταννοεί, (πρώτα να νοεί και μετά να νοείται), δηλαδή αυτός που δεν έχει τον τρόπο να βλέπει, δηλαδή …ο τυφλός !</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Η μαλακία λοιπόν ως απολύτως ταυτόσημη με την μωρία έννοια, τελικά ναι …τυφλώνει ! Και μάλιστα αυτού του τύπου η μαλακία, η …ενήλικος δηλαδή, μας οδηγεί σε κάτι πολύ χειρότερο από το να μην μας επιτρέπει να βλέπουμε την πραγματικότητα. Μας αναγκάζει να την στρεβλώνουμε, αφού ως «ώριμοι» είμαστε εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι να σταθούμε απέναντι στα πράγματα δηλαδή πρωτίστως να επεξεργαστούμε δεδομένα για τα οποία ένα μωρό έχει την «ευφυία» να …αδιαφορεί πλήρως. </div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Δεν καλείται παραδείγματος χάριν ένα μωρό να ερμηνεύσει με κοινωνικούς και πολιτικούς όρους την κατάληψη της Νομικής από διακόσιους απελπισμένους ανθρώπους, («λαθρομετανάστες»), καλείται όμως να το κάνει ένας «ώριμος» πολίτης και όχι φυσικά προκειμένου να αποπειραθεί να διεισδύσει καλύτερα στις αντιφάσεις του καπιταλισμού σημειολογώντας και τις βάρβαρες εκφάνσεις του αλλά για να μπορέσει εκείνος μέσω αυτών να επαναπροσδιοριστεί, σε μια απέλπιδα αλλά και ανιστόρητη προσπάθεια του να «διαχωρίσει» την θέση του, ελπίζοντας βλακωδώς πως έτσι θα εξασφαλίσει για πάρτη του μια απολύτως προσωπική εύνοια του συστήματος προς αυτόν, με την ίδια ακριβώς λογική αλλά και «ηθική» που κάνει τον καλό χριστιανό να διεκδικεί τον προσωπικό του Παράδεισο. </div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Και γιά ένα τόσο ζωτικής σημασίας παραμύθιασμα, για άλλη μια φορά τα εργαλεία που μου παρέχονται είναι άφθονα :</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Αυτοί είναι «παράνομοι» στην χώρα «μου» (?) ενώ εγώ είμαι νόμιμος, αυτοί είναι «λαθρομετανάστες»-εγώ γηγενής και ιθαγενής, αυτοί είναι «άπλυτοι»-εγώ είμαι καθαρός, αυτοί είναι σκουρόχρωμοι ή και μαύροι εγώ όχι (και σε φχαριστώ θεούλη μου γι’ αυτό). Αυτά τα εργαλεία μούδωκε για να σκέφτομαι η «ελληνική» μου οικογένεια και το άλλο τόσο «ελληνικό» μου σχολειό, αυτά τα εργαλεία μούδωκε η κατά το Σύνταγμα «επίσημη» (!) θρησκεία του Κράτους και το διεφθαρμένο μέχρι το μεδούλι διεφθαρμένο σκυλολόι της, αυτά τα εργαλεία μούδωκαν οι παπατζήδες και πατριδέμποροι πολιτικάντηδες που ποντάρουν τα ρέστα τους πάνω στην τσόχα της αγραμματοσύνης μου. </div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Και να η «είδηση» από τον Τύπο : «Διακόσιοι λαθρομετανάστες κατέλαβαν την Νομική Σχολή της Αθήνας διαμαρτυρόμενοι για την απίστευτη εξαθλίωσή τους». Λέει «ψέματα» η είδηση ? Προφανώς (?) όχι. Όπως δεν είναι ψέμα και το ότι «οι γύφτοι κλέβουν», ότι «οι Εβραίοι ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία και καταδυναστεύουν το σύμπαν», το ότι οι Αμερικάνοι (εκτός από αμερικανάκια) είναι και «φονιάδες των λαών» και το ότι οι Ρωσίδες είναι πουτάνες. Αφελής επίκληση γνωστών στερεοτύπων, που όταν δεν ανοίγουν τους κρουνούς του αίματος, χειραγωγούν κατάλληλα τα (ηλίθια) πλήθη. Και δεν υπάρχει τίποτε πιο επικίνδυνο από ένα ηλίθιο πλήθος και όσο πιο ηλίθιο τόσο και πιο επικίνδυνο. Αλλά ταυτόχρονα, όσο πιο ηλίθιο τόσο και πιο χρήσιμο στους κάθε λογής δυνάστες και άρπαγες αφού η ηλιθιότητα της μάζας είναι το θεμέλιο της αρπαχτής. </div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Και το ερώτημα τίθεται ως εξής : Οι διακόσιοι εξαθλιωμένοι λαθρομετανάστες που κατέλαβαν την Νομική, το έκαναν επειδή ήταν λαθρομετανάστες ή επειδή ήταν …απλώς εξαθλιωμένοι ? Δηλαδή αν διακόσιοι χρυσοχόοι από τη Ζυρίχη έφταναν σε αντίστοιχα σημεία εξαθλίωσης, τι διαφορετικό αλήθεια θα έκαναν ? (μήπως θα έκαναν και πολύ «χειρότερα» καθ΄ότι δεν θα ήταν καν μαθημένοι σε τέτοιες εσχατιές ?) Πώς αλήθεια θα αντιδρούσαν και διακόσιοι CEO με διδακτορικά στα διάφορα LSE και Harvard αν ξαφνικά διαπίστωναν πως δεν έχουν να φάνε ούτε μισό χάμπουργκερ ? Και τι αλήθεια θα άλλαζε αν αύριο αυτοί οι διακόσιοι δεν ήταν απελπισμένοι «λαθρομετανάστες» αλλά απελπισμένοι …ντόπιοι που απολύθηκαν πχ. από την Χαλυβουργική ? </div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9.0pt; tab-stops: 275.25pt 450.0pt;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Δεν ξέρω καμμιά πείνα που να ξεχωρίζει τα στομάχια με βάση την εθνική ταυτότητα ή την ταξική προέλευση ή την …αγωγή του καθενός μας και επίσης δεν ξεχνώ πως όλοι είμαστε τόσο νομοταγείς και αξιοπρεπείς και κύριοι όσο το επιτρέπει η ασφάλεια που νιώθουμε μέσα στην κοινωνία.</div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Και ας μη μας ξεγελούν οι «ευπρεπείς» και «αξιοπρεπείς» συμπεριφορές. Η ευπρέπεια και η αξιοπρέπεια είναι καλές όσο δεν μας κοστίζουν τίποτα ή μέχρι να συνειδητοποιήσουμε πως δεν έχουμε ούτε για το γάλα του παιδιού μας. Μόλις τα όρια του καθενός μας (δεν διαφέρουν και πολύ από άνθρωπο σε άνθρωπο) δείχνουν πως παραβιάζονται, τότε πάει περίπατο και η «κοινωνική ευπρέπεια» και η «κοινωνική αξιοπρέπεια» και η κάθε έξωθεν καλή μαρτυρία, και μετατρεπόμαστε σε αγρίμια δικαιώνοντας απόλυτα το σύστημα που με περισσή υστεροβουλία μας δίδαξε πως ζωή και επιβίωση, ξανά και μετά από πέντε χιλιάδες χρόνια, είναι το ίδιο πράγμα, σαν να μην έχει μεσολαβήσει ποτέ καμιά ανθρώπινη κατάκτηση, οποιαδήποτε ουμανιστική αξία. </div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Ζώα λοιπόν ξανά μας θέλει το σύστημα και πειθόμενοι και μείς τοις …κείνοις ρήμασι, ζώα θα ξαναγίνουμε κι αγρίμια, και κάθε φορά που το ένστικτο της αυτοσυντήρησης χτυπάει το προσωπικό μας καμπανάκι, δεν θα έχουμε κανένα απολύτως πρόβλημα να φτάσουμε ακόμη και σε αυτό που μέχρι χθές θα έδειχνε τελείως αταίριαστο με την «ηθική» μας ή «την στάση ζωής μας» ή και το ...κοινωνικό μας status. Γιατί ούτε η ηθική, ούτε η ευπρέπεια ούτε και κανένα κοινωνικό status μπορεί να φανεί χρήσιμο γεμίζοντας ένα άδειο στομάχι, πράγμα όμως που το κάνει «θαυμάσια» η κλοπή μιάς τσάντας στο λεωφορείο ή μια εισβολή πεινασμένων στην αποθήκη του κυρίου ΑΒ Βασιλόπουλου, που έχει, όπως εξόχως προκλητικά δηλώνει, «και του πουλιού το γάλα».</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Και δεν θα έπρεπε να μας κάνει καμμία εντύπωση αν στις επόμενες κινητοποιήσεις βλέπαμε να συμμετέχουν δυναμικά αστοί και κατά παράδοση «φιλήσυχοι νοικοκυραίοι», δηλαδή κοινωνικές ομάδες υπεράνω κάθε …επαναστατικής υποψίας που ίσως λόγω κάποιας …ταξικής ιδιοσυγκρασίας, όταν δεν έμεναν μέχρι παρεξηγήσεως σιωπηλοί, επέλεγαν αντιδράσεις που άντε το πολύ να κορυφώνονταν σε κάποια εκλογική απιστία (και πάντα πίσω από το «παραβάν»), βαυκαλιζόμενοι πως αποστέλλουν πολιτικά μηνύματα δώθε-κείθε και με το προσωπείο του πολιτικώς ορθού δημοκράτη που «πάνω από όλα σέβεται τον κοινοβουλευτισμό», να προσπαθεί να κρύψει το χλωμό πρόσωπο του φοβισμένου αλλά και ψιλοβολεμένου αήθους σιχαμερού ανθρωπάκου.</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Μα καθώς, και κατά τον Βασίλη Ραφαηλίδη «η οικονομική σκέψη πάντα προηγείται της πολιτικής», όλοι είμαστε κομματικώς αλλά και (μικρο)πολιτικώς «νομοταγείς» και πιστοί στις ιδεολογικές αρχές του κόμματος, μέχρι βέβαια όπως προαναφέραμε να αρχίσουν να θίγονται τα προσωπικά μας οικονομικά συμφέροντα ή ακόμη χειρότερα όταν βλέπουμε να κινδυνεύει και αυτή η ίδια η φυσική μας ύπαρξη. Μπορεί δηλαδή να είμαστε ηλίθιοι αλλά δεν είμαστε και μαλάκες. Και ναι μεν «ζήτωσαν το Έθνος και η Πατρίς» αλλά όλα αυτά κι άλλα τόσα, όσο μ’ αφήνετε να ντερλικώσω και γώ κανά κοψίδι από το γενικό τσιμπούσι και όσο πέρδεται η κορούλα μου σε κάποια δημόσια καρέκλα. Μόλις αισθανθούμε όμως πως αυτά τα …ιδανικά μας διακυβεύονται, τότε …γαμώ και το Έθνος, γαμώ και την …Πατρίς ! (Αχ αυτές οι οχιές, αχ αυτά τα γλοιώδη και καλωσυνάτα ρεμάλια, αυτοί οι «φιλήσυχοι και νομοταγείς πολίτες»…) </div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Μα η πτώση του τείχους του Βερολίνου το 89 δεν σηματοδότησε όπως αφελώς πολλοί κατάλαβαν την κατάρρευση του (ούτως ή άλλως ουδέποτε και πουθενά) υπαρκτού σοσιαλισμού. Στην πραγματικότητα σήμανε την αρχή του τέλους ολόκληρου του καπιταλιστικού συστήματος πάνω στο οποίο απλώς προσδέθηκε και η εγκληματικά διεστραμμένη εκδοχή της μαρξιστικής σκέψης, αποτελώντας στην ουσία την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Ο καπιταλισμός όμως, όποια ταμπέλα κι αν κρεμάσει έξω από το χασαπειό του, δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεπεράσει αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή η updated version της φεουδαρχίας. Και είναι πολύ μακριά πλέον ο 13<sup>ος</sup> αιώνας ώστε να εξακολουθούμε να τον αντιμετωπίζουμε ως την μοναδική σωτηρία και να ανεχόμαστε τις αντιφάσεις του. </div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Όλα δείχνουν πως ο βιολογικός του κύκλος έχει κλείσει και αυτό γίνεται ολοφάνερο αφού δεν εξυπηρετεί πιά ούτε καν την αστική τάξη για της οποίας τα συμφέροντα πρωτίστως «προέκυψε». Ακόμη και σε αυτήν πλέον δείχνει απίστευτα βάρβαρος και φυσικά και δυσλειτουργικός και ο μόνος λόγος για τον οποίο ακόμη «ζεί», έστω και με τη μηχανική υποστήριξη των παγκόσμιων μηχανισμών βίας, (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ), είναι η δική μας ανωριμότητα να δημιουργήσουμε τις συγκυρίες για το «καινούργιο» διάδοχο σύστημα, ένα «καινούργιο» όμως που θα πρέπει να προκύψει ως κάτι το «μοιραίο»* (λογικά αναπόφευκτο) και όχι κάτω από κάποια βίαιη διαδικασία διότι η βία στηρίζεται πάντα στις ήδη υπάρχουσες λογικές και το μόνο που μπορεί να καταφέρει και στην καλύτερη περίπτωση, είναι απλώς ένα ξαναμοίρασμα της τράπουλας, σε καμμία περίπτωση όμως και αλλαγή του ίδιου του παιχνιδιού. </div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Κάτω από αυτό το πρίσμα, δεν ξέρω αλήθεια πόσο περιεχόμενο μπορεί να έχει ένας όρος όπως «λαθρομετανάστες» ή «πυροσβέστες» ή …«χρυσοχόοι εκ Ζυρίχης» ως προσπάθεια ταυτοποίησης μιάς απελπισμένης εξαθλιωμένης κοινωνικής ομάδας αφού αυτοί οι κάθετοι όροι μπορεί μεν να είναι εντυπωσιακοί για τα μιντιακά «ειδησεογραφικά» σώου, ελάχιστα όμως συνεισφέρουν προς την βαθύτερη καταννόηση του «πώς φτάσαμε μέχρι εδώ». Και αν τελικά υπάρχει μιά είδηση, αυτή ίσως είναι πως στην πραγματικότητα «δεν φτάσαμε ποτέ μέχρι εδώ», όλα αυτά ως φαινόμενα γεγονότα δεν αποτελούν παρά απολύτως λογικά αποτελέσματα των εσωτερικών αντιφάσεων του συστήματος και μέρος του ίδιου του σώματός του. </div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">Από τα γεννοφάσκια του ο καπιταλισμός τρεφόταν από τις σάρκες των πλέον αδυνάτων και ποτέ του δεν άλλαξε. Εκείνο που ίσως να άλλαξε είναι η κοινωνι(α)κή μας «αισθητική» και, (παρά τα επιφανειακώς φαινόμενα), τα περιθώρια ανοχών ακόμη και των ίδιων των αστών απέναντι στην απροκάλυπτη βαρβαρότητα. Αλλά και οι αναφορές μας πλέον δεν είναι τα (σαφώς) χειρότερα προκάτοχα του καπιταλισμού συστήματα αλλά το καινούργιο όραμα και όχι φυσικά ως κάποια τάχα ηθική ή ουμανιστική επιταγή αλλά ως ιστορική αναγκαιότητα δηλαδή ως «μοιραία»* και «λογικά αναπόφευκτη». </div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 9pt; text-align: justify;">* Η χρήση εδώ της λέξεως «μοιραίο» σε καμμία περίπτωση δεν προσπαθεί να υποβαθμίσει τον καταλυτικό ρόλο της ενσυνείδητης πολιτικής σκέψης ή της όποιας πολιτικής πράξης και να προτρέψει σε οποιαδήποτε παθητική στάση ή παραίτηση, ωστόσο, καμμία από τις προηγούμενες δεν θα μπορούσε να οδηγήσει σε κάποιο βιώσιμο και λειτουργικό αποτέλεσμα, αν δεν εκφράζονταν στον ιστορικά σωστό χρόνο. Γιατί το περιεχόμενο του λόγου ή της πράξης τελικά δεν είναι τίποτε άλλο από την ερμηνεία τους και η ερμηνεία, τουλάχιστον σε επίπεδο κοινωνικής επεξεργασίας και εμπέδωσης είναι αποτέλεσμα ευρύτερων κοινωνικών συγκυριών που εμπεριέχουν ακόμη και την παράμετρο της τυχαιότητας. Κάθε υποτίμηση της σημασίας αυτών των ευρύτερων συγκυριών, δεν οδηγεί μονάχα σε σπατάλη κοινωνικής ενέργειας και σε α-νόητες συγκρούσεις μεταθέτοντας έτσι όλο και πιο μακρυά τον στόχο αλλά είναι δυνατόν να υποβιβάσει τον εκφρασμένο χρηστικό λόγο, τοποθετώντας τον στο ράφι της συμπαθούς και γραφικής ρητορείας.</div><br />
</div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-70132234759650758962011-01-04T10:37:00.005+02:002011-01-05T09:54:38.695+02:00Καλή Χρονιά Ελλάδα μου !<div style="text-align: justify;">@ Κατέθεσε τα ένσημά της σε κάποιο μεγάλο επικουρικό ταμείο συντάξεων (ένα από αυτά με τα κακόηχα και ακατανόητα ακρωνύμια) και ρώτησε την υπάλληλο που τα παρέλαβε γιά το πότε θα αρχίσει να λαμβάνει την επικουρική της σύνταξη. "Σε δυόμισυ με τρία χρόνια που θα έχει ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ενσήμων σας" της απάντησε απολύτως φυσιολογικά η ευτραφής κυρία πίσω από το γραφείο. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">"Δυόμισυ με τρία χρόνια" λοιπόν μιά καταμέτρηση ενσήμων. Όσο κι ένα enter δηλαδή στη Νιγηρία ή στη Λιθουανία. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Καλή Χρονιά Ελλάδα μου, δεν ξέρω ποιά χρονιά ακριβώς δηλαδή αλλά πάντως, Καλή Χρονιά !</div><div style="text-align: center;"><br />
<object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/nAclrQKsNbk?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/nAclrQKsNbk?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="400" height="350"></embed></object></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4313278095551478656.post-13098936488796087832010-12-30T16:03:00.001+02:002010-12-30T16:06:21.345+02:00Χριστός Ανέστη και Ευτυχές και Αίσιον τον Νέον Έπος !<div style="text-align: justify;">@ Στο νεκροκρέβατό του βαριανασαίνει πιά το 2010 και μεις από πάνω του να πατάμε τάχαμου-δήθεν κατά λάθος το οξυγόνο του εσχατόγερου, περιμένοντας το μοιραίο. </div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">@ Το μοιραίο το δικό του ή το μοιραίο το δικό μας, ένας θεός μόνο ξέρει κι αυτός δεν μας το λέει, έτσι γιά να έχει δηλαδή σασπένς η κιτς σαπουνόπερα της πουτάνας της ζωής μας που στο ακριβώς παραδίπλα κρεβάτι και με τα σκέλια ορθάνοιχτα ουρλιάζει προσπαθώντας να γεννοβολλήσει το αγνώστου πατρός μογγολάκι της. </div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">@ Σκίζω το σεντόνι του καραγκιόζ-μπερντέ στα δύο, το μισό σάβανο το άλλο μισό πάνα γιά να τυλίξω το μούλικο και μιξάρω τον επιθανάτιο ρόγχο με το κλάμα του μυξιάρικου γιά να τον ανεβάσω στο youtube. </div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">@ Να σας ζήσει μαντάμ το μόγγολο-να σας ζήσει και να γίνει καλός χριστιανός και καλός πολίτης χρήσιμος στην κοινωνία, κάτι δηλαδή μεταξύ καθυστερημένου μπάτσου και γλοιώδους συντονιστού ένα πράμα. </div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">@ Και δεν γεννηθήκαμε χθές μαντάμ, ξέρουμε τί μας επιφυλάσσει και αυτό το "Ευτυχές και Αίσιον Νέον Έτος", με φόρους και νικηφόρους, με αρριβίστες και με φασίστες και με κάθε λογής αξιοπρεπείς και ψυχοπαθείς ανοργασμικές καριολίτσες θα πορευτούμε και φέτος, να οριοθετούν τα νέα ήθη και έθιμα του τόπου μας και να μας μαθαίνουν το νέο συντακτικό της ψυχής μας.</div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">@ Θέλει "αρετήν και τόλμην" το πράμα, δηλαδή θέλει αρχίδια κατά το κοινώς λεγόμενον, κι αν ο Κάλβος δεν φοβόταν το ban έτσι θα τόγραφε. </div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">@ Και μιά και τόφερε η κουβέντα "πάλαι ποτέ φίλε" και όπως λέει και ο ποιητής, έρχονται στιγμές που πρέπει να αποφασίσεις, "με ποιούς θα πάς και ποιούς θα αφήσεις", και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ δε γίνεται, στο λέω εγώ η Λεμονιά πούκανα χίλια προξενιά.</div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">@ Και επειδή όπως άλλοι σιχαίνονται τις αντσούγες εγώ σιχαίνομαι το ψέμα, πρέπει να σας ανακοινώσω πως πολύ σύντομα (μέσα στις επόμενες ώρες δηλαδή), όλοι εμείς που μέσα σε μιά νύχτα διαγραφήκαμε χωρίς κανένα απολύτως λόγο και μόνο επειδή απλώς κάποιοι έτσι γούσταραν, θα επανέλθουμε με νέους λογαριασμούς γιά το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν. </div></div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">@ Εγώ θα επιστρέψω ως "Λάουρα", εικοσιπεντάχρονη ξανθιά "ανοιχτή καρδιά" και ...ανοιχτή και γενικώς που "λατρεύει τη φωτογραφία και τα ταξίδια με ευκατάστατους κυρίους", ο Μήτσος θα υποδυθεί την "Μυρτώ", παχύσαρκη λεσβία από τα Εξάρχεια και φαν της τζαζ και του Μιχάλη Μενιδιάτη, o dumas θα παίξει την "prodomenianemoni", σαρανταπεντάρα και άνεργη αρχιτεκτόνισσα που μόλις την παράτησε ο άντρας της γιά ένα φορτηγατζή από τη Λαμία, η exile με το ψευδώνυμο "panathemasevarkiza" στον ρόλο μιάς τραβεστί από τα Μέγαρα με επιρροές από Σαρτρ και Ψωμιάδη και ο γιόννεκ με τη σατανική ιδέα να το αλλάξει σε "γιώννεκ" έτσι ώστε να μην τον καταλάβει κανείς. </div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">@ Τρελό μας καρναβάλι καλώς ήρθες και πάλι και το εορταστικό πρόγραμμα θα κλείσει με περιφορά του επιταφίου και εικοσαμελές μπαλέτο του Φώτη Mεταξόπουλου ενώ ο "πάλαι ποτέ" θα καταπίνει φαρμάκια, σπαθιά και μπλάκ εν ντέκερ μπας και στραβωθεί και μπεί και κάνας μουστερής πούχει ρημάξει το μαγαζί. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">@ Γλέντι-κέφι-χορός μέχρι πρωίας !</div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">@ (Αρκεί να μην γράφετε γκρίνγκλις και εκνευρίζεται και η θεία Πηνελόπη. Θυμάστε όλοι νομίζω το περίφημο "don't call me stupid" από την ταινία "Ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα").</div></div><div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div><div style="text-align: justify;">@ Όλα τα έσοδα από την εκδήλωση θα διατεθούν στο χαμόγελο του συντονιστού.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">@ Ραντεβού λοιπόν αύριο στο πρωτοχρονιάτικο χορεβεγιόν του Dpgr γιά να υποδεχθούμε το νέο μωρό και να βγάλουμε όλοι μαζί και μιά οικογενειακή φωτογραφία. Την φωτογραφία της επόμενης εβδομάδας. (Της Μεγάλης). </div></div><br />
<br />
<div style="text-align: center;"><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/8ZSyTUsdpu0?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/8ZSyTUsdpu0?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com21